Dailuaine
23/06/2016
Dailuaine w pigułce:
rok założenia: 1852
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 5.200.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z modrzewia, 2 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: potok Ballieumullich Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 27’ 10” N 03° 16’ 21” W
GPS: 57.452778, -3.272500
adres: Carron, Banffshire AB38 7RE
tel. 01340 872500
Dailuaine
[dal-JU-an]
Znajdująca się niemal nad samą rzeką Spey destylarnia Dailuaine wydaje się nieco zapomniana – ani wytwarzana tu whisky nie jest w żaden sposób promowana jako single malt, ani sama destylarnia nie zyskała sobie należnego jej miejsca na mapie peregrynacji wielbicieli whisky wędrujących po Speyside. Pierwsze zaniedbanie wynika z faktu, że Dailuaine produkuje przede wszystkim whisky przeznaczoną na blendy, a to drugie – częściowo z pierwszego, a częściowo z faktu, że nigdy nie uruchomiono w niej Visitor Centre. Wydaje się to o tyle dziwne, że destylarnia położona jest niezwykle malowniczo, prezentuje się wcale nie gorzej niż większość szkockich destylarni, tuż obok niej wiedzie szlak turystyczny The Speyside Way, a sama whisky, która tu powstaje, zyskuje najczęściej dość entuzjastyczne oceny. Mowa o tych nielicznych edycjach, głównie niezależnych, które jednak od czasu do czasu trafiają na rynek.
Destylarnię założył w 1852 roku niejaki William Mackenzie. Po jego śmierci w 1865, od wdowy Mackenzie zakład wydzierżawił bankier z pobliskiego Aberlour, James Fleming. Ten sam, który w 1879 roku zbudował od nowa zniszczoną przez pożar destylarnię Aberlour. W 1891 założono firmę Dailuaine-Glenlivet Distillery Ltd., jedną z ponad dwudziestu korzystających z przyrostka Glenlivet. Siedem lat później ma miejsce fuzja firmy z Talisker Distillery Ltd. i powstaje Dailuaine-Talisker Company Ltd. W 1916 firmę kupują jej dotychczasowi klienci, konsorcjum złożone z firm blenderskich John Dewar & Sons, John Walker & Sons oraz James Buchanan & Co. W 1925 firma, a tym samym destylarnia, staje się własnością Distillers Company Limited (DCL), co w gruncie rzeczy ostatecznie kończy zmiany własnościowe. Dzisiaj destylarnia należy do Diageo, koncernu powstałego po fuzji Guinnessa i Grand Metropolitan w 1997, po tym jak Guinness przejął DCL w 1986 i powstało United Distillers.
Nie tyle może jednak zmiany własnościowe są w historii Dailuaine najważniejsze, co wydarzenia w samej destylarni i aktualny tryb jej pracy. Warto bowiem wiedzieć, że w trakcie renowacji i rozbudowy destylarni w latach 1884-1887 roku właśnie w Dailuaine zbudowano pierwszą w Szkocji suszarnię słodu zwieńczoną pagodą, która z czasem stała się znakiem rozpoznawczym szkockich destylarni. Zaprojektowana została ona przez wybitnego architekta Charlesa Doiga, a z czasem przyjęta w większości nowobudowanych bądź remontowanych gorzelni w Szkocji. Nie chodziło mu jednak o względy estetyczne, a o polepszenie cyrkulacji powietrza w pomieszczeniu suszarni. Niestety, ta pierwsza, oryginalna pagoda nie przetrwała do dzisiaj. W 1917 roku w Dailuaine wybucha pożar, który trawi dach suszarni słodu. Po pożarze, destylarnia wraca do funkcjonowania w 1920. W 1959 wybucha kolejny pożar, który daje pretekst do jeszcze jednej rozbudowy i modernizacji. Rok później Dailuaine wraca do życia, jednak zamiast tradycyjnych podłóg do słodowania jęczmienia wprowadzone zostaje bardziej wydajne i mniej pracochłonne urządzenie, zwane Saladin box. Jednocześnie zwiększona zostaje liczba alembików z czterech do sześciu. W 1965 tutejsze alembiki zostają przerobione na ogrzewanie parowe. W 1983 wstrzymana zostaje tu produkcja słodu. W 2012 zwiększono wydajność destylarni o 25%.
W 1991 roku na rynek trafia pierwsza oficjalna wersja whisky produkowanej w Dailuaine. Jest to 16-letnia single malt wchodząca w skład firmowanej przez Diageo serii Flora & Fauna. Oprócz niej na rynku pojawiło się kilka innych edycji Dailuaine, w tym w serii Rare Malts, a także Manager’s Dram.
W związku z tym, że Dailuaine produkuje przede wszystkim whisky na potrzeby blendów, charakter tej produkcji zmienia się z roku na rok, w zależności od przewidywanego zapotrzebowania na kilka lat naprzód. Charakter destylatu kształtowany jest a to przez użycie nietypowych skraplaczy ze stali nierdzewnej, a to wydłużenie czasu fermentacji i destylacji, a to wykorzystanie woskowego osadu w tankach na przedgony i pogony. Z roku na rok trunek z Dailuaine jest inny, co być może jest powodem, dla którego tak trudno i standardową, jednolitą wersję oficjalną.
