Edradour
23/05/2016
Edradour w pigułce:
rok założenia: 1825
właściciel: Signatory Vintage Scotch Whisky Co. Ltd
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 130.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 2 z daglezji
alembiki: 2
źródło wody: źródła na Mhoulin Moor
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 42’ 06.5” N 03° 42’ 03” W
GPS: 56.701806, -3.700833
adres: Pitlochry, Perthshire Ph16 5JP
tel. 01796 472095
Edradour
[ed-ra-DAU-er]
Przez długie lata Edradour szczyciła się mianem najmniejszej destylarni whisky szkockiej. Obecnie, wraz z otwarciem sporej liczby nowych destylarni w ostatnich latach, w tym zupełnie mikroskopijnych wytwórni whisky, jak choćby Abhainn Dearg na Hebrydach Zewnętrznych, o to miano zdecydowanie trudniej. Co więcej, o ile wiadomo, że to już nie Edradour jest tą najmniejszą, o tyle trudno jest z całą pewnością wskazać któremu z beniaminków świata szkockiej whisky ten tytuł z całą pewnością się należy.
Jedno pozostaje pewne – położona w pobliżu Pitlochry maleńka Edradour jest jedną z bardziej urokliwych gorzelni, jakie funkcjonują w Szkocji. Miniaturowe wręcz białe budynki, czerwone wrota, przepływający przez destylarnię górski potok – wszystko to stwarza tu niezwykłą atmosferę. Znajdujące się w jednym budynku urządzenia produkcyjne sprawiają wrażenie, jakby czas stanął tutaj w miejscu – czy to archaiczna wręcz chłodnica do zacieru, czy alembiki, czy wreszcie chłodnice w postaci miedzianych wężownic, wystawionych na zewnątrz budynku produkcyjnego.
Podawana zwykle data założenia destylarni, rok 1825, nie jest tak do końca precyzyjna. Wzięła się ona stąd, że jeden z członków konsorcjum, które założyło Edradour w 1837 roku, Duncan Forbes, prowadził nieopodal już wcześniej legalną produkcję whisky. On to uzyskał licencję w 1825 i przeniósł ją na założoną wraz z wspólnikami Edradour. Destylarnia przez długie lata pozostawała w rękach oryginalnych założycieli lub ich spadkobierców. Dopiero w 1933 roku została sprzedana uznanej firmie blenderskiej Williama Whitley’a. Firmowana przez nich whisky King’s Ransom przyniosła firmie niemałą fortunę dzięki sprzedaży w USA w latach prohibicji, a ta z kolei możliwa była dzięki koneksjom Williama Whitley’a z mafijnym bossem Frankiem Costello. W 1938 właścicielem Edradour został wieloletni wspólnik Costello, Irving Haim.
Początek lat osiemdziesiątych XX wieku przynosi kryzys na rynku whisky, którego efektem jest zamknięcie całego szeregu destylarni. Kryzys nie ominął i Edradour. W 1982 roku została ona wystawiona na sprzedaż, a nabywcą była firma Campbell Distillers, należąca do koncernu Pernod Ricard. Nowy właściciel otwiera podwoje Edradour dla zwiedzających, a w 1986 wypuszcza na rynek pierwszą oficjalną wersję Edradour single malt whisky. Koneserzy tego trunku często narzekali na nierówną jakość z partii na partię, która wynikała w sposób naturalny z niewielkiej skali produkcji i ograniczonych możliwości doboru beczek podczas zestawiania kolejnych partii whisky.
Rok 2002 przyniósł nie tylko nowego właściciela, ale i rewolucję w podejściu do butelkowania i sprzedaży produkowanej tutaj whisky. Destylarnię Edradour za kwotę 5,4 milionów funtów kupił jeden z najbardziej zasłużonych niezależnych dystrybutorów whisky, firma Signatory. Jeszcze w tym samym roku poszerzona została podstawowa oferta destylarni, wprowadzone do sprzedaży nowe edycje, jednak rewolucja dopiero miała nadejść. W Edradour zaczęto coraz częściej butelkować whisky w wersjach single cask, pojawiła się ogromna, niespotykana u żadnego innego producenta różnorodność wood finishes, a w 2006 roku po raz pierwszy w sprzedaży pojawiła się torfowa wersja whisky produkowanej w Edradour, oferowana pod nazwą Ballechin. Z racji braku odpowiednio starych whisky o charakterze torfowym, wówczas jeszcze Ballechin nie miała deklaracji wieku, jednak w 2014 zadebiutowała torfowa Ballechin 10yo.
