Czy masz ukończone 18 lat?
Wybierz swoją platformę
Glen Mhor
03/03/2016
Glen Mhor w pigułce:
rok założenia: 1894 (zamknięta w 1983)
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: Loch Ness
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 28’ 53” N 04° 14’ 48” W
GPS: 57.481389, -4.246667
Glen Mhor
[glen-WAR]
Glen Mhor jest jedną z tych destylarni, które przyniósł boom na whisky końca XIX wieku, a które zabrał kryzys na rynku whisky w latach osiemdziesiątych XX wieku. Przetrwała niecałe stulecie, by ustąpić wreszcie kompleksowi handlowemu, który wybudowany został w miejscu wyburzonych budynków Glen Mhor i Glen Albyn – dwóch z ostatnich trzech destylarni działających niegdyś w Inverness.
Decyzja o budowie Glen Mhor zapadła gdy Johnowi Birnie, menadżerowi Glen Albyn, nie pozwolono na zakup udziałów w prowadzonej przez niego destylarni. Postanowił wówczas wybudować sobie własną. Trzydzieści lat później dopiął swego i kupił również Glen Albyn. Obydwie destylarnie prowadzone były przez niego i jego spadkobierców do 1972 roku, kiedy to obydwie zostały sprzedane Distillers Company Limited (DCL), co jak się wydaje przypieczętowało ich los. Obydwie zostały zamknięte w 1983 roku, w wyniku kryzysu na rynku whisky, a trzy lata później ich budynki wyburzono i postawiono w tym miejscu supermarket.
W 1954 roku Glen Mhor była pierwszą destylarnią, w której zainstalowano innowacyjne wówczas w Szkocji urządzenie do słodowania jęczmienia, tzw. Saladin box. Był to ogromny pojemnik, do którego wsypywano mokry jęczmień, a który wyposażony był w system przesuwanych wzdłuż ramion przewracających słodowany jęczmień i zapobiegających spłataniu kiełków. Słodowanie jęczmienia odbywało się w Glen Mhor do 1980 roku.
Usytuowana pomiędzy Kanałem Kaledońskim a linią kolejową, destylarnia mogła korzystać z obydwu metod transportu – wodnego i kolejowego. Jak wiadomo, niczym nieskrępowany transport – zarówno surowców do destylarni, jak i gotowego produktu na zewnątrz – był w wielu przypadkach czynnikiem warunkującym rozwój bądź upadek destylarni.
Nigdy nie pojawiła się oficjalna wersja whisky Glen Mhor, jednak sporadycznie na rynku pojawiają się wersje pochodzące od niezależnych dystrybutorów. Dwukrotnie Glen Mhor ukazywała się w limitowanej edycji w ramach serii Rare Malts firmowanej przez Diageo.
rok założenia: 1894 (zamknięta w 1983)
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: Loch Ness
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 28’ 53” N 04° 14’ 48” W
GPS: 57.481389, -4.246667
Glen Mhor
[glen-WAR]
Glen Mhor jest jedną z tych destylarni, które przyniósł boom na whisky końca XIX wieku, a które zabrał kryzys na rynku whisky w latach osiemdziesiątych XX wieku. Przetrwała niecałe stulecie, by ustąpić wreszcie kompleksowi handlowemu, który wybudowany został w miejscu wyburzonych budynków Glen Mhor i Glen Albyn – dwóch z ostatnich trzech destylarni działających niegdyś w Inverness.
Decyzja o budowie Glen Mhor zapadła gdy Johnowi Birnie, menadżerowi Glen Albyn, nie pozwolono na zakup udziałów w prowadzonej przez niego destylarni. Postanowił wówczas wybudować sobie własną. Trzydzieści lat później dopiął swego i kupił również Glen Albyn. Obydwie destylarnie prowadzone były przez niego i jego spadkobierców do 1972 roku, kiedy to obydwie zostały sprzedane Distillers Company Limited (DCL), co jak się wydaje przypieczętowało ich los. Obydwie zostały zamknięte w 1983 roku, w wyniku kryzysu na rynku whisky, a trzy lata później ich budynki wyburzono i postawiono w tym miejscu supermarket.
W 1954 roku Glen Mhor była pierwszą destylarnią, w której zainstalowano innowacyjne wówczas w Szkocji urządzenie do słodowania jęczmienia, tzw. Saladin box. Był to ogromny pojemnik, do którego wsypywano mokry jęczmień, a który wyposażony był w system przesuwanych wzdłuż ramion przewracających słodowany jęczmień i zapobiegających spłataniu kiełków. Słodowanie jęczmienia odbywało się w Glen Mhor do 1980 roku.
Usytuowana pomiędzy Kanałem Kaledońskim a linią kolejową, destylarnia mogła korzystać z obydwu metod transportu – wodnego i kolejowego. Jak wiadomo, niczym nieskrępowany transport – zarówno surowców do destylarni, jak i gotowego produktu na zewnątrz – był w wielu przypadkach czynnikiem warunkującym rozwój bądź upadek destylarni.
Nigdy nie pojawiła się oficjalna wersja whisky Glen Mhor, jednak sporadycznie na rynku pojawiają się wersje pochodzące od niezależnych dystrybutorów. Dwukrotnie Glen Mhor ukazywała się w limitowanej edycji w ramach serii Rare Malts firmowanej przez Diageo.
Pokaż więcej wpisów z
Marzec 2016
