Glen Flagler
10/04/2016
Glen Flagler w pigułce:
rok założenia: 1965 (zamknięta w 1985, Killyloch w 1975)
właściciel: Inver House
region: Lowlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 4
źródło wody: Lily Loch
zwiedzanie: nie
położenie: 55° 51’ 42” N 03° 55’ 31” W
GPS: 55.861667, -3.925278
Glen Flagler / Killyloch
[glen-FLA-gler / KIL-i-loch]
Dwie spośród tych destylarni, które otwarto na fali boomu whisky z lat sześćdziesiątych XX wieku, a które nie przetrwały kryzysu na rynku whisky lat osiemdziesiątych.
Trudno tutaj mówić o osobnych destylarniach, wyodrębnionych budynkach. Obydwie destylarnie powstały w ramach kompleksu gorzelnianego w Airdie krótko po tym, gdy firma Inver House przejęta została przez amerykański koncern Publicker Industries, a ten postanowił zainwestować w produkcję szkockiej whisky. W tym celu kupiono dawne zakłady papiernicze Moffat w Airdie i zaadaptowano budynki na destylarnię zbożową Garnheath, słodownię i dwie miniaturowe destylarnie – właśnie Glen Flagler i Killyloch. Nazwa kompleksu przemysłowego, w którym znajdowały się owe gorzelnie jest powodem, dla którego często Glen Flagler/Killyloch umiejscawiane są na mapach w miejscowości Moffat, zdecydowanie dalej na południe niż w rzeczywistości było.
Na terenie zakładu, oprócz instalacji do produkcji whisky zbożowej i słodowni – w pewnym momencie największej wytwórni słodu w Europie – znajdowały się dwa zestawy alembików. Jeden z nich przeznaczony był do produkcji nietorfowej Glen Flagler, podczas gdy drugi zestaw służył do odpędu delikatnie torfowej (3 ppm) Killyloch, a także zdecydowanie bardziej torfowej Islebrae.
Zainteresowanie szkocką whisky dość szybko zaczęło jednak spadać, wskutek czego najpierw zamknięto jedną parę alembików, zaprzestano produkcji Killyloch. I to już w dziesięć lat po jej uruchomieniu, w 1975 roku. Glen Flagler działała jeszcze przez dziesięć lat, ale kryzys lat osiemdziesiątych nie oszczędził i jej. Glen Flagler przestała funkcjonować w 1985.
Jak łatwo się zorientować po liczbie alembików, w drugiej połowie XX wieku już nikt nie zaprzątał sobie głowy tradycją trzykrotnej destylacji w Lowlands. Zarówno Glen Flagler, jak i Killyloch i Islebrae były produktami dwukrotnej destylacji. Nietrudno zgadnąć, że ich produkty są obecnie bardzo cennym znaleziskiem kolekcjonerskim. Jeszcze w latach siedemdziesiątych na rynku pojawiła się, co prawda, Glen Flagler 8yo firmowana przez producenta, jednak jeśli ktoś chce przekonać się jak smakowały produkowane tu whisky, musi poszukać w ofercie dystrybutorów niezależnych. W 2003 roku Inver House wypuścił na rynek dwie limitowane edycje – Glen Flagler 1973 i Killyloch 1967. Jak podano, ta edycja Killyloch była mieszanką ostatnich sześciu beczek zachowanych z nieczynnej destylarni.
rok założenia: 1965 (zamknięta w 1985, Killyloch w 1975)
właściciel: Inver House
region: Lowlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 4
źródło wody: Lily Loch
zwiedzanie: nie
położenie: 55° 51’ 42” N 03° 55’ 31” W
GPS: 55.861667, -3.925278
Glen Flagler / Killyloch
[glen-FLA-gler / KIL-i-loch]
Dwie spośród tych destylarni, które otwarto na fali boomu whisky z lat sześćdziesiątych XX wieku, a które nie przetrwały kryzysu na rynku whisky lat osiemdziesiątych.
Trudno tutaj mówić o osobnych destylarniach, wyodrębnionych budynkach. Obydwie destylarnie powstały w ramach kompleksu gorzelnianego w Airdie krótko po tym, gdy firma Inver House przejęta została przez amerykański koncern Publicker Industries, a ten postanowił zainwestować w produkcję szkockiej whisky. W tym celu kupiono dawne zakłady papiernicze Moffat w Airdie i zaadaptowano budynki na destylarnię zbożową Garnheath, słodownię i dwie miniaturowe destylarnie – właśnie Glen Flagler i Killyloch. Nazwa kompleksu przemysłowego, w którym znajdowały się owe gorzelnie jest powodem, dla którego często Glen Flagler/Killyloch umiejscawiane są na mapach w miejscowości Moffat, zdecydowanie dalej na południe niż w rzeczywistości było.
Na terenie zakładu, oprócz instalacji do produkcji whisky zbożowej i słodowni – w pewnym momencie największej wytwórni słodu w Europie – znajdowały się dwa zestawy alembików. Jeden z nich przeznaczony był do produkcji nietorfowej Glen Flagler, podczas gdy drugi zestaw służył do odpędu delikatnie torfowej (3 ppm) Killyloch, a także zdecydowanie bardziej torfowej Islebrae.
Zainteresowanie szkocką whisky dość szybko zaczęło jednak spadać, wskutek czego najpierw zamknięto jedną parę alembików, zaprzestano produkcji Killyloch. I to już w dziesięć lat po jej uruchomieniu, w 1975 roku. Glen Flagler działała jeszcze przez dziesięć lat, ale kryzys lat osiemdziesiątych nie oszczędził i jej. Glen Flagler przestała funkcjonować w 1985.
Jak łatwo się zorientować po liczbie alembików, w drugiej połowie XX wieku już nikt nie zaprzątał sobie głowy tradycją trzykrotnej destylacji w Lowlands. Zarówno Glen Flagler, jak i Killyloch i Islebrae były produktami dwukrotnej destylacji. Nietrudno zgadnąć, że ich produkty są obecnie bardzo cennym znaleziskiem kolekcjonerskim. Jeszcze w latach siedemdziesiątych na rynku pojawiła się, co prawda, Glen Flagler 8yo firmowana przez producenta, jednak jeśli ktoś chce przekonać się jak smakowały produkowane tu whisky, musi poszukać w ofercie dystrybutorów niezależnych. W 2003 roku Inver House wypuścił na rynek dwie limitowane edycje – Glen Flagler 1973 i Killyloch 1967. Jak podano, ta edycja Killyloch była mieszanką ostatnich sześciu beczek zachowanych z nieczynnej destylarni.
Pokaż więcej wpisów z
Kwiecień 2016