Niezależnie od tego, że destylarnia w dalszym ciągu jest jedną z mniejszych wytwórni whisky szkockiej, jest ona niezwykle popularną atrakcją wśród turystów odwiedzających okolice Perth i Pitlochry.
rok założenia: 1825
właściciel: Signatory Vintage Scotch Whisky Co. Ltd
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 130.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 2 z daglezji
alembiki: 2
źródło wody: źródła na Mhoulin Moor
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 42’ 06.5” N 03° 42’ 03” W
GPS: 56.701806, -3.700833
adres: Pitlochry, Perthshire Ph16 5JP
tel. 01796 472095
Edradour
[ed-ra-DAU-er]
Przez długie lata Edradour szczyciła się mianem najmniejszej destylarni whisky szkockiej. Obecnie, wraz z otwarciem sporej liczby nowych destylarni w ostatnich latach, w tym zupełnie mikroskopijnych wytwórni whisky, jak choćby Abhainn Dearg na Hebrydach Zewnętrznych, o to miano zdecydowanie trudniej. Co więcej, o ile wiadomo, że to już nie Edradour jest tą najmniejszą, o tyle trudno jest z całą pewnością wskazać któremu z beniaminków świata szkockiej whisky ten tytuł z całą pewnością się należy.
Jedno pozostaje pewne – położona w pobliżu Pitlochry maleńka Edradour jest jedną z bardziej urokliwych gorzelni, jakie funkcjonują w Szkocji. Miniaturowe wręcz białe budynki, czerwone wrota, przepływający przez destylarnię górski potok – wszystko to stwarza tu niezwykłą atmosferę. Znajdujące się w jednym budynku urządzenia produkcyjne sprawiają wrażenie, jakby czas stanął tutaj w miejscu – czy to archaiczna wręcz chłodnica do zacieru, czy alembiki, czy wreszcie chłodnice w postaci miedzianych wężownic, wystawionych na zewnątrz budynku produkcyjnego.
Podawana zwykle data założenia destylarni, rok 1825, nie jest tak do końca precyzyjna. Wzięła się ona stąd, że jeden z członków konsorcjum, które założyło Edradour w 1837 roku, Duncan Forbes, prowadził nieopodal już wcześniej legalną produkcję whisky. On to uzyskał licencję w 1825 i przeniósł ją na założoną wraz z wspólnikami Edradour. Destylarnia przez długie lata pozostawała w rękach oryginalnych założycieli lub ich spadkobierców. Dopiero w 1933 roku została sprzedana uznanej firmie blenderskiej Williama Whitley’a. Firmowana przez nich whisky King’s Ransom przyniosła firmie niemałą fortunę dzięki sprzedaży w USA w latach prohibicji, a ta z kolei możliwa była dzięki koneksjom Williama Whitley’a z mafijnym bossem Frankiem Costello. W 1938 właścicielem Edradour został wieloletni wspólnik Costello, Irving Haim.
Początek lat osiemdziesiątych XX wieku przynosi kryzys na rynku whisky, którego efektem jest zamknięcie całego szeregu destylarni. Kryzys nie ominął i Edradour. W 1982 roku została ona wystawiona na sprzedaż, a nabywcą była firma Campbell Distillers, należąca do koncernu Pernod Ricard. Nowy właściciel otwiera podwoje Edradour dla zwiedzających, a w 1986 wypuszcza na rynek pierwszą oficjalną wersję Edradour single malt whisky. Koneserzy tego trunku często narzekali na nierówną jakość z partii na partię, która wynikała w sposób naturalny z niewielkiej skali produkcji i ograniczonych możliwości doboru beczek podczas zestawiania kolejnych partii whisky.
Rok 2002 przyniósł nie tylko nowego właściciela, ale i rewolucję w podejściu do butelkowania i sprzedaży produkowanej tutaj whisky. Destylarnię Edradour za kwotę 5,4 milionów funtów kupił jeden z najbardziej zasłużonych niezależnych dystrybutorów whisky, firma Signatory. Jeszcze w tym samym roku poszerzona została podstawowa oferta destylarni, wprowadzone do sprzedaży nowe edycje, jednak rewolucja dopiero miała nadejść. W Edradour zaczęto coraz częściej butelkować whisky w wersjach single cask, pojawiła się ogromna, niespotykana u żadnego innego producenta różnorodność wood finishes, a w 2006 roku po raz pierwszy w sprzedaży pojawiła się torfowa wersja whisky produkowanej w Edradour, oferowana pod nazwą Ballechin. Z racji braku odpowiednio starych whisky o charakterze torfowym, wówczas jeszcze Ballechin nie miała deklaracji wieku, jednak w 2014 zadebiutowała torfowa Ballechin 10yo.
Niezależnie od tego, że destylarnia w dalszym ciągu jest jedną z mniejszych wytwórni whisky szkockiej, jest ona niezwykle popularną atrakcją wśród turystów odwiedzających okolice Perth i Pitlochry.
Pokaż więcej wpisów z
Maj 2016
