Aberlour

Aberlour w pigułce:

rok założenia: 1826
właściciel: Chivas Brothers Ltd (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 3.800.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 ze stali nierdzewnej
alembiki: 4
źródło wody: ujęcia na stokach Ben Rinnes
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 28’ 04.6” N 03° 13’ 44.8” W
GPS: 57.467944, -3.229111
adres: Aberlour, Banffshire AB38 9PJ
tel. 01340 881249


Aberlour
[a-be-LAUE]

Aberlour – najlepiej sprzedająca się whisky słodowa na największym zagranicznym rynku whisky, we Francji. Fakt iż destylarnia należy obecnie do francuskiego koncernu Pernod Ricard z pewnością miała niemały wpływ na osiągnięcie tego sukcesu.

Przycupnięta tuż przy A95, głównej drodze biegnącej przez region Speyside, mniej więcej wzdłuż rzeki Spey, przynajmniej na tym odcinku, i przecinającej miejscowość, której nazwę przyjęła sama destylarnia – Aberlour. Założona w roku 1826 przez Jamesa Gordona i Petera Weira i wybudowana w pewnej odległości w dół rzeki od dzisiejszej lokalizacji, strawiona została przez pożar trochę ponad pół wieku później, w roku 1879. Jeszcze w tym samym roku zbudowana zostaje nowa destylarnia, w miejscu, gdzie znajduje się obecnie, przez Jamesa Fleminga, lokalnego finansowca. W gruncie rzeczy więc, mamy do czynienia z zupełnie innym zakładem, w zupełnie innym miejscu, a za datę uruchomienia obecnej Aberlour należałoby uznać właśnie rok 1879. To właśnie ta destylarnia wykorzystywała wodę ze źródła St. Drostan’s Well, uwiecznionego na współczesnych etykietach whisky Aberlour. James Fleming przez pewien czas prowadził również destylarnię Dailuaine, usytuowaną 4 kilometry w górę rzeki Spey.

Tak czy inaczej, Aberlour miała wyraźnego pecha jeśli chodzi o przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych (jeśli takowe w owych czasach w sposób sformalizowany w ogóle istniały). W 1892 roku nowym właścicielem zakładu stała się firma Robert Thorne & Sons, a sześć lat później, w 1898 ponownie zostaje ona niemal doszczętnie strawiona przez pożar. Przywróconej wkrótce potem do życia według projektu architekta Charlesa Doiga udaje się unikać podobnych katastrof do dziś. W 1921 Aberlour przechodzi w ręce firmy W. H. Holt & Sons, właścicieli browaru zlokalizowanego w pobliżu Manchesteru. Tuż po wojnie, w roku 1945, destylarnia zostaje zakupiona przez firmę S. Campbell & Sons. Campbell Distillers staje się częścią koncernu Pernod Ricard w 1974, co na dobrą sprawę kończy pasmo zmian właścicielskich w Aberlour, jeśli nie liczyć połączenia Chivas Brothers z Campbell Distillers (obydwie spółki należące do Pernod Ricard) w 2001 roku i utworzenia marki Chivas Brothers, pod którą do dzisiaj występuje gorzelnia z Aberlour.

W czasie II wojny światowej, kiedy ze zrozumiałych względów ograniczono wielkość produkcji w Aberlour, mieszkańcy wsi wynosili odfermentowaną brzeczkę i poddawali ją nielegalnej destylacji przy wodospadzie Linn Falls na potoku Lour, nieco powyżej destylarni.

Przez długie lata Aberlour była drugą (po Macallan) marką dostarczającą na rynek wysokiej jakości whisky słodowe dojrzewane w beczkach po sherry. Wielu entuzjastów whisky skłonnych było jednak palmę pierwszeństwa przyznać właśnie jej, szczególnie po premierze w 2000 roku pierwszej edycji Aberlour a’bunadh – bezkompromisowej whisky bez określenia wieku, bez filtrowania, w wersji cask strength, wypuszczanej w stosunkowo niewielkich partiach, a pochodzącej tylko i wyłącznie z beczek po sherry. Od tamtej pory na rynku pojawiło się kilkadziesiąt edycji a’bunadh i niezmiennie stanowi ona jeden z lepszych dostępnych powszechnie maltów tego rodzaju.

Od strony technicznej procesu produkcji, ważniejsze zmiany w Aberlour obejmują przede wszystkim zaniechanie samodzielnego słodowania jęczmienia już w 1962 roku, oraz podwojenie liczby alembików – z dwóch do czterech – w 1973 roku. Warto również odnotować otwarcie nowego, zmodernizowanego Visitor Centre w sierpniu 2002 roku, oferującego szereg opcji zwiedzania destylarni i degustacji różnych wersji wytwarzanych tutaj whisky.