Glenglassaugh
03/04/2016
Glenglassaugh w pigułce:
rok założenia: 1875
właściciel: The BenRiach Distillery Co. Ltd (Brown-Forman)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 1.100.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 4 z daglezji, 2 ze stali nierdzewnej
alembiki: 2
źródło wody: Glassaugh Spring
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 40’ 48.5” N 02° 44’ 15.5” W
GPS: 57.680139, -2.737639
adres: Portsoy, Banffshire AB45 2SQ
tel. 01261 842367
Glenglassaugh
[glen-GLAS-ok]
Założona w 1875 roku destylarnia Glenglassaugh otwarta została w samą porę by skorzystać z okresu niezwykłej prosperity szkockiej whisky słodowej końca XIX wieku. W 1873 rozpoczęto prace nad jej budową na farmie Craig Mills. Jak w przypadku wszystkich innych destylarni, jej whisky nie była promowana jako single malt, lecz sprzedawana firmom blenderskim jako składnik ich wyrobów. W przypadku Glenglassaugh największą marką, do której trafiała tamtejsza whisky, była Teacher’s.
Glenglassaugh najwidoczniej nie miała szczęścia do rzutkich menadżerów, czy nowatorskich specjalistów od marketingu. Jej los toczył się zgodnie z obowiązującymi trendami, a przede wszystkim zapotrzebowaniem i popularnością whisky w ogóle. Nic więc dziwnego, że na początku XX wieku destylarnię zamknięto. Produkcja wznowiona została w 1931 roku, ale już w 1936 została wstrzymana ponownie, choć niektóre źródła zaprzeczają by taka działalność w ogóle miała miejsce w tym czasie. Okres obydwu wojen światowych oraz prohibicji w USA nie mógł wpłynąć pozytywnie na działalność szkockich destylarni, i to jest pewne.
Odbudowa destylarni rozpoczęła się dopiero w roku 1957. Można się tylko domyślać, że po tak długim okresie przestoju destylarnia musiała być wyposażona niemal od zera, zainstalowane nowe alembiki, kadzie, przewody, itp. Glenglassaugh rusza ponownie w 1960 roku. Produkowana tu whisky trafia między innymi do blendów Cutty Sark i Famous Grouse, a szkocki przemysł gorzelniczy wchodzi w swój kolejny złoty okres.
Kiedy nadchodzi kryzys na rynku whisky początku lat osiemdziesiątych, Glenglassaugh udaje się utrzymać nieco dłużej niż większości innych destylarni, zamkniętych w tym czasie. Wstrzymanie produkcji następuje tutaj dopiero w 1986 roku. Tym razem przestój trwa tutaj 22 lata. W 2008 roku za kwotę 5 milionów funtów destylarnię kupuje Scaent Group i ponownie uruchamia produkcję whisky. W kolejnym roku na rynku pojawia się świeży destylat z Glenglassaugh, jak również wersja sześciomiesięczna. Naturalnie, zgodnie z prawem ani jedno ani drugie nie może nazywać się whisky.
W 2012 roku debiutuje Glenglassaugh Revival, młoda whisky bez deklaracji wieku (3 lata plus 6 miesięcy w beczkach po sherry oloroso), a także zostaje otwarte tutejsze Visitor Centre. W 2013 roku destylarnia zostaje kupiona przez BenRiach Distillery Company. W tym samy roku na rynku pojawia się Glenglassaugh Evolution, kolejna whisky bez deklaracji wieku. Rok później debiutuje Glenglassaugh Torfa, wersja torfowa whisky wytwarzanej tu po ostatnim wznowieniu produkcji. Jednocześnie raz po raz do butelek trafia zawartość starych beczek, jak choćby limitowane edycje 35-letniej i 41-letniej whisky firmowanej jako Massandra Connection – whisky te finiszowane są w beczkach po słynnym winie Massandra, wytwarzanym na Krymie.
