Millburn
30/07/2015
Millburn w pigułce:
rok założenia: 1807 (zamknięta w 1985)
właściciel: Diageo (DCL)
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: 300.000 litrów
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: Loch Duntelchaig
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 28’ 56” N 04° 12’ 18” W
GPS: 57.482222, -4.205000
Millburn
[MIL-bern]
Millburn najprawdopodobniej zaczęła swe istnienie jako farma położona na przedmieściach Inverness. Założona została w 1807 roku, co czyniłoby z niej jedną z najstarszych wytwórni whisky w Szkocji, gdyby jeszcze istniała. Budynki destylarni istnieją do dzisiaj w Inverness przy Millburn Road. Zachował się nawet murowany komin destylarni, mimo iż w tej chwili w budynkach mieści się tani hotel sieci Premier Inn. Interesująca i niedroga opcja zakwaterowania dla wielbicieli whisky szkockiej będących przejazdem w Inverness.
Spośród trzech destylarni, które niegdyś funkcjonowały w Inverness – Glen Albyn, Glen Mhor i Millburn – ta ostatnia była zdecydowanie najstarsza. W chwili założenia nosiła nazwę Inverness Distillery. Nigdy nie została rozbudowana, gdyż lokalizacja pomiędzy rzeką, wzgórzem, a uczęszczaną drogą nie pozwoliła na rozwój. W okresie swego największego rozwoju nie przekroczyła wydajności 300 tysięcy litrów alkoholu rocznie. Kiedy w latach osiemdziesiątych XX wieku nastał kryzys na rynku whisky, takie małe gorzelnie były pierwsze na liście przeznaczonych do likwidacji. Tak też stało się z Millburn.
Na początku lat pięćdziesiątych XIX wieku wstrzymano tu produkcję whisky, a w 1853 zakład został sprzedany i przerobiony na młyn. Musiało minąć ponad dwadzieścia lat, by ten sam właściciel, który produkcję whisky wstrzymał, wznowił ją w 1876 roku. Pod koniec XIX wieku, kiedy poprawiła się koniunktura na rynku whisky, destylarnią zainteresowali się bracia Alexander i David Haig. Millburn została odremontowana, a produkcja zwiększona by sprostać zwiększonemu popytowi na szkocką whisky końca XIX wieku.
W 1921 roku destylarnię kupiła firma Booth’s, londyński producent ginu, jednak już rok później trzeba było destylarnię odbudować po pożarze, który strawił część jej budynków. W 1937 roku destylarnia weszła w skład portfolio DCL, koncernu, który ostatecznie podjął decyzję o zamknięciu zakładu w 1985 roku. Pięć lat później budynki sprzedano sieci restauracji Beefeaters, po wcześniejszym usunięciu wszelkiego sprzętu do destylacji whisky.
Whisky produkowana w Millburn dwukrotnie ukazała się w ramach serii Rare Malts. Rzadkie są edycje pochodzące od niezależnych dystrybutorów.
rok założenia: 1807 (zamknięta w 1985)
właściciel: Diageo (DCL)
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: 300.000 litrów
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: Loch Duntelchaig
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 28’ 56” N 04° 12’ 18” W
GPS: 57.482222, -4.205000
Millburn
[MIL-bern]
Millburn najprawdopodobniej zaczęła swe istnienie jako farma położona na przedmieściach Inverness. Założona została w 1807 roku, co czyniłoby z niej jedną z najstarszych wytwórni whisky w Szkocji, gdyby jeszcze istniała. Budynki destylarni istnieją do dzisiaj w Inverness przy Millburn Road. Zachował się nawet murowany komin destylarni, mimo iż w tej chwili w budynkach mieści się tani hotel sieci Premier Inn. Interesująca i niedroga opcja zakwaterowania dla wielbicieli whisky szkockiej będących przejazdem w Inverness.
Spośród trzech destylarni, które niegdyś funkcjonowały w Inverness – Glen Albyn, Glen Mhor i Millburn – ta ostatnia była zdecydowanie najstarsza. W chwili założenia nosiła nazwę Inverness Distillery. Nigdy nie została rozbudowana, gdyż lokalizacja pomiędzy rzeką, wzgórzem, a uczęszczaną drogą nie pozwoliła na rozwój. W okresie swego największego rozwoju nie przekroczyła wydajności 300 tysięcy litrów alkoholu rocznie. Kiedy w latach osiemdziesiątych XX wieku nastał kryzys na rynku whisky, takie małe gorzelnie były pierwsze na liście przeznaczonych do likwidacji. Tak też stało się z Millburn.
Na początku lat pięćdziesiątych XIX wieku wstrzymano tu produkcję whisky, a w 1853 zakład został sprzedany i przerobiony na młyn. Musiało minąć ponad dwadzieścia lat, by ten sam właściciel, który produkcję whisky wstrzymał, wznowił ją w 1876 roku. Pod koniec XIX wieku, kiedy poprawiła się koniunktura na rynku whisky, destylarnią zainteresowali się bracia Alexander i David Haig. Millburn została odremontowana, a produkcja zwiększona by sprostać zwiększonemu popytowi na szkocką whisky końca XIX wieku.
W 1921 roku destylarnię kupiła firma Booth’s, londyński producent ginu, jednak już rok później trzeba było destylarnię odbudować po pożarze, który strawił część jej budynków. W 1937 roku destylarnia weszła w skład portfolio DCL, koncernu, który ostatecznie podjął decyzję o zamknięciu zakładu w 1985 roku. Pięć lat później budynki sprzedano sieci restauracji Beefeaters, po wcześniejszym usunięciu wszelkiego sprzętu do destylacji whisky.
Whisky produkowana w Millburn dwukrotnie ukazała się w ramach serii Rare Malts. Rzadkie są edycje pochodzące od niezależnych dystrybutorów.
Pokaż więcej wpisów z
Lipiec 2015
