Glen Ord
20/02/2016
Glen Ord w pigułce:
rok założenia: 1838
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 11.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 22 z daglezji
alembiki: 14
źródło wody: jeziora Nan Eun i Nan Bonnach
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 31’ 19.5” N 04° 28’ 33” W
GPS: 57.522083, -4.475833
adres: Muir of Ord, Ross-shire IV6 7UJ
tel. 01463 872004
Glen Ord
[glen-ORD]
Jeśli przyjrzymy się sytuacji na rynku whisky na przestrzeni ostatnich dwóch stuleci, okaże się, że mamy do czynienia z falami prosperity i kryzysów. Te pierwsze przynoszą nowe destylarnie i rozbudowę istniejących, podczas gdy te drugie – naturalnie – oznaczają straty w postaci zamykanych gorzelni. Czasem bezpowrotnie. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że prosperita przynosi ze sobą swego rodzaju rozleniwienie producentów i mniejszą dbałość o jakość (patrz kryzys wywołany przez braci Pattisonów pod koniec XIX wieku), podczas gdy czasy kryzysu kreują legendy. Brora i Port Ellen są tego najlepszymi przykładami.
Należy mieć nadzieję, że szkoccy gorzelnicy znają historię swojej branży i uczą się nie powtarzać tych samych błędów. Jest to szczególnie ważne w przypadku Glen Ord, do niedawna stosunkowo niewielkiej, cichej, mało znanej wytwórni whisky, upchniętej gdzieś z boku utartych szlaków, w miejscowości Muir of Ord nieco na północny zachód od Inverness. Jednego z tych mułów pociągowych szkockiego przemysłu gorzelniczego, produkujących składniki do zestawiania blendów – po to, by wielkie marki mogły błyszczeć jeszcze jaśniej, jeszcze intensywniej. Wygląda jednak na to, że w ostatnich latach, wraz ze znacznym wzrostem wydajności Glen Ord oraz rosnącą popularnością whisky słodowej, produkowana tutaj whisky częściej trafia do butelek i na półki sklepów w postaci single malt.
Destylarnia założona została w 1838 roku przez Thomasa Mackenzie, lokalnego ziemianina pochodzącego z klanu Mackenzie, od wieków rządzącego w tej części Szkocji. Po serii zmian właścicieli, destylarnia wraca w ręce klanu Mackenzie w 1870, kiedy umiera ówczesny właściciel, Alexander MacLennan, a wdowa po nim poślubia bankiera Aleksandra Mackenzie. W 1923 Glen Ord zostaje sprzedana firmie John Dewar & Sons, skąd już prosta droga – po kolejnych przekształceniach właścicielskich – do stadni współczesnego koncernu alkoholowego Diageo.
Tradycyjnie, od początku swego istnienia destylarnia wytwarzała słód jęczmienny na potrzeby własnej produkcji korzystając z najstarszej i najprostszej metody – podłóg do słodowania. W 1961 roku ta mało wydajna i pracochłonna metoda zastąpiona została urządzeniem zwanym Saladin box, co znacznie zwiększyło wydajność słodowni i obniżyło koszty. W 1966 roku powiększono liczbę alembików z dwóch do sześciu. W 1968 zainstalowano nowoczesną słodownię bębnową, która do 1983 roku działała równolegle z Saladin box. Od 1983 w Glen Ord działa tylko słodownia bębnowa o wydajności 36 tysięcy ton słodu rocznie. Jest to zdecydowanie więcej niż wynika z potrzeb destylarni, tak więc słodownia ta zaopatruje większość destylarni należących do Diageo na północy Szkocji, w tym Talisker na Skye, a czasami także wytwarza się tutaj torfowy słód na potrzeby destylarni z wyspy Islay.
Intensywna rozbudowa destylarni rozpoczęła się w 2011 roku, kiedy to zainstalowano dwie nowe kadzie fermentacyjne, jednak dopiero kolejny etap rozbudowy, zakończony w 2015 roku obejmował zwiększenie liczby alembików do obecnych 14, a wydajności zakładu do poziomu 11 milionów litrów rocznie, co plasuje Glen Ord w pierwszej piątce szkockich destylarni.
W trakcie swej działalności Glen Ord nie zawsze miała pewność co do swojej tożsamości i nazwy – nazywana była Glen Oran, Glenoran, a jej produkty Glen Ord, Glenordie, Ordie, Muir of Ord, czy po prostu Ord. Obecne wcielenie whisky z Glen Ord nazywa się Singleton of Glen Ord i jest sprzedawana przede wszystkim na rynkach azjatyckich. Poza Azją, różnorodne edycje Singleton of Glen Ord dostępne są także w tutejszym Visitor Centre, otwartym w 1988 roku. Obecnie podstawowa wersja produkowanej tu whisky to Singleton of Glen Ord 12yo. Oprócz niej, dostępne są również wersje 15-letnia i 18-letnia, jak również coraz liczniejsze wersje limitowane, rocznikowe, a także te dedykowane wyłącznie na rynek travel retail, głównie Trinité, Liberté i Artisan (bez deklaracji wieku).