Na początku 2016 roku Glenglassaugh, wraz z BenRiach i GlenDronach, zostaje kupiona przez amerykańskiego potentata branży spirytusowej, koncern Brown-Forman. Cała transakcja opiewa na 281 milionów funtów. Czas pokaże jak ta ostatnia zmiana właściciela wpłynie na dalsze losy Glenglassaugh.
rok założenia: 1875
właściciel: The BenRiach Distillery Co. Ltd (Brown-Forman)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 1.100.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 4 z daglezji, 2 ze stali nierdzewnej
alembiki: 2
źródło wody: Glassaugh Spring
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 40’ 48.5” N 02° 44’ 15.5” W
GPS: 57.680139, -2.737639
adres: Portsoy, Banffshire AB45 2SQ
tel. 01261 842367
Glenglassaugh
[glen-GLAS-ok]
Założona w 1875 roku destylarnia Glenglassaugh otwarta została w samą porę by skorzystać z okresu niezwykłej prosperity szkockiej whisky słodowej końca XIX wieku. W 1873 rozpoczęto prace nad jej budową na farmie Craig Mills. Jak w przypadku wszystkich innych destylarni, jej whisky nie była promowana jako single malt, lecz sprzedawana firmom blenderskim jako składnik ich wyrobów. W przypadku Glenglassaugh największą marką, do której trafiała tamtejsza whisky, była Teacher’s.
Glenglassaugh najwidoczniej nie miała szczęścia do rzutkich menadżerów, czy nowatorskich specjalistów od marketingu. Jej los toczył się zgodnie z obowiązującymi trendami, a przede wszystkim zapotrzebowaniem i popularnością whisky w ogóle. Nic więc dziwnego, że na początku XX wieku destylarnię zamknięto. Produkcja wznowiona została w 1931 roku, ale już w 1936 została wstrzymana ponownie, choć niektóre źródła zaprzeczają by taka działalność w ogóle miała miejsce w tym czasie. Okres obydwu wojen światowych oraz prohibicji w USA nie mógł wpłynąć pozytywnie na działalność szkockich destylarni, i to jest pewne.
Odbudowa destylarni rozpoczęła się dopiero w roku 1957. Można się tylko domyślać, że po tak długim okresie przestoju destylarnia musiała być wyposażona niemal od zera, zainstalowane nowe alembiki, kadzie, przewody, itp. Glenglassaugh rusza ponownie w 1960 roku. Produkowana tu whisky trafia między innymi do blendów Cutty Sark i Famous Grouse, a szkocki przemysł gorzelniczy wchodzi w swój kolejny złoty okres.
Kiedy nadchodzi kryzys na rynku whisky początku lat osiemdziesiątych, Glenglassaugh udaje się utrzymać nieco dłużej niż większości innych destylarni, zamkniętych w tym czasie. Wstrzymanie produkcji następuje tutaj dopiero w 1986 roku. Tym razem przestój trwa tutaj 22 lata. W 2008 roku za kwotę 5 milionów funtów destylarnię kupuje Scaent Group i ponownie uruchamia produkcję whisky. W kolejnym roku na rynku pojawia się świeży destylat z Glenglassaugh, jak również wersja sześciomiesięczna. Naturalnie, zgodnie z prawem ani jedno ani drugie nie może nazywać się whisky.
W 2012 roku debiutuje Glenglassaugh Revival, młoda whisky bez deklaracji wieku (3 lata plus 6 miesięcy w beczkach po sherry oloroso), a także zostaje otwarte tutejsze Visitor Centre. W 2013 roku destylarnia zostaje kupiona przez BenRiach Distillery Company. W tym samy roku na rynku pojawia się Glenglassaugh Evolution, kolejna whisky bez deklaracji wieku. Rok później debiutuje Glenglassaugh Torfa, wersja torfowa whisky wytwarzanej tu po ostatnim wznowieniu produkcji. Jednocześnie raz po raz do butelek trafia zawartość starych beczek, jak choćby limitowane edycje 35-letniej i 41-letniej whisky firmowanej jako Massandra Connection – whisky te finiszowane są w beczkach po słynnym winie Massandra, wytwarzanym na Krymie.
Na początku 2016 roku Glenglassaugh, wraz z BenRiach i GlenDronach, zostaje kupiona przez amerykańskiego potentata branży spirytusowej, koncern Brown-Forman. Cała transakcja opiewa na 281 milionów funtów. Czas pokaże jak ta ostatnia zmiana właściciela wpłynie na dalsze losy Glenglassaugh.
Pokaż więcej wpisów z
Kwiecień 2016
