Braeval
07/08/2016
Braeval w pigułce:
rok założenia: 1973
właściciel: Chivas Brothers Ltd (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 4.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 15 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: Preenie & Kate’s Well
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 16’ 17” N 03° 15’ 32” W
GPS: 57.271389, -3.258889
adres: Chapeltown of Glenlivet, Ballindalloch, Banffshire AB37 9JS
tel. 01542 783042
Braeval
[brej-WAL]
W chwili założenia – a było to w 1973 roku, kiedy to kanadyjski koncern Seagram’s otworzył kilka nowych destylarni ze względu na duże zapotrzebowanie na whisky do zestawiania swoich blendów – destylarnia nosiła nazwę Braes of Glenlivet. Nazwa została zmieniona na Braeval w 1994 roku, głównie po to, by nie mylono jej z należącą również do koncernu Seagram destylarnią Genlivet, a także by dać przykład innym destylarniom funkcjonującym w Speyside, by również zarzuciły stosowanie przydomka „Glenlivet” w swoich nazwach. Nazwa ta, oznaczająca „dolinę rzeki Livet,” jeszcze w XIX wieku była masowo stosowana przez ponad dwadzieścia destylarni, niekoniecznie usytuowanych w dolinie wspomnianej rzeki, jako swego rodzaju oznaczenie wysokiej jakości produkowanej przez nie whisky. Stosowanie przydomka „Glenlivet” stopniowo wyszło z użycia, choć do dziś znaleźć można whisky, szczególnie te butelkowane przez niezależnych dystrybutorów, opatrzone nazwami Macallan-Glenlivet, czy Balvenie-Glenlivet.
O otwarciu Braes of Glenlivet opowiada się historię jak to rozpoczęto zacieranie pierwszej partii słodu zanim jeszcze ukończono budowę dachu nad destylarnią, a to ze względu na wizytę któregoś z ważnych szefów Seagram’s. Dach ten ostatecznie ukończono, ale jego kształt nawiązujący do tradycyjnych suszarni słodu – zwieńczenie w kształcie pagody – nie ma nic wspólnego z produkcją słodu. Od samego początku wiadomo było, że w Braes of Glenlivet słodowanie jęczmienia nigdy nie będzie prowadzone, a gotowy słód sprowadzany będzie na miejsce z wyspecjalizowanych słodowni.
Dwa lata po otwarciu Braes of Glenlivet, liczba alembików zostaje zwiększona do pięciu, a w 1978 roku dołożony zostaje jeszcze jeden – w chwili obecnej w Braeval funkcjonuje sześć alembików. Destylarnia przeszła modernizację w 1997 roku, w wyniku której obecnie jest to zakład w pełni zautomatyzowany, gdzie do prowadzenia produkcji whisky wystarczy jeden człowiek. Przejęcie Chivas Brothers przez Pernod Ricard w 2001 roku przynosi wstrzymanie produkcji w kilku gorzelniach należących do spółki, w tym w siostrzanej Allt-a-Bhainne, a także właśnie w Braeval. Produkcja została wznowiona dopiero w 2008 roku.
Oryginalnym przeznaczeniem zakładu była produkcja whisky do zestawiania blendów, głównie Chivas Regal, Passport Scotch i 100 Pipers. Z tego względu właściciel destylarni nie wypuścił nigdy dotąd oficjalnej wersji pochodzącej stąd whisky. Dostępne są pojawiające się czasami edycje niezależne, firmowane przez takich bottlerów, jak Signatory, czy Douglas Laing, choć i one nie pojawiają się często. Braeval pojawia się czasem jako Deerstalker, jednak w przypadku tej marki, nie zawsze wiadomo która whisky kryje się pod nią w danej edycji.
rok założenia: 1973
właściciel: Chivas Brothers Ltd (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 4.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 15 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: Preenie & Kate’s Well
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 16’ 17” N 03° 15’ 32” W
GPS: 57.271389, -3.258889
adres: Chapeltown of Glenlivet, Ballindalloch, Banffshire AB37 9JS
tel. 01542 783042
Braeval
[brej-WAL]
W chwili założenia – a było to w 1973 roku, kiedy to kanadyjski koncern Seagram’s otworzył kilka nowych destylarni ze względu na duże zapotrzebowanie na whisky do zestawiania swoich blendów – destylarnia nosiła nazwę Braes of Glenlivet. Nazwa została zmieniona na Braeval w 1994 roku, głównie po to, by nie mylono jej z należącą również do koncernu Seagram destylarnią Genlivet, a także by dać przykład innym destylarniom funkcjonującym w Speyside, by również zarzuciły stosowanie przydomka „Glenlivet” w swoich nazwach. Nazwa ta, oznaczająca „dolinę rzeki Livet,” jeszcze w XIX wieku była masowo stosowana przez ponad dwadzieścia destylarni, niekoniecznie usytuowanych w dolinie wspomnianej rzeki, jako swego rodzaju oznaczenie wysokiej jakości produkowanej przez nie whisky. Stosowanie przydomka „Glenlivet” stopniowo wyszło z użycia, choć do dziś znaleźć można whisky, szczególnie te butelkowane przez niezależnych dystrybutorów, opatrzone nazwami Macallan-Glenlivet, czy Balvenie-Glenlivet.
O otwarciu Braes of Glenlivet opowiada się historię jak to rozpoczęto zacieranie pierwszej partii słodu zanim jeszcze ukończono budowę dachu nad destylarnią, a to ze względu na wizytę któregoś z ważnych szefów Seagram’s. Dach ten ostatecznie ukończono, ale jego kształt nawiązujący do tradycyjnych suszarni słodu – zwieńczenie w kształcie pagody – nie ma nic wspólnego z produkcją słodu. Od samego początku wiadomo było, że w Braes of Glenlivet słodowanie jęczmienia nigdy nie będzie prowadzone, a gotowy słód sprowadzany będzie na miejsce z wyspecjalizowanych słodowni.
Dwa lata po otwarciu Braes of Glenlivet, liczba alembików zostaje zwiększona do pięciu, a w 1978 roku dołożony zostaje jeszcze jeden – w chwili obecnej w Braeval funkcjonuje sześć alembików. Destylarnia przeszła modernizację w 1997 roku, w wyniku której obecnie jest to zakład w pełni zautomatyzowany, gdzie do prowadzenia produkcji whisky wystarczy jeden człowiek. Przejęcie Chivas Brothers przez Pernod Ricard w 2001 roku przynosi wstrzymanie produkcji w kilku gorzelniach należących do spółki, w tym w siostrzanej Allt-a-Bhainne, a także właśnie w Braeval. Produkcja została wznowiona dopiero w 2008 roku.
Oryginalnym przeznaczeniem zakładu była produkcja whisky do zestawiania blendów, głównie Chivas Regal, Passport Scotch i 100 Pipers. Z tego względu właściciel destylarni nie wypuścił nigdy dotąd oficjalnej wersji pochodzącej stąd whisky. Dostępne są pojawiające się czasami edycje niezależne, firmowane przez takich bottlerów, jak Signatory, czy Douglas Laing, choć i one nie pojawiają się często. Braeval pojawia się czasem jako Deerstalker, jednak w przypadku tej marki, nie zawsze wiadomo która whisky kryje się pod nią w danej edycji.
Pokaż więcej wpisów z
Sierpień 2016
