Brora
03/08/2016
Brora w pigułce:
rok założenia: 1819 (zamknięta w 1983)
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: potok Clynemilton
zwiedzanie: nie
położenie: 58° 01’ 30.5” N 03° 52’ 07.5” W
GPS: 58.025139, -3.868750
adres: Brora, Sutherland KW9 6LR
Brora
[BROU-ra]
Destylarnia Brora nie zawsze nosiła tę właśnie nazwę. Założona w 1819 roku gorzelnia nazywała się Clynelish, jednak XIX-wieczna Clynelish to nie ta sama Clynelish, jaką znamy dzisiaj, a trunek wytwarzany w oryginalnej destylarni niewiele miał wspólnego z potężną torfową whisky, która zdołała podbić serca wielbicieli szkockiej wody życia na przełomie XX i XXI wieku i której kult trwa nieprzerwanie do dziś. Po kolei więc.
W 1819 roku markiz Stafford, okryty złą sławą jeden z wielkich posiadaczy ziemskich, założył destylarnię w pobliżu miasteczka Brora, którą nazwał Clynelish. Gorzelnia działała w miarę nieprzerwanie przez cały XIX wiek, mimo iż raz po raz zmieniali się jej właściciele, a w 1827 firma do której należała ogłosiła upadłość. W 1912 roku częściowe udziały w firmie przejmuje Distillers Company Limited, a w 1925 przejmuje Clynelish na wyłączną własność. W 1930 DCL przejmuje Scottish Malt Distillers, a rok później produkcja w Clynelish zostaje wstrzymana. DCL/SMD to – w pewnym uproszczeniu – dzisiejsze Diageo, tak więc można powiedzieć, że destylarnia pozostaje w tych samych rękach już od ponad 80 lat. Produkcję wznowiono w 1939 roku. W 1965 po raz ostatni produkowano tutaj słód jęczmienny.
Łamigłówka Clynelish/Brora zaczyna się w 1967 roku, kiedy to tuż obok starej destylarni wybudowana zostaje nowa, również nazwana Clynelish. Obydwie destylarnie działają równolegle przez około rok, po czym produkcja w starej gorzelni zostaje wstrzymana. Do tej pory zarówno w starej, jak i w nowej destylarni produkuje się whisky o niewielkiej torfowości, zbliżoną w charakterze do tego, co dzisiaj znamy jako Clynelish single malt whisky.
Można przypuszczać, że sytuacja ta nie uległaby zmianie, gdyby nie niespotykana susza, jaka nawiedziła w 1968 roku wyspę Islay. W jej konsekwencji, działająca na wyspie destylarnia Port Ellen nie była w stanie wyprodukować odpowiedniej ilości torfowej whisky, potrzebnej do zestawiania blendów firmowanych przez DCL, głównie marki Johnnie Walker. Zapadła decyzja o ponownym uruchomieniu starej Clynelish i eksperymentalnym odpędzie wysokotorfowej whisky. Rozwiązanie to przynieść mogło dodatkową korzyść w postaci zmniejszonych kosztów transportu. W 1969 ponownie uruchomiono więc starą Clynelish. W latach 1972-1974 prowadzona tu produkcja torfowej whisky pozwoliła na zamknięcie i gruntowną przebudowę Caol Ila na wyspie Islay – dzięki starej Clynelish nie brakowało torfowego destylatu na potrzeby Johnnie Walkera. Dopiero w 1975 roku, wskutek legislacji zabraniającej nadawaniu tej samej nazwy dwóm destylarniom, nazwę starej Clynelish zamieniono na Brora – od nazwy pobliskiego miasteczka.
Fakt iż Brora była w ostatniej fazie swojej działalności destylarnią niejako zapasową, odzwierciedlony został w różnych poziomach zatorfowienia wytwarzanego tu destylatu – Brora produkowała taką whisky, jakiej akurat w danym momencie brakowało do zestawiania blendów. Tak więc, w pierwszej fazie wznowionej działalności była to whisky o wysokiej zawartości fenoli. W połowie lat siedemdziesiątych poziom zatorfowienia został wyraźnie obniżony, jednak istnieją wersje whisky jeszcze z lat osiemdziesiątych, które wręcz chwytają za gardło niezwykle wysokim poziomem torfowości.
Biorąc pod uwagę kultowy status, jakim cieszy się obecnie Brora i pochodząca z niej whisky, trudno uwierzyć, że przygoda destylarni z torfowym słodem trwała tylko nieco ponad dwie dekady. W marcu 1983 roku, w wyniku niekorzystnych wyników kalkulacji finansowych kierownictwa Distillers Company Limited, destylarnia Brora została ostatecznie zamknięta. Zachowane zostały jednak budynki, w tym przede wszystkim tradycyjne niskie, kamienne magazyny typu dunnage, wykorzystywane obecnie przez Clynelish.
