Glenlossie
07/03/2016
Glenlossie w pigułce:
rok założenia: 1876
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 3.700.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z modrzewia
alembiki: 6
źródło wody: potok Bardon Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 35’ 54.5” N 03° 19’ 09” W
GPS: 57.598472, -3.319167
adres: Birnie, Elgin, Morayshire IV30 8SS
tel. 01343 862000
Glenlossie
[glen-LO-si]
Jedna z ogromnej grupy destylarni, które ciężko, po cichu i bez przyjmowania dowodów uwielbienia od szerokich rzesz entuzjastów whisky, robi swoje. Produkuje – od zawsze – przyzwoitą whisky, która wykorzystywana jest do zestawiania blendów, a dzięki której błyszczeć mogą inne, wielkie marki świata whisky.
Założona w 1876 roku przez grupę przedsiębiorców związanych w ten czy w inny sposób z przemysłem gorzelniczym, na czele której stał John Duff, były menadżer Glendronach. Glenlossie była niezależną destylarnią, prowadzoną przez założoną w 1895 roku firmę Glenlossie-Glenlivet Distillery Company, z niewielkimi zmianami za sterami firmy w trakcie jej działalności. Największe zmiany zaszły w latach dziewięćdziesiątych, kiedy to trzech spośród założycieli Glenlossie, John Duff, George Thomson i Charles Shirres, zaangażowali się w nowopowstałą destylarnię Longmorn, jednak nie miało to większego wpływu na działalność Glenlossie. Wcześniej jednak John Duff miał epizod próbami założenia destylarni whisky szkockiej w RPA. Wyjechał tam z rodziną w 1888 roku, by zrealizować swoje plany w Transwalu, jednak spotkał się z nieprzychylnym przyjęciem miejscowych władz, które sprzeciwiły się jego planom. Bezpośrednio po tych próbach, pojechał do USA, gdzie również usiłował zająć się produkcją whisky, jednak i tu nie znalazł sprzyjających warunków. Wrócił wreszcie do Szkocji w 1892 roku. Później nastąpiła przygoda z Longmorn.
Glenlossie przetrwała kryzys na rynku whisky przełomu XIX i XX wieku, zbudowano bocznicę kolejową do transportu surowców i paliwa do destylarni, jak i transportu whisky do odbiorców, zmodernizowano budynki i wyposażenie destylarni. Na stałe wyposażenie destylarni wszedł wóz strażacki, zachowany do dzisiaj. W drugiej dekadzie XX wieku Glenlossie była prężnie działającym zakładem, nic więc dziwnego, że stała się obiektem zainteresowania dużych graczy na rynku whisky. W 1919 dochodzi do przejęcia firmy przez Distillers Company Limited, a od 1930 jej działalność podlega Scottish Malt Distillers, firmie podległej DCL. Stąd już prosta droga do dzisiejszego właściciela, koncernu Diageo.
W 1962 następuje rozbudowa zakładu, w ramach której liczba alembików zostaje zwiększona z czterech do sześciu. W 1971 tuż obok Glenlossie zbudowana zostaje druga destylarnia, Mannochmore, a także uruchomiony zakład przetwarzający wysłodki jęczmienne na paszę dla zwierząt. Na terenie Glenlossie/Mannochmore znajduje się też 14 magazynów, które pomieścić mogą nawet 250 tysięcy beczek dojrzewającej whisky. Leżakuje tutaj nie tylko whisky wytwarzana na miejscu, w jednej z dwóch destylarni, ale także destylaty wytwarzane w innych destylarniach należących do Diageo.
Do 2007 roku produkcja w obydwu destylarniach prowadzona była przez tę samą załogę – sześć miesięcy w Mannochmore, kolejnych sześć miesięcy w roku w Glenlossie. Od 2007 roku obydwie destylarnie pracują pełną parą, niezależnie od siebie.