rok założenia: 1838
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 11.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 22 z daglezji
alembiki: 14
źródło wody: jeziora Nan Eun i Nan Bonnach
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 31’ 19.5” N 04° 28’ 33” W
GPS: 57.522083, -4.475833
adres: Muir of Ord, Ross-shire IV6 7UJ
tel. 01463 872004
Glen Ord
[glen-ORD]
Jeśli przyjrzymy się sytuacji na rynku whisky na przestrzeni ostatnich dwóch stuleci, okaże się, że mamy do czynienia z falami prosperity i kryzysów. Te pierwsze przynoszą nowe destylarnie i rozbudowę istniejących, podczas gdy te drugie – naturalnie – oznaczają straty w postaci zamykanych gorzelni. Czasem bezpowrotnie. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że prosperita przynosi ze sobą swego rodzaju rozleniwienie producentów i mniejszą dbałość o jakość (patrz kryzys wywołany przez braci Pattisonów pod koniec XIX wieku), podczas gdy czasy kryzysu kreują legendy. Brora i Port Ellen są tego najlepszymi przykładami.
Należy mieć nadzieję, że szkoccy gorzelnicy znają historię swojej branży i uczą się nie powtarzać tych samych błędów. Jest to szczególnie ważne w przypadku Glen Ord, do niedawna stosunkowo niewielkiej, cichej, mało znanej wytwórni whisky, upchniętej gdzieś z boku utartych szlaków, w miejscowości Muir of Ord nieco na północny zachód od Inverness. Jednego z tych mułów pociągowych szkockiego przemysłu gorzelniczego, produkujących składniki do zestawiania blendów – po to, by wielkie marki mogły błyszczeć jeszcze jaśniej, jeszcze intensywniej. Wygląda jednak na to, że w ostatnich latach, wraz ze znacznym wzrostem wydajności Glen Ord oraz rosnącą popularnością whisky słodowej, produkowana tutaj whisky częściej trafia do butelek i na półki sklepów w postaci single malt.
Destylarnia założona została w 1838 roku przez Thomasa Mackenzie, lokalnego ziemianina pochodzącego z klanu Mackenzie, od wieków rządzącego w tej części Szkocji. Po serii zmian właścicieli, destylarnia wraca w ręce klanu Mackenzie w 1870, kiedy umiera ówczesny właściciel, Alexander MacLennan, a wdowa po nim poślubia bankiera Aleksandra Mackenzie. W 1923 Glen Ord zostaje sprzedana firmie John Dewar & Sons, skąd już prosta droga – po kolejnych przekształceniach właścicielskich – do stadni współczesnego koncernu alkoholowego Diageo.
Tradycyjnie, od początku swego istnienia destylarnia wytwarzała słód jęczmienny na potrzeby własnej produkcji korzystając z najstarszej i najprostszej metody – podłóg do słodowania. W 1961 roku ta mało wydajna i pracochłonna metoda zastąpiona została urządzeniem zwanym Saladin box, co znacznie zwiększyło wydajność słodowni i obniżyło koszty. W 1966 roku powiększono liczbę alembików z dwóch do sześciu. W 1968 zainstalowano nowoczesną słodownię bębnową, która do 1983 roku działała równolegle z Saladin box. Od 1983 w Glen Ord działa tylko słodownia bębnowa o wydajności 36 tysięcy ton słodu rocznie. Jest to zdecydowanie więcej niż wynika z potrzeb destylarni, tak więc słodownia ta zaopatruje większość destylarni należących do Diageo na północy Szkocji, w tym Talisker na Skye, a czasami także wytwarza się tutaj torfowy słód na potrzeby destylarni z wyspy Islay.
Intensywna rozbudowa destylarni rozpoczęła się w 2011 roku, kiedy to zainstalowano dwie nowe kadzie fermentacyjne, jednak dopiero kolejny etap rozbudowy, zakończony w 2015 roku obejmował zwiększenie liczby alembików do obecnych 14, a wydajności zakładu do poziomu 11 milionów litrów rocznie, co plasuje Glen Ord w pierwszej piątce szkockich destylarni.
W trakcie swej działalności Glen Ord nie zawsze miała pewność co do swojej tożsamości i nazwy – nazywana była Glen Oran, Glenoran, a jej produkty Glen Ord, Glenordie, Ordie, Muir of Ord, czy po prostu Ord. Obecne wcielenie whisky z Glen Ord nazywa się Singleton of Glen Ord i jest sprzedawana przede wszystkim na rynkach azjatyckich. Poza Azją, różnorodne edycje Singleton of Glen Ord dostępne są także w tutejszym Visitor Centre, otwartym w 1988 roku. Obecnie podstawowa wersja produkowanej tu whisky to Singleton of Glen Ord 12yo. Oprócz niej, dostępne są również wersje 15-letnia i 18-letnia, jak również coraz liczniejsze wersje limitowane, rocznikowe, a także te dedykowane wyłącznie na rynek travel retail, głównie Trinité, Liberté i Artisan (bez deklaracji wieku).
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
