Glenmorangie
28/02/2016
Glenmorangie w pigułce:
rok założenia: 1843 (produkcja od 1849)
właściciel: The Glenmorangie Company (LVMH)
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 6.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 16 ze stali nierdzewnej
alembiki: 12
źródło wody: Tarlogie Springs
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 49’ 35.5” N 04° 04’ 39” W
GPS: 57.826528, -4.077500
adres: Tain, Ross-shire IV19 1PZ
tel. 01862 892477
Glenmorangie
[glen-MO-ran-dżi]
Na dalekiej północy Szkocji, w okolicach dzisiejszego miasteczka Tain, whisky pędzono już w XVII wieku. Pierwsza wzmianka o takich praktykach pochodzi z 1640 roku, a dwie dekady później już pędzono alkohol na farmie Morangie. Pierwsza pisana wzmianka o whisky wytwarzanej w Glenmorangie pochodzi z 1704 roku. Gdyby więc chcieć wziąć to wszystko pod uwagę, nietrudno byłoby zdetronizować niejedną destylarnię utrzymującą, że jest najstarszą, bądź jedną ze starszych wytwórni whisky w Szkocji.
W 1843 roku farmę Morangie kupił William Matheson z zamiarem założenia destylarni whisky w budynkach znajdującego się tu byłego browaru. Miał on już pewne doświadczenie w tej dziedzinie, gdyż wcześniej zaangażowany był w prace destylarni Balblair. Ze względu na trudności finansowe, Matheson kupił stare alembiki używane wcześniej do produkcji ginu – stąd nadzwyczaj długie szyjki tutejszych aparatów odpędowych. Oto jakie znaczenie w produkcji whisky może mieć przypadek – nietypowy kształt alembików, wymuszony sytuacją finansową założyciela gorzelni, przekuty został w jedną z najmocniejszych stron zakładu, przynajmniej od strony marketingowej. Produkcja zostaje uruchomiona w listopadzie 1849.
W 1880 roku whisky z Glenmorangie sprzedawana jest nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale również na rynkach międzynarodowych, w tym we Włoszech i Stanach Zjednoczonych. W 1887 założona zostaje firma Glenmorangie Distillery Company Ltd., która przejmuje prowadzenie destylarni. Zbiega się to w czasie z gruntowną przebudową zakładu. Pod koniec XIX wieku Glenmorangie sprzedawana jest najbardziej ekskluzywnych hotelach Londynu, w tym w Savoy’u, a w chwili wybuchu I wojny światowej marka Glenmorangie znana jest już na całym świecie. Okres wojny to zmniejszona produkcja, a nawet dwuletni przestój, ze względu na ograniczone dostawy jęczmienia, a także brak siły roboczej.
Po I wojnie światowej firma zostaje przejęta przez dwie firmy zajmujące się wytwarzaniem i sprzedażą whisky mieszanych. Są to Macdonald & Muir Ltd. oraz Durham. Z czasem Macdonald & Muir przejmują całość udziałów w spółce. Firma używa wytwarzaną tu whisky m.in. w swoim blendzie Highland Queen. W 1920 produkcja destylarni przekracza wielkości sprzed wojny. Wkrótce nadchodzą kolejne złe wieści – w USA wprowadzona zostaje prohibicja, a później recesja związana z kryzysem światowym lat trzydziestych. Glenmorangie wstrzymuje produkcję w 1931 roku, by wznowić ją dopiero w listopadzie 1936.
Lata II wojny światowej to znowu racjonowanie jęczmienia i ograniczenia w produkcji whisky, jednak straty zostają nadrobione po wojnie i już w 1948 produkcja jest większa niż przed wojną. Podczas remontu destylarni w 1979-80 liczba alembików zostaje podwojona do czterech, a dziesięć lat później, w 1990 ponownie podwojona. Kolejna rozbudowa miała miejsce w latach 2008-09, kiedy to dołożono kolejne cztery alembiki. Obecnie pracuje ich tu dwanaście. Wszystkie są replikami alembików zainstalowanych tu w 1887 roku. W 1994 w Glenmorangie otwarte zostaje Visitor Centre. W 2004 Glenmorangie plc zostaje sprzedane firmie Möet Hennessy – wraz z należącymi do niej Ardbeg i Glen Moray – za kwotę 300 milionów funtów.