Od początku swego istnienia Glenlossie wytwarzała whisky na potrzeby zestawiania blendów. Marką, z którą jest najbardziej związana jest Haig Gold Label, jedna z lepiej sprzedających się marek whisky mieszanej. W 1990 roku na rynku zadebiutowała Glenlossie 10yo w ramach serii Flora & Fauna, a w 2010 ukazała się edycja single cask w ramach serii Manager’s Choice. Nie ma żadnych innych wersji oficjalnych, a i te firmowane przez niezależnych dystrybutorów są nieliczne i stosunkowo rzadko pojawiają się na rynku.
rok założenia: 1876
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 3.700.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z modrzewia
alembiki: 6
źródło wody: potok Bardon Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 35’ 54.5” N 03° 19’ 09” W
GPS: 57.598472, -3.319167
adres: Birnie, Elgin, Morayshire IV30 8SS
tel. 01343 862000
Glenlossie
[glen-LO-si]
Jedna z ogromnej grupy destylarni, które ciężko, po cichu i bez przyjmowania dowodów uwielbienia od szerokich rzesz entuzjastów whisky, robi swoje. Produkuje – od zawsze – przyzwoitą whisky, która wykorzystywana jest do zestawiania blendów, a dzięki której błyszczeć mogą inne, wielkie marki świata whisky.
Założona w 1876 roku przez grupę przedsiębiorców związanych w ten czy w inny sposób z przemysłem gorzelniczym, na czele której stał John Duff, były menadżer Glendronach. Glenlossie była niezależną destylarnią, prowadzoną przez założoną w 1895 roku firmę Glenlossie-Glenlivet Distillery Company, z niewielkimi zmianami za sterami firmy w trakcie jej działalności. Największe zmiany zaszły w latach dziewięćdziesiątych, kiedy to trzech spośród założycieli Glenlossie, John Duff, George Thomson i Charles Shirres, zaangażowali się w nowopowstałą destylarnię Longmorn, jednak nie miało to większego wpływu na działalność Glenlossie. Wcześniej jednak John Duff miał epizod próbami założenia destylarni whisky szkockiej w RPA. Wyjechał tam z rodziną w 1888 roku, by zrealizować swoje plany w Transwalu, jednak spotkał się z nieprzychylnym przyjęciem miejscowych władz, które sprzeciwiły się jego planom. Bezpośrednio po tych próbach, pojechał do USA, gdzie również usiłował zająć się produkcją whisky, jednak i tu nie znalazł sprzyjających warunków. Wrócił wreszcie do Szkocji w 1892 roku. Później nastąpiła przygoda z Longmorn.
Glenlossie przetrwała kryzys na rynku whisky przełomu XIX i XX wieku, zbudowano bocznicę kolejową do transportu surowców i paliwa do destylarni, jak i transportu whisky do odbiorców, zmodernizowano budynki i wyposażenie destylarni. Na stałe wyposażenie destylarni wszedł wóz strażacki, zachowany do dzisiaj. W drugiej dekadzie XX wieku Glenlossie była prężnie działającym zakładem, nic więc dziwnego, że stała się obiektem zainteresowania dużych graczy na rynku whisky. W 1919 dochodzi do przejęcia firmy przez Distillers Company Limited, a od 1930 jej działalność podlega Scottish Malt Distillers, firmie podległej DCL. Stąd już prosta droga do dzisiejszego właściciela, koncernu Diageo.
W 1962 następuje rozbudowa zakładu, w ramach której liczba alembików zostaje zwiększona z czterech do sześciu. W 1971 tuż obok Glenlossie zbudowana zostaje druga destylarnia, Mannochmore, a także uruchomiony zakład przetwarzający wysłodki jęczmienne na paszę dla zwierząt. Na terenie Glenlossie/Mannochmore znajduje się też 14 magazynów, które pomieścić mogą nawet 250 tysięcy beczek dojrzewającej whisky. Leżakuje tutaj nie tylko whisky wytwarzana na miejscu, w jednej z dwóch destylarni, ale także destylaty wytwarzane w innych destylarniach należących do Diageo.
Do 2007 roku produkcja w obydwu destylarniach prowadzona była przez tę samą załogę – sześć miesięcy w Mannochmore, kolejnych sześć miesięcy w roku w Glenlossie. Od 2007 roku obydwie destylarnie pracują pełną parą, niezależnie od siebie.
Od początku swego istnienia Glenlossie wytwarzała whisky na potrzeby zestawiania blendów. Marką, z którą jest najbardziej związana jest Haig Gold Label, jedna z lepiej sprzedających się marek whisky mieszanej. W 1990 roku na rynku zadebiutowała Glenlossie 10yo w ramach serii Flora & Fauna, a w 2010 ukazała się edycja single cask w ramach serii Manager’s Choice. Nie ma żadnych innych wersji oficjalnych, a i te firmowane przez niezależnych dystrybutorów są nieliczne i stosunkowo rzadko pojawiają się na rynku.
Pokaż więcej wpisów z
Marzec 2016
