Glenmorangie Distillery zbudował w 1843 roku William Matheson, menedżer gorzelni Balblair. Farma Morangie już od połowy XVII wieku słynęła z nielegalnej produkcji whisky.
Matheson cierpiał na brak kapitału, zadowolił się parą używanych alembików o niezwykle wysokich szyjach (ich wysokość przekraczała 5 metrów), używanych wcześniej do produkcji ginu. Obecnie zakład posiada ich 12, a wszystkie są wierną kopią oryginałów. Prezentowana tu butelka pochodzi (w naszej opinii) z lat 70. czyli zawiera whisky wydestylowaną z własnego słodu (Glenmorangie zaprzestała słodowania w 1980 roku) w czasie, kiedy zakład destylował w jednej parze alembików. Whisky butelkowana była dla włoskiego dystrybutora, mediolańskiej spółki Isolabella & Figlio.
Aromat: świeży, nieco trawy i wosku, jabłka, skórka pomarańczowa, słodkie płatki zbożowe, wanilia, miód, garstka ogrodowych ziół i odległy ślad torfu.
Smak: słodowy z subtelną nutą mineralną, wanilia, grzanka z masłem, jabłka, brzoskwinie, skórka cytrynowa, szczypta soli i pieprzu i lekka goryczka dębu.
Finisz: dość długi, słodowy, z nutami wanilii, jabłek, trawy cytrynowej, szczyptą soli i subtelną goryczką dębu.