Chateau Pichon Baron Pauillac (Grand Cru Classe) 2021 /13% / 0,75l

Jest w Pauillac kilka posiadłości, które już z daleka wyglądają jak obietnica klasycznego Médoc – a Château Pichon-Longueville Baron należy do tych, które tę obietnicę spełniają z nawiązką. Historia zaczyna się jeszcze w XVII wieku, kiedy rozległa domena Rauzan została podzielona między dwie gałęzie rodziny i w 1850 r. powstały dwie „siostry”: Pichon Baron i Pichon Comtesse. Pięć lat później Baron otrzymał rangę Deuxième Grand Cru Classé w słynnej klasyfikacji 1855. W XX wieku majątek przeszedł trudniejszy okres, aż w 1987 r. kupił go AXA Millésimes; wtedy zaczęła się głęboka modernizacja – od nowej, spektakularnej cuverie i przebudowanych piwnic, po odnowienie samego château. Charakterystyczne dla posiadłości jest lśniące lustro wody przed fasadą – pod nim kryje się leżakownia beczek, symbol łączący blichtr z techniczną precyzją. Dziś nad całością czuwa zespół AXA Millésimes z Christianem Seely na czele, a Pichon Baron znów uchodzi za „super-second” – drugą klasyfikacyjnie, pierwszą ambicją. 

Winnica leży na żwirowych, świetnie drenowanych glebach tuż nad estuarium Żyrondy, w sercu Pauillac. To terroir w naturalny sposób faworyzuje cabernet sauvignon, a profil upraw na całym 75-hektarowym majątku odzwierciedla tę przewagę. Z tych najstarszych parceli – „serca wzgórza Pichon” – powstaje Grand Vin, Château Pichon Baron; w latach o bardziej zróżnicowanym charakterze część gron trafia do drugich win: Les Tourelles de Longueville i Les Griffons de Pichon Baron. Styl domu opisuje się często jako bardziej muskularny i grafitowy niż u sąsiadki zza drogi (Comtesse), ale zawsze z ręką na pulsie elegancji. 

Rocznik 2021 w Bordeaux był chłodniejszy i wymagający, co w Pauillac przełożyło się na niższe alkohole, rześkość i wyraźną, „starej szkoły” linię. W Pichon Baron selekcja była bardzo surowa, a assemblage osiągnął rekordowy (dla stylu domu) udział cabernet sauvignon – ok. 88–89%, dopełniony merlotem – co daje wino szczupłe w budowie, ale imponujące koncentracją rdzenia, napięciem i długością. Dojrzewanie przeprowadzono jak zwykle w wysokim udziale nowych beczek z dębu francuskiego (ok. 70–80%) przez ok. 18 miesięcy; alkohol końcowy oscyluje w okolicach 12,9–13,0%. Zbiory przebiegały pod koniec września i na początku października. To rocznik, który nagradza cierpliwość i pokazuje Pauillac w wersji rzeźbionej grafitem, nie marmoladą.

Wygląd: głęboki rubin z fioletowym refleksem na obrzeżach; połysk czysty, łzy gęste i równe, sugerujące solidną strukturę i koncentrację.

Aromat: czarna porzeczka, jeżyna i borówka, do tego liść czarnej porzeczki, mięta i fiołek; tło cedrowe i grafitowe, z nutą cygara, ołówkowego grafitu, skóry i herbacianych liści; delikatne akcenty przypraw – cynamon, gałka muszkatołowa – podbite mineralną świeżością.

Smak: elegancki, wytrawny, z drobnoziarnistą, kredową taniną; rdzeń owocowy zdominowany przez cassis, jeżynę i nutę borówki; w tle chłodny grafit, cedr, gorzka czekolada i lekko żelazista mineralność; kwasowość żywa i napięta, prowadzi wino do długiego, linearnego finiszu.

Połączenia kulinarne: klasyczna jagnięcina z rusztu z rozmarynem, stek entrecôte, polędwica wołowa, gęsina pieczona lub poliki wołowe duszone w czerwonym winie; z dziczyzny – sarnina i gołąb pieczony; świetnie komponuje się także z borowikami smażonymi na maśle i pieczonymi warzywami korzeniowymi; wśród serów – długo dojrzewający Comté lub Cantal.