Glenlochy
10/03/2016
Glenlochy w pigułce:
rok założenia: 1898 (zamknięta w 1983)
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: rzeka Nevis
zwiedzanie: nie
położenie: 56° 49’ 21” N 05° 05’ 39” W
GPS: 56.822500, -5.094167
Glenlochy
[glen-LO-chi]
Jedna z trzech destylarni działających w Fort William u stóp Ben Nevis na przełomie XIX i XX wieku. Założona na fali popularności whisky końca XIX wieku, uruchomiona już po wybuchu kryzysu wywołanego przez braci Pattisonów, pierwsze niemal dwie dekady swej działalności zmuszona była do produkcji zdecydowanie poniżej swego potencjału. Od 1919 roku produkcja została wstrzymana i stan ten utrzymał się z niewielkimi przerwami do lat pięćdziesiątych.
W 1953 roku destylarnia, wraz z kilkoma innymi (Glenury, Glenesk, Benromach) została kupiona od ówczesnego właściciela, National Distillers Products Corporation, przez Distillers Company Limited (DCL), poprzednika współczesnego Diageo. Po stosunkowo krótkim okresie działalności, zakład został ponownie zamknięty w 1968 roku. Na początku lat siedemdziesiątych produkcja zostaje ponownie uruchomiona, a destylarnia przechodzi renowację. Niestety, rok 1983 okazuje się sądnym dla Glenlochy i wielu innych destylarni należących wówczas do DCL. Pod nóż idą Brora, Dallas Dhu, Knockdhu, North Port, Glen Mhor, Banff i Glen Albyn. I tutaj właściwie kończy się historia Glenlochy.
W 1986 roku złożono wniosek o wyburzenie budynków destylarni, który jednak został odrzucony przez władze lokalne. W 1991 roku budynki sprzedano, część z nich wyburzono, a część przerobiono na pensjonat i biura. Obecnie tuż przy jednej z głównych ulic w Fort William, tej wiodącej do czynnej destylarni Ben Nevis, natknąć się można na charakterystyczne budynki, w tym jeden zwieńczony dachem w kształcie pagody. To właśnie Distillery Cottages, pensjonat mieszczący się w byłej słodowni destylarni Glenlochy.
Glenlochy jest jedną z najrzadziej pojawiających się na rynku szkockich whisky słodowych. Dwukrotnie ukazała się w ramach serii Rare Malts, czasami, choć niezwykle rzadko, pojawiają się niezależne edycje.
rok założenia: 1898 (zamknięta w 1983)
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: rzeka Nevis
zwiedzanie: nie
położenie: 56° 49’ 21” N 05° 05’ 39” W
GPS: 56.822500, -5.094167
Glenlochy
[glen-LO-chi]
Jedna z trzech destylarni działających w Fort William u stóp Ben Nevis na przełomie XIX i XX wieku. Założona na fali popularności whisky końca XIX wieku, uruchomiona już po wybuchu kryzysu wywołanego przez braci Pattisonów, pierwsze niemal dwie dekady swej działalności zmuszona była do produkcji zdecydowanie poniżej swego potencjału. Od 1919 roku produkcja została wstrzymana i stan ten utrzymał się z niewielkimi przerwami do lat pięćdziesiątych.
W 1953 roku destylarnia, wraz z kilkoma innymi (Glenury, Glenesk, Benromach) została kupiona od ówczesnego właściciela, National Distillers Products Corporation, przez Distillers Company Limited (DCL), poprzednika współczesnego Diageo. Po stosunkowo krótkim okresie działalności, zakład został ponownie zamknięty w 1968 roku. Na początku lat siedemdziesiątych produkcja zostaje ponownie uruchomiona, a destylarnia przechodzi renowację. Niestety, rok 1983 okazuje się sądnym dla Glenlochy i wielu innych destylarni należących wówczas do DCL. Pod nóż idą Brora, Dallas Dhu, Knockdhu, North Port, Glen Mhor, Banff i Glen Albyn. I tutaj właściwie kończy się historia Glenlochy.
W 1986 roku złożono wniosek o wyburzenie budynków destylarni, który jednak został odrzucony przez władze lokalne. W 1991 roku budynki sprzedano, część z nich wyburzono, a część przerobiono na pensjonat i biura. Obecnie tuż przy jednej z głównych ulic w Fort William, tej wiodącej do czynnej destylarni Ben Nevis, natknąć się można na charakterystyczne budynki, w tym jeden zwieńczony dachem w kształcie pagody. To właśnie Distillery Cottages, pensjonat mieszczący się w byłej słodowni destylarni Glenlochy.
Glenlochy jest jedną z najrzadziej pojawiających się na rynku szkockich whisky słodowych. Dwukrotnie ukazała się w ramach serii Rare Malts, czasami, choć niezwykle rzadko, pojawiają się niezależne edycje.
Pokaż więcej wpisów z
Marzec 2016