[Zdjęcie: foodrepublic.info]
rok założenia: 1852
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 5.200.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z modrzewia, 2 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: potok Ballieumullich Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 27’ 10” N 03° 16’ 21” W
GPS: 57.452778, -3.272500
adres: Carron, Banffshire AB38 7RE
tel. 01340 872500
Dailuaine
[dal-JU-an]
Znajdująca się niemal nad samą rzeką Spey destylarnia Dailuaine wydaje się nieco zapomniana – ani wytwarzana tu whisky nie jest w żaden sposób promowana jako single malt, ani sama destylarnia nie zyskała sobie należnego jej miejsca na mapie peregrynacji wielbicieli whisky wędrujących po Speyside. Pierwsze zaniedbanie wynika z faktu, że Dailuaine produkuje przede wszystkim whisky przeznaczoną na blendy, a to drugie – częściowo z pierwszego, a częściowo z faktu, że nigdy nie uruchomiono w niej Visitor Centre. Wydaje się to o tyle dziwne, że destylarnia położona jest niezwykle malowniczo, prezentuje się wcale nie gorzej niż większość szkockich destylarni, tuż obok niej wiedzie szlak turystyczny The Speyside Way, a sama whisky, która tu powstaje, zyskuje najczęściej dość entuzjastyczne oceny. Mowa o tych nielicznych edycjach, głównie niezależnych, które jednak od czasu do czasu trafiają na rynek.
Destylarnię założył w 1852 roku niejaki William Mackenzie. Po jego śmierci w 1865, od wdowy Mackenzie zakład wydzierżawił bankier z pobliskiego Aberlour, James Fleming. Ten sam, który w 1879 roku zbudował od nowa zniszczoną przez pożar destylarnię Aberlour. W 1891 założono firmę Dailuaine-Glenlivet Distillery Ltd., jedną z ponad dwudziestu korzystających z przyrostka Glenlivet. Siedem lat później ma miejsce fuzja firmy z Talisker Distillery Ltd. i powstaje Dailuaine-Talisker Company Ltd. W 1916 firmę kupują jej dotychczasowi klienci, konsorcjum złożone z firm blenderskich John Dewar & Sons, John Walker & Sons oraz James Buchanan & Co. W 1925 firma, a tym samym destylarnia, staje się własnością Distillers Company Limited (DCL), co w gruncie rzeczy ostatecznie kończy zmiany własnościowe. Dzisiaj destylarnia należy do Diageo, koncernu powstałego po fuzji Guinnessa i Grand Metropolitan w 1997, po tym jak Guinness przejął DCL w 1986 i powstało United Distillers.
Nie tyle może jednak zmiany własnościowe są w historii Dailuaine najważniejsze, co wydarzenia w samej destylarni i aktualny tryb jej pracy. Warto bowiem wiedzieć, że w trakcie renowacji i rozbudowy destylarni w latach 1884-1887 roku właśnie w Dailuaine zbudowano pierwszą w Szkocji suszarnię słodu zwieńczoną pagodą, która z czasem stała się znakiem rozpoznawczym szkockich destylarni. Zaprojektowana została ona przez wybitnego architekta Charlesa Doiga, a z czasem przyjęta w większości nowobudowanych bądź remontowanych gorzelni w Szkocji. Nie chodziło mu jednak o względy estetyczne, a o polepszenie cyrkulacji powietrza w pomieszczeniu suszarni. Niestety, ta pierwsza, oryginalna pagoda nie przetrwała do dzisiaj. W 1917 roku w Dailuaine wybucha pożar, który trawi dach suszarni słodu. Po pożarze, destylarnia wraca do funkcjonowania w 1920. W 1959 wybucha kolejny pożar, który daje pretekst do jeszcze jednej rozbudowy i modernizacji. Rok później Dailuaine wraca do życia, jednak zamiast tradycyjnych podłóg do słodowania jęczmienia wprowadzone zostaje bardziej wydajne i mniej pracochłonne urządzenie, zwane Saladin box. Jednocześnie zwiększona zostaje liczba alembików z czterech do sześciu. W 1965 tutejsze alembiki zostają przerobione na ogrzewanie parowe. W 1983 wstrzymana zostaje tu produkcja słodu. W 2012 zwiększono wydajność destylarni o 25%.
W 1991 roku na rynek trafia pierwsza oficjalna wersja whisky produkowanej w Dailuaine. Jest to 16-letnia single malt wchodząca w skład firmowanej przez Diageo serii Flora & Fauna. Oprócz niej na rynku pojawiło się kilka innych edycji Dailuaine, w tym w serii Rare Malts, a także Manager’s Dram.
W związku z tym, że Dailuaine produkuje przede wszystkim whisky na potrzeby blendów, charakter tej produkcji zmienia się z roku na rok, w zależności od przewidywanego zapotrzebowania na kilka lat naprzód. Charakter destylatu kształtowany jest a to przez użycie nietypowych skraplaczy ze stali nierdzewnej, a to wydłużenie czasu fermentacji i destylacji, a to wykorzystanie woskowego osadu w tankach na przedgony i pogony. Z roku na rok trunek z Dailuaine jest inny, co być może jest powodem, dla którego tak trudno i standardową, jednolitą wersję oficjalną.
[Zdjęcie: foodrepublic.info]
Pokaż więcej wpisów z
Czerwiec 2016
