Knockando
05/11/2015
Knockando w pigułce:
rok założenia: 1898 (produkcja od 1899)
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 1.400.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: Caronnach Spring
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 27’ 23” N 03° 20’ 38” W
GPS: 57.456389, -3.343889
adres: Knockando, Morayshire AB38 7RT
tel. 01340 882000
Knockando
[no-KAN-du]
Zaprojektowana przez legendę destylarnianej architektury, Charlesa Doiga, Knockando powstała na fali największych wzrostów sprzedaży whisky końca XIX wieku. Zbudowano ją tuż nad rzeką Spey, korzystając z dobrodziejstwa Strathspey railway do transportu surowców, jak i gotowych wyrobów. Jak w przypadku wielu innych wytwórni whisky uruchomionych w tym czasie, dość szybko po jej otwarciu okazało się, że przyszła na świat dotknięty kryzysem wywołanym przez firmę braci Pattisonów. A to najczęściej oznaczało bardzo krótki żywot. Knockando pracowała niecały rok – od maja 1899 do marca 1900.
Cztery lata później, w 1904 roku, Knockando zostaje kupiona przez W. & A. Gilbey, londyńską firmę dotąd zajmującą się produkcją i sprzedażą ginu, ale stawiającą śmiałe kroki w świecie whisky szkockiej. Knockando była trzecią destylarnią zakupioną przez firmę, po Glen Spey i Strathmill, przejętych jeszcze przed kryzysem. Dla Knockando był to początek długoletniej prosperity.
W 1962 roku W. & A. Gilbey łączy się z United Wine Traders, właścicielem między innymi marki Justerini & Brooks, i wspólnie tworzą International Distillers and Vintners (IDV). Nowe porządki oznaczają w Knockando zamknięcie tradycyjnej słodowni w 1968 i rozbudowę zakładu w 1969 roku. Podwojono wówczas liczbę alembików – z dwóch do czterech.
Dziesięć lat po powstaniu, w 1972 roku, IDV zostaje przejęte przez Grand Metropolitan, które w 1997 dokonuje fuzji z Guinness i tworzy współczesne Diageo.
Knockando zadebiutowała jako single malt w 1978 roku, kiedy to pod zarządem Justerini & Brooks na rynek wypuszczono Knockando 12yo single malt whisky. Przez jakiś czas na rynek wypuszczano whisky z Knockando w wersjach rocznikowych, podobnie jak w Glenrothes. Obecnie podstawowa oferta destylarni obejmuje wersje 12-letnią, 15-letnią Richly Matured, 18-letnią Slowly Matured oraz 21-letnią Master Reserve. Mimo deklaracji wieku na etykietach wersji oficjalnych, zachowano również tradycję podawania rocznika, z którego dana whisky pochodzi. W 2005 whisky z Knockando dołączyła do serii Classic Malts firmowanej przez Diageo, która początkowo obejmowała tylko sześć whisky (Oban, Lagavulin, Talisker, Dalwhinnie, Cragganmore i Glenkinchie), a która w 2005 roku rozszerzona została o produkty innych destylarni należących do koncernu, w tym Caol Ila, Clynelish i Cardhu.
W latach sześćdziesiątych XX wieku, kiedy Kockando weszłą pod zarząd Justerini & Brooks, whisky tu wytwarzana stała się podstawowym składnikiem whisky J&B, blendu niezwykle popularnego głównie w Stanach Zjednoczonych. Stosunkowo rzadko pojawia się w ofercie niezależnych dystrybutorów.
[Zdjęcie: Destylarnia Knockando]
rok założenia: 1898 (produkcja od 1899)
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 1.400.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: Caronnach Spring
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 27’ 23” N 03° 20’ 38” W
GPS: 57.456389, -3.343889
adres: Knockando, Morayshire AB38 7RT
tel. 01340 882000
Knockando
[no-KAN-du]
Zaprojektowana przez legendę destylarnianej architektury, Charlesa Doiga, Knockando powstała na fali największych wzrostów sprzedaży whisky końca XIX wieku. Zbudowano ją tuż nad rzeką Spey, korzystając z dobrodziejstwa Strathspey railway do transportu surowców, jak i gotowych wyrobów. Jak w przypadku wielu innych wytwórni whisky uruchomionych w tym czasie, dość szybko po jej otwarciu okazało się, że przyszła na świat dotknięty kryzysem wywołanym przez firmę braci Pattisonów. A to najczęściej oznaczało bardzo krótki żywot. Knockando pracowała niecały rok – od maja 1899 do marca 1900.
Cztery lata później, w 1904 roku, Knockando zostaje kupiona przez W. & A. Gilbey, londyńską firmę dotąd zajmującą się produkcją i sprzedażą ginu, ale stawiającą śmiałe kroki w świecie whisky szkockiej. Knockando była trzecią destylarnią zakupioną przez firmę, po Glen Spey i Strathmill, przejętych jeszcze przed kryzysem. Dla Knockando był to początek długoletniej prosperity.
W 1962 roku W. & A. Gilbey łączy się z United Wine Traders, właścicielem między innymi marki Justerini & Brooks, i wspólnie tworzą International Distillers and Vintners (IDV). Nowe porządki oznaczają w Knockando zamknięcie tradycyjnej słodowni w 1968 i rozbudowę zakładu w 1969 roku. Podwojono wówczas liczbę alembików – z dwóch do czterech.
Dziesięć lat po powstaniu, w 1972 roku, IDV zostaje przejęte przez Grand Metropolitan, które w 1997 dokonuje fuzji z Guinness i tworzy współczesne Diageo.
Knockando zadebiutowała jako single malt w 1978 roku, kiedy to pod zarządem Justerini & Brooks na rynek wypuszczono Knockando 12yo single malt whisky. Przez jakiś czas na rynek wypuszczano whisky z Knockando w wersjach rocznikowych, podobnie jak w Glenrothes. Obecnie podstawowa oferta destylarni obejmuje wersje 12-letnią, 15-letnią Richly Matured, 18-letnią Slowly Matured oraz 21-letnią Master Reserve. Mimo deklaracji wieku na etykietach wersji oficjalnych, zachowano również tradycję podawania rocznika, z którego dana whisky pochodzi. W 2005 whisky z Knockando dołączyła do serii Classic Malts firmowanej przez Diageo, która początkowo obejmowała tylko sześć whisky (Oban, Lagavulin, Talisker, Dalwhinnie, Cragganmore i Glenkinchie), a która w 2005 roku rozszerzona została o produkty innych destylarni należących do koncernu, w tym Caol Ila, Clynelish i Cardhu.
W latach sześćdziesiątych XX wieku, kiedy Kockando weszłą pod zarząd Justerini & Brooks, whisky tu wytwarzana stała się podstawowym składnikiem whisky J&B, blendu niezwykle popularnego głównie w Stanach Zjednoczonych. Stosunkowo rzadko pojawia się w ofercie niezależnych dystrybutorów.
[Zdjęcie: Destylarnia Knockando]
Pokaż więcej wpisów z
Listopad 2015
