Glengoyne

Glengoyne w pigułce:

rok założenia: 1833
właściciel: Ian Macleod Distillers
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 1.100.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 3
źródło wody: potok wśród wzgórz Campsie Hills
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 00’ 51” N 04° 21’ 48” W
GPS: 56.014167, -4.363333
adres: Dumgoyne by Killearn, Glasgow G63 9LB
tel. 01360 550254


Glengoyne
[glen-GOJN]

Położona na umownej granicy dzielącej Highlands i Lowlands destylarnia Glengoyne śmiało może startować w plebiscycie na najpiękniejszą szkocką wytwórnię whisky. Jej białe budynki zwieńczone charakterystyczną pagodą, przytulone do łagodnego zbocza Dumgoyne Hill stanowią nie lada atrakcję. Niewielka odległość od Glasgow i wspomniane przymioty miejsca sprawiają, że Glengoyne jest jedną  trzech destylarni szkockich najchętniej odwiedzanych przez turystów – rocznie jej progi przestępuje około 60 tysięcy osób.

Jak w przypadku kilku innych destylarni w Szkocji, Glengoyne rozpoczęła swe istnienie pod zupełnie inną nazwą. W 1833 roku licencję na produkcję whisky uzyskała destylarnia Burnfoot, założona w miejscowości Dumgoyne przez członków rodziny Edmonstone. W XIX wieku gorzelnia dwukrotnie zmienia właściciela, by w 1876 roku stać się własnością firmy Lang Brothers, zmienić nazwę na Glenguin (według innych źródeł Glen Guin) i stać się dostawcą whisky wchodzącej w skład m.in. Lang’s Supreme blended whisky.

W 1905 roku destylarnia zmienia oficjalnie nazwę na Glengoyne. W 1965 firma Lang Brothers zostaje przejęta przez Robertson & Baxter Group, która z czasem przekształca się w Edrington, a rok później w Glengoyne rozpoczynają się prace remontowe, połączone z instalacją kolejnego, trzeciego alembiku. Od tej pory w Glengoyne dość nietypowo funkcjonuje nieparzysta liczba alembików – jeden do pierwszej destylacji i dwa do drugiej.

W 2003 roku Edrington Group sprzedaje zarówno destylarnię, jak i markę Langs firmie Ian Macleod Distillers za kwotę 7,2 miliona funtów. Wraz z nowym właścicielem pojawia się nacisk na promowanie Glengoyne jako marki whisky słodowej.

W promocji marki bardzo często wykorzystywano jej dwa aspekty. Po pierwsze, położenie destylarni. Okazuje się bowiem, że biegnąca tuż obok budynków produkcyjnych droga A81 stanowi granicę między Highlands i Lowlands, a to oznacza, że whisky wytwarzana w Highlands natychmiast po destylacji wędruje do Lowlands – przez drogę do znajdujących się naprzeciwko magazynów destylarni i dojrzewa już w Lowlands. Drugim aspektem bardzo chętnie wykorzystywanym w Glengoyne był fakt, iż w procesie produkcji whisky nie używa się torfowego słodu. Tak więc, w obliczu rosnącej popularności whisky słodowych, głównie z wyspy Islay, w Glengoyne postanowiono potencjalną słabość (brak torfu) przekuć na korzyść marki. Wychodzono bowiem ze słusznego skądinąd założenia, że osoby nielubiące silnych torfowo-dymnych akcentów chętniej sięgną po produkt ostentacyjnie beztorfowy.

Wytwarzana we wspomnianych trzech alembikach w powolnym procesie destylacji whisky jest niezwykle łagodna, słodka i owocowa w charakterze. Podstawowa oferta destylarni obejmuje przede wszystkim whisky 10-letnią, a także 12-letnią, 15-letnią, 18-letnią, 21-letnią i 25-letnią. Dostępna jest także wersja cask strength, bez deklaracji wieku, a także cały szereg edycji rocznikowych, limitowanych i specjalnych (np. wood finish).

Destylarnię Glengoyne można zobaczyć w jednej ze scen niezwykle popularnej komedii ze świata whisky, „Whisky dla aniołów” w reżyserii Kena Loacha z 2012 roku.