Destylarnia Glenmorangie zasłynęła w latach dziewięćdziesiątych jako pierwsza wytwórnia whisky stosująca na szeroką skalę proces dodatkowego dojrzewania whisky w beczkach po innych trunkach. Zaczyna się w 1994 od wersji Port Wood Finish, w następnym roku debiutuje Glenmorangie Tain l’Hermitage (beczki po winie reńskim), a w 1996 – Madeira Wood Finish i Sherry Wood Finish. Nowe milenium przynosi ogromną liczbę nowych wersji whisky z Glenmorangie, w tym stare, kilkudziesięcioletnie edycje, rocznikowe, cask strength, oraz różnego rodzaju edycje wood finish i inne – zarówno z deklaracją wieku, jak i bez niej.
Nie sposób wymienić wszystkich oficjalnych wersji Glenmorangie, jakie ukazały się już pod szyldem LVMH – tylko w ciągu ostatnich dziesięciu lat pojawiło się ich co najmniej kilkanaście, a także podstawowa oferta została całkowicie wymieniona oraz zmieniono całkowicie szatę graficzną. Obecnie podstawowa oferta oficjalna destylarni obejmuje 10-letnią wersję Original, whisky 18-letnią i 25-letnią. W sprzedaży są też trzy 12-letnie wersje wood finish – Quinta Ruban (porto), Nectar D’Or (Sauternes) i Lasanta (sherry). Ciekawostką jest wersja Signet, w skład której wchodzi 20% whisky wyprodukowanej z użyciem słodu czekoladowego.
rok założenia: 1843 (produkcja od 1849)
właściciel: The Glenmorangie Company (LVMH)
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 6.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 16 ze stali nierdzewnej
alembiki: 12
źródło wody: Tarlogie Springs
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 49’ 35.5” N 04° 04’ 39” W
GPS: 57.826528, -4.077500
adres: Tain, Ross-shire IV19 1PZ
tel. 01862 892477
Glenmorangie
[glen-MO-ran-dżi]
Na dalekiej północy Szkocji, w okolicach dzisiejszego miasteczka Tain, whisky pędzono już w XVII wieku. Pierwsza wzmianka o takich praktykach pochodzi z 1640 roku, a dwie dekady później już pędzono alkohol na farmie Morangie. Pierwsza pisana wzmianka o whisky wytwarzanej w Glenmorangie pochodzi z 1704 roku. Gdyby więc chcieć wziąć to wszystko pod uwagę, nietrudno byłoby zdetronizować niejedną destylarnię utrzymującą, że jest najstarszą, bądź jedną ze starszych wytwórni whisky w Szkocji.
W 1843 roku farmę Morangie kupił William Matheson z zamiarem założenia destylarni whisky w budynkach znajdującego się tu byłego browaru. Miał on już pewne doświadczenie w tej dziedzinie, gdyż wcześniej zaangażowany był w prace destylarni Balblair. Ze względu na trudności finansowe, Matheson kupił stare alembiki używane wcześniej do produkcji ginu – stąd nadzwyczaj długie szyjki tutejszych aparatów odpędowych. Oto jakie znaczenie w produkcji whisky może mieć przypadek – nietypowy kształt alembików, wymuszony sytuacją finansową założyciela gorzelni, przekuty został w jedną z najmocniejszych stron zakładu, przynajmniej od strony marketingowej. Produkcja zostaje uruchomiona w listopadzie 1849.
