Glengyle
23/03/2016
Glengyle w pigułce:
rok założenia: 2004
właściciel: Mitchell’s Glengyle Ltd. (J. & A. Mitchell & Co.)
region: Campbeltown
status: aktywna
wydajność: 750.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 4 z modrzewia
alembiki: 2 źródło wody: Crosshill Loch
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 25’ 37” N 05° 36’ 38” W
GPS: 55.426944, -5.610556
adres: Glengyle Road, Campbeltown, Argyll PA28 6LR
tel. 01586 551710
Glengyle
[glen-GAJL]
Spośród ponad trzydziestu destylarni whisky, które działały w Campbeltown w okresie największego rozkwitu regionu, kryzys wywołany najpierw I wojną światową, potem prohibicją w USA, a przede wszystkim nonszalanckim podejściem lokalnych gorzelników do jakości, przetrwały tylko dwie – Springbank i Glen Scotia. Glengyle znalazła się wśród ofiar – została zamknięta w 1925 roku, jak się wydawało bezpowrotnie.
Założona w 1872 roku i uruchomiona rok później przez Williama Mitchella destylarnia Glengyle funkcjonowała jedynie przez pół wieku. Niewiele wiadomo o tamtym okresie jej działalności poza tym, że w 1919 roku została przejęta przez West Highland Malt Distilleries Ltd., podobnie jak destylarnia Ardlussa, również w Campbeltown. Można przypuszczać, że produkowana w niej whisky trafiała do blendów, a te w większości eksportowane były do Stanów Zjednoczonych, gdzie kwestie jakości trunku zdawały się mieć drugorzędne znaczenie, co po zamknięciu tego rynku okazało się gwoździem do trumny niemal całego przemysłu gorzelniczego Campbeltown.
W roku 1925 Glengoyne została zamknięta, a 8 kwietnia tego samego roku na aukcji sprzedano całe zapasy whisky pochodzącej z Glengyle i Dalaruan. Miał to być ostatni akcent w historii zakładu. Budynki destylarni przechodziły z rąk do rąk i przez kolejne lata spełniały kilka różnych funkcji. Mieściła się tam stacja benzynowa i warsztat samochodowy, wynajmowane były na potrzeby miejscowego klubu strzeleckiego, mieściły bazę sprzętową gospodarstwa rolnego. W 1942 roku zostały kupione przez firmę Bloch Brothers, której zamiarem było ponowne uruchomienie produkcji whisky, a także rozbudowę o destylarnię whisky zbożowej, jednak dość szybko okazało się to niemożliwe ze względu na działania wojenne i związane z nimi ograniczenia.
W 1957 roku Campbell Henderson ubiegał się o możliwość ponownego otwarcia destylarni. W planie była inwestycja w jej modernizację, jednak i tym razem nie udało się ziścić tych planów.
Nowa era w Glengyle zaczęła się w 2000 roku, kiedy to Hedley Wright, właściciel destylarni Springbank kupił budynki destylarni. Podjęto prace remontowe, sprowadzono alembiki z nieczynnej destylarni Ben Wyvis, zainstalowano wszystkie inne niezbędne sprzęty. Pierwsza destylacja miała miejsce w marcu 2004 roku, a już trzy lata później dostępna była pierwsza whisky pochodząca z nowej-starej destylarni w limitowanej edycji. W kolejnych latach wypuszczane są kolejne edycje Kilkerran „Work in Progress”, z czasem w dwóch wersjach – z beczek po burbonie i po sherry. Debiut właściwej Kilkerran planowany jest na lato 2016, kiedy najstarsza dostępna whisky będzie miała 12 lat.
Glengyle nie pracuje w trybie ciągłym, a produkcja uruchamiana jest jedynie od czasu do czasu i prowadzona przez pracowników Springbank. Do produkcji wykorzystuje się tu słód jęczmienny wytworzony w Springbank. Mimo potencjalnej wydajności na poziomie 750 tysięcy litrów czystego alkoholu rocznie, w Glengyle produkuje się nawet jedynie kilkadziesiąt tysięcy. Wytwarzana tutaj whisky nie nosi nazwy destylarni, gdyż Glengyle jest marką słodowej whisky mieszanej (blended malt) zarejestrowaną przez Loch Lomond Distillers. Kilkerran to oryginalna nazwa Campbeltown, zanim miasteczko zostało przemianowane w XVII wieku na cześć Archibalda Campbella, księcia Argyll, jego właściciela od 1667 roku.
Pokaż więcej wpisów z
Marzec 2016