W 1995 roku po raz pierwszy ukazała się oficjalna wersja Brory w ramach firmowanej przez Diageo serii Rare Malts, a od 2002 roku corocznie wypuszczane są na rynek limitowane edycje w ramach tzw. Special Releases. Wysoko cenione są również edycje Brory wypuszczane na rynek przez niezależnych dystrybutorów.
rok założenia: 1819 (zamknięta w 1983)
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: 2
źródło wody: potok Clynemilton
zwiedzanie: nie
położenie: 58° 01’ 30.5” N 03° 52’ 07.5” W
GPS: 58.025139, -3.868750
adres: Brora, Sutherland KW9 6LR
Brora
[BROU-ra]
Destylarnia Brora nie zawsze nosiła tę właśnie nazwę. Założona w 1819 roku gorzelnia nazywała się Clynelish, jednak XIX-wieczna Clynelish to nie ta sama Clynelish, jaką znamy dzisiaj, a trunek wytwarzany w oryginalnej destylarni niewiele miał wspólnego z potężną torfową whisky, która zdołała podbić serca wielbicieli szkockiej wody życia na przełomie XX i XXI wieku i której kult trwa nieprzerwanie do dziś. Po kolei więc.
W 1819 roku markiz Stafford, okryty złą sławą jeden z wielkich posiadaczy ziemskich, założył destylarnię w pobliżu miasteczka Brora, którą nazwał Clynelish. Gorzelnia działała w miarę nieprzerwanie przez cały XIX wiek, mimo iż raz po raz zmieniali się jej właściciele, a w 1827 firma do której należała ogłosiła upadłość. W 1912 roku częściowe udziały w firmie przejmuje Distillers Company Limited, a w 1925 przejmuje Clynelish na wyłączną własność. W 1930 DCL przejmuje Scottish Malt Distillers, a rok później produkcja w Clynelish zostaje wstrzymana. DCL/SMD to – w pewnym uproszczeniu – dzisiejsze Diageo, tak więc można powiedzieć, że destylarnia pozostaje w tych samych rękach już od ponad 80 lat. Produkcję wznowiono w 1939 roku. W 1965 po raz ostatni produkowano tutaj słód jęczmienny.
Łamigłówka Clynelish/Brora zaczyna się w 1967 roku, kiedy to tuż obok starej destylarni wybudowana zostaje nowa, również nazwana Clynelish. Obydwie destylarnie działają równolegle przez około rok, po czym produkcja w starej gorzelni zostaje wstrzymana. Do tej pory zarówno w starej, jak i w nowej destylarni produkuje się whisky o niewielkiej torfowości, zbliżoną w charakterze do tego, co dzisiaj znamy jako Clynelish single malt whisky.
Można przypuszczać, że sytuacja ta nie uległaby zmianie, gdyby nie niespotykana susza, jaka nawiedziła w 1968 roku wyspę Islay. W jej konsekwencji, działająca na wyspie destylarnia Port Ellen nie była w stanie wyprodukować odpowiedniej ilości torfowej whisky, potrzebnej do zestawiania blendów firmowanych przez DCL, głównie marki Johnnie Walker. Zapadła decyzja o ponownym uruchomieniu starej Clynelish i eksperymentalnym odpędzie wysokotorfowej whisky. Rozwiązanie to przynieść mogło dodatkową korzyść w postaci zmniejszonych kosztów transportu. W 1969 ponownie uruchomiono więc starą Clynelish. W latach 1972-1974 prowadzona tu produkcja torfowej whisky pozwoliła na zamknięcie i gruntowną przebudowę Caol Ila na wyspie Islay – dzięki starej Clynelish nie brakowało torfowego destylatu na potrzeby Johnnie Walkera. Dopiero w 1975 roku, wskutek legislacji zabraniającej nadawaniu tej samej nazwy dwóm destylarniom, nazwę starej Clynelish zamieniono na Brora – od nazwy pobliskiego miasteczka.
Fakt iż Brora była w ostatniej fazie swojej działalności destylarnią niejako zapasową, odzwierciedlony został w różnych poziomach zatorfowienia wytwarzanego tu destylatu – Brora produkowała taką whisky, jakiej akurat w danym momencie brakowało do zestawiania blendów. Tak więc, w pierwszej fazie wznowionej działalności była to whisky o wysokiej zawartości fenoli. W połowie lat siedemdziesiątych poziom zatorfowienia został wyraźnie obniżony, jednak istnieją wersje whisky jeszcze z lat osiemdziesiątych, które wręcz chwytają za gardło niezwykle wysokim poziomem torfowości.
Biorąc pod uwagę kultowy status, jakim cieszy się obecnie Brora i pochodząca z niej whisky, trudno uwierzyć, że przygoda destylarni z torfowym słodem trwała tylko nieco ponad dwie dekady. W marcu 1983 roku, w wyniku niekorzystnych wyników kalkulacji finansowych kierownictwa Distillers Company Limited, destylarnia Brora została ostatecznie zamknięta. Zachowane zostały jednak budynki, w tym przede wszystkim tradycyjne niskie, kamienne magazyny typu dunnage, wykorzystywane obecnie przez Clynelish.
W 1995 roku po raz pierwszy ukazała się oficjalna wersja Brory w ramach firmowanej przez Diageo serii Rare Malts, a od 2002 roku corocznie wypuszczane są na rynek limitowane edycje w ramach tzw. Special Releases. Wysoko cenione są również edycje Brory wypuszczane na rynek przez niezależnych dystrybutorów.
Pokaż więcej wpisów z
Sierpień 2016
