Czy masz ukończone 18 lat?
Wybierz swoją platformę
Glentauchers
06/02/2016
Glentauchers w pigułce:
rok założenia: 1897 (produkcja od 1898)
właściciel: Chivas Brothers (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 4.200.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z modrzewia
alembiki: 6
źródło wody: potok Rosarie Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 32’ 06.5” N 03° 02’ 57” W
GPS: 57.535139, -3.049167
adres: Mulben, Keith, Banffshire AB55 6YL
tel. 01542 860272
Glentauchers
[glen-TOK-ers]
Położona w pobliżu miasteczka Keith destylarnia Glentauchers jest jedną z tych wytwórni szkockiej whisky, które powstały na fali prosperity końca XIX wieku, tuż przed kryzysem wywołanym działalnością braci Pattison. Założona została przez konsorcjum trzech partnerów, z których najsilniejszym i najbardziej znanym był producent whisky mieszanej, James Buchanan & Co. Ltd. Nowa destylarnia potrzebna była, by zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na produkty spółki, w tym głównie na rynku amerykańskim. Produkcję whisky rozpoczęto w Glentauchers w 1898 roku.
Nie przypadkiem wybrano lokalizację tuż przy głównej drodze wiodącej z Keith do Craigellachie i dalej na południe, w bezpośredniej bliskości linii kolejowej, od której poprowadzono bocznicę do destylarni. Transport kolejowy miał wówczas kluczowe znaczenie dla rozwoju i sukcesu tego rodzaju działalności. Budynki destylarni zaprojektowane zostały przez niezwykle zasłużonego dla szkockiego przemysłu gorzelniczego architekta Charlesa Doiga z Elgin, autora projektów wielu innych destylarni.
W 1906 roku firma Jamesa Buchanana, wykorzystując problemy finansowe innego z partnerów, firmy W. P. Lowrie & Co., przejmuje całkowitą kontrolę nad Glentauchers-Glenlivet Co. Ltd., co zapewnia firmie niczym nie zakłócone dostawy whisky potrzebnej do zestawiania m.in. znanych do dziś marek Buchanan’s i Black & White.
Podobnie jak w położonej kilkanaście kilometrów dalej Convalmore, w drugiej dekadzie XX wieku w Glentauchers prowadzone są eksperymenty z produkcją whisky słodowej metodą rektyfikacji ciągłej, jednak efekty tych eksperymentów te okazują się niesatysfakcjonujące i technologia ta zostaje zarzucona w obydwu destylarniach. Convalmore również należała w owym czasie do spółki Jamesa Buchanana.
W 1925 roku, dwa lata po renowacji części destylarni, w tym słodowni, dochodzi do fuzji spółki Jamesa Buchanana z Distillers Company Limited (DCL). W 1930 kontrola nad destylarnią zostaje przekazana Scottish Malt Distillers (SMD), spółce podległej DCL. W przypadku większości destylarni, które na jakimś etapie swojego rozwoju weszły skład DCL, można powiedzieć, że ostatecznie stały się własnością współczesnego Diageo, albo że ich losy zakończyły się w latach osiemdziesiątych XX wieku, gdy przyszedł ostatni w historii whisky kryzys. W przypadku Glentauchers było jednak nieco inaczej. Oto rzeczywiście, w 1985 roku DCL decyduje się na wstrzymanie produkcji w Glentauchers. Decyzja taka zwykle oznaczała dla zakładu wyrok, jednak w 1989 chęć zakupu zakładu wyraża Caledonian Malt Whisky Distillers, spółka wchodząca w skład Allied Distillers, największego wówczas konkurenta United Distillers (wcześniej DCL). Nowy właściciel wznawia produkcję whisky w Glentauchers w sierpniu 1992 roku.
Poza gruntowną przebudową m.in. słodowni w 1923, destylarnia przeszła rozbudowę w 1965, kiedy to zwiększono liczbę działających tu alembików z dwóch do sześciu. Szkocki przemysł gorzelniczy przeżywał wówczas kolejny okres zwiększonego zapotrzebowania, a co za tym idzie, wzmożonego rozwoju. W 1969 roku uznano funkcjonowanie miejscowej słodowni za nieopłacalne i zrezygnowano z produkcji słodu, zdając się na zaopatrzenie z zewnątrz, z wyspecjalizowanych słodowni.
Po przejęciu Allied Domecq przez Chivas Brothers (należącą do koncernu Pernod Ricard) w 2005 roku, Glentauchers wchodzi w skład portfolio Chivas Brothers.
Od początku swego istnienia, Glentauchers była li tylko producentem whisky na potrzeby zestawiania blendów. Wspomniano już wcześniej o jej roli w markach Black & White i Buchanan’s, w chwili obecnej znaleźć ją można również – szczególnie po przejęciu w 2005 roku – w składzie Teacher’s, a przede wszystkim Ballantine’s. Jako single malt whisky jest niemal nieznana. Poza wersją 15-letnią, która ukazała się w 2000 roku, na rynku nie pojawiła się żadna inna oficjalna wersja Glentauchers. Lukę tę próbuje załatać firma Gordon & MacPhail z Elgin, która jeszcze w latach dziewięćdziesiątych promowała swego rodzaju półoficjalną wersję w postaci rocznikowych edycji Glentauchers. Edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów również nieczęsto trafiają na półki sklepowe – Glentauchers pozostaje tym, do czego została zaprojektowana od samego początku, składnikiem whisky mieszanych.
