Magazyn domu whisky

Najwyższe alembiki w Szkocji, o niezwykle długich szyjkach, w których destylowana jest Glenmorangie w pełni uzasadniają wykorzystanie motywu żyrafy w akcjach promocyjnych marki.

Jedna z kilku destylarni określanych jako położone w Elgin, jednak jako jedyna znajdująca się rzeczywiście w miasteczku, a nie na jego obrzeżach.

Jedna z trzech whisky sprzedawanych pod marką Singleton powstaje w Glen Ord. A także słód na potrzeby wielu destylarni należących do Diageo.

Glenrothes już od lat konsekwentnie wypuszcza na rynek jedynie whisky rocznikowe - bez deklaracji wieku, jednak z informacją dotyczącą rocznika. Jak twierdzą w Glenrothes, whisky buteluje się gdy jest dobra, a nie według założonego wcześniej schematu wiekowego.

Zanim ponownie uruchomiono Glengyle, Glen Scotia była "tą drugą" destylarnią w Campbeltown.

Jedna z czterech destylarni whisky słodowej, działających w niewielkim miasteczku Rothes.

Jeden z czterech głównych maltów wchodzących w skład blendów Ballantine's.

Jedna z destylarni ze stajni Edrington. Jej właściciele utrzymują, że jest najstarszą destylarnią w Szkocji, choć to akurat niekoniecznie musi być prawda.

Położona w Burnhaven, na przedmieściach Peterhead, destylarnia Glenugie walczyła o przetrwanie od chwili założenia. Wielokrotnie była zamykana, po czym odradzała się ponownie. Ostatecznie uległa kryzysowi lat osiemdziesiątych.

Jak widać na przykładzie Glenury Royal, nawet "królewski" przydomek nie był w stanie uchronić destylarni przed zamknięciem wskutek kryzysu lat osiemdziesiątych.

Highland Park regularnie udowadnia, że jej popularność i zainteresowanie jej produktami nie wynika tylko z faktu, że jest to najdalej na północ położona szkocka destylarnia.