W 1880 roku whisky z Glenmorangie sprzedawana jest nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale również na rynkach międzynarodowych, w tym we Włoszech i Stanach Zjednoczonych. W 1887 założona zostaje firma Glenmorangie Distillery Company Ltd., która przejmuje prowadzenie destylarni. Zbiega się to w czasie z gruntowną przebudową zakładu. Pod koniec XIX wieku Glenmorangie sprzedawana jest najbardziej ekskluzywnych hotelach Londynu, w tym w Savoy’u, a w chwili wybuchu I wojny światowej marka Glenmorangie znana jest już na całym świecie. Okres wojny to zmniejszona produkcja, a nawet dwuletni przestój, ze względu na ograniczone dostawy jęczmienia, a także brak siły roboczej.
Po I wojnie światowej firma zostaje przejęta przez dwie firmy zajmujące się wytwarzaniem i sprzedażą whisky mieszanych. Są to Macdonald & Muir Ltd. oraz Durham. Z czasem Macdonald & Muir przejmują całość udziałów w spółce. Firma używa wytwarzaną tu whisky m.in. w swoim blendzie Highland Queen. W 1920 produkcja destylarni przekracza wielkości sprzed wojny. Wkrótce nadchodzą kolejne złe wieści – w USA wprowadzona zostaje prohibicja, a później recesja związana z kryzysem światowym lat trzydziestych. Glenmorangie wstrzymuje produkcję w 1931 roku, by wznowić ją dopiero w listopadzie 1936.
Lata II wojny światowej to znowu racjonowanie jęczmienia i ograniczenia w produkcji whisky, jednak straty zostają nadrobione po wojnie i już w 1948 produkcja jest większa niż przed wojną. Podczas remontu destylarni w 1979-80 liczba alembików zostaje podwojona do czterech, a dziesięć lat później, w 1990 ponownie podwojona. Kolejna rozbudowa miała miejsce w latach 2008-09, kiedy to dołożono kolejne cztery alembiki. Obecnie pracuje ich tu dwanaście. Wszystkie są replikami alembików zainstalowanych tu w 1887 roku. W 1994 w Glenmorangie otwarte zostaje Visitor Centre. W 2004 Glenmorangie plc zostaje sprzedane firmie Möet Hennessy – wraz z należącymi do niej Ardbeg i Glen Moray – za kwotę 300 milionów funtów.
Destylarnia Glenmorangie zasłynęła w latach dziewięćdziesiątych jako pierwsza wytwórnia whisky stosująca na szeroką skalę proces dodatkowego dojrzewania whisky w beczkach po innych trunkach. Zaczyna się w 1994 od wersji Port Wood Finish, w następnym roku debiutuje Glenmorangie Tain l’Hermitage (beczki po winie reńskim), a w 1996 – Madeira Wood Finish i Sherry Wood Finish. Nowe milenium przynosi ogromną liczbę nowych wersji whisky z Glenmorangie, w tym stare, kilkudziesięcioletnie edycje, rocznikowe, cask strength, oraz różnego rodzaju edycje wood finish i inne – zarówno z deklaracją wieku, jak i bez niej.
Nie sposób wymienić wszystkich oficjalnych wersji Glenmorangie, jakie ukazały się już pod szyldem LVMH – tylko w ciągu ostatnich dziesięciu lat pojawiło się ich co najmniej kilkanaście, a także podstawowa oferta została całkowicie wymieniona oraz zmieniono całkowicie szatę graficzną. Obecnie podstawowa oferta oficjalna destylarni obejmuje 10-letnią wersję Original, whisky 18-letnią i 25-letnią. W sprzedaży są też trzy 12-letnie wersje wood finish – Quinta Ruban (porto), Nectar D’Or (Sauternes) i Lasanta (sherry). Ciekawostką jest wersja Signet, w skład której wchodzi 20% whisky wyprodukowanej z użyciem słodu czekoladowego.
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