rok założenia: 1897 (produkcja od 1898)
właściciel: Chivas Brothers (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 4.200.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z modrzewia
alembiki: 6
źródło wody: potok Rosarie Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 32’ 06.5” N 03° 02’ 57” W
GPS: 57.535139, -3.049167
adres: Mulben, Keith, Banffshire AB55 6YL
tel. 01542 860272
Glentauchers
[glen-TOK-ers]
Położona w pobliżu miasteczka Keith destylarnia Glentauchers jest jedną z tych wytwórni szkockiej whisky, które powstały na fali prosperity końca XIX wieku, tuż przed kryzysem wywołanym działalnością braci Pattison. Założona została przez konsorcjum trzech partnerów, z których najsilniejszym i najbardziej znanym był producent whisky mieszanej, James Buchanan & Co. Ltd. Nowa destylarnia potrzebna była, by zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na produkty spółki, w tym głównie na rynku amerykańskim. Produkcję whisky rozpoczęto w Glentauchers w 1898 roku.
Nie przypadkiem wybrano lokalizację tuż przy głównej drodze wiodącej z Keith do Craigellachie i dalej na południe, w bezpośredniej bliskości linii kolejowej, od której poprowadzono bocznicę do destylarni. Transport kolejowy miał wówczas kluczowe znaczenie dla rozwoju i sukcesu tego rodzaju działalności. Budynki destylarni zaprojektowane zostały przez niezwykle zasłużonego dla szkockiego przemysłu gorzelniczego architekta Charlesa Doiga z Elgin, autora projektów wielu innych destylarni.
W 1906 roku firma Jamesa Buchanana, wykorzystując problemy finansowe innego z partnerów, firmy W. P. Lowrie & Co., przejmuje całkowitą kontrolę nad Glentauchers-Glenlivet Co. Ltd., co zapewnia firmie niczym nie zakłócone dostawy whisky potrzebnej do zestawiania m.in. znanych do dziś marek Buchanan’s i Black & White.
Podobnie jak w położonej kilkanaście kilometrów dalej Convalmore, w drugiej dekadzie XX wieku w Glentauchers prowadzone są eksperymenty z produkcją whisky słodowej metodą rektyfikacji ciągłej, jednak efekty tych eksperymentów te okazują się niesatysfakcjonujące i technologia ta zostaje zarzucona w obydwu destylarniach. Convalmore również należała w owym czasie do spółki Jamesa Buchanana.
W 1925 roku, dwa lata po renowacji części destylarni, w tym słodowni, dochodzi do fuzji spółki Jamesa Buchanana z Distillers Company Limited (DCL). W 1930 kontrola nad destylarnią zostaje przekazana Scottish Malt Distillers (SMD), spółce podległej DCL. W przypadku większości destylarni, które na jakimś etapie swojego rozwoju weszły skład DCL, można powiedzieć, że ostatecznie stały się własnością współczesnego Diageo, albo że ich losy zakończyły się w latach osiemdziesiątych XX wieku, gdy przyszedł ostatni w historii whisky kryzys. W przypadku Glentauchers było jednak nieco inaczej. Oto rzeczywiście, w 1985 roku DCL decyduje się na wstrzymanie produkcji w Glentauchers. Decyzja taka zwykle oznaczała dla zakładu wyrok, jednak w 1989 chęć zakupu zakładu wyraża Caledonian Malt Whisky Distillers, spółka wchodząca w skład Allied Distillers, największego wówczas konkurenta United Distillers (wcześniej DCL). Nowy właściciel wznawia produkcję whisky w Glentauchers w sierpniu 1992 roku.
Poza gruntowną przebudową m.in. słodowni w 1923, destylarnia przeszła rozbudowę w 1965, kiedy to zwiększono liczbę działających tu alembików z dwóch do sześciu. Szkocki przemysł gorzelniczy przeżywał wówczas kolejny okres zwiększonego zapotrzebowania, a co za tym idzie, wzmożonego rozwoju. W 1969 roku uznano funkcjonowanie miejscowej słodowni za nieopłacalne i zrezygnowano z produkcji słodu, zdając się na zaopatrzenie z zewnątrz, z wyspecjalizowanych słodowni.
Po przejęciu Allied Domecq przez Chivas Brothers (należącą do koncernu Pernod Ricard) w 2005 roku, Glentauchers wchodzi w skład portfolio Chivas Brothers.
Od początku swego istnienia, Glentauchers była li tylko producentem whisky na potrzeby zestawiania blendów. Wspomniano już wcześniej o jej roli w markach Black & White i Buchanan’s, w chwili obecnej znaleźć ją można również – szczególnie po przejęciu w 2005 roku – w składzie Teacher’s, a przede wszystkim Ballantine’s. Jako single malt whisky jest niemal nieznana. Poza wersją 15-letnią, która ukazała się w 2000 roku, na rynku nie pojawiła się żadna inna oficjalna wersja Glentauchers. Lukę tę próbuje załatać firma Gordon & MacPhail z Elgin, która jeszcze w latach dziewięćdziesiątych promowała swego rodzaju półoficjalną wersję w postaci rocznikowych edycji Glentauchers. Edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów również nieczęsto trafiają na półki sklepowe – Glentauchers pozostaje tym, do czego została zaprojektowana od samego początku, składnikiem whisky mieszanych.
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
