Tullibardine
08/01/2015
Tullibardine w pigułce:
rok założenia: 1949
właściciel: Picard Vins & Spiritueux
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 3.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 9 ze stali nierdzewnej
alembiki: 4
źródło wody: potok Danny Burn
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 15’ 28.5” N 03° 47’ 06.5” W
GPS: 56.257917, -3.785139
adres: Blackford, Perthshire PH4 1QG
tel. 01764 682252
Tullibardine
[ta-li-BAR-din]
Kiedy w lipcu 1488 roku król Jakub IV wracał ze Scone, gdzie miała miejsce jego koronacja do zamku w Stirling, zatrzymał się w osadzie Blackford, by dokonać zakupu beczki piwa w tutejszym browarze. Choć trudno to potwierdzić ponad wszelką wątpliwość, niektóre źródła do dziś twierdzą, że był to najstarszy publiczny browar w Szkocji. Ten sam król kilka lat później, w 1495 roku, zamówił aqua vitae u braciszka Johna Cor, a zapis dotyczący transakcji kupna słodu na ten cel stał się pierwszym dokumentem, w którym wspomniano o produkcji whisky w Szkocji.
Browar, w którym zatrzymał się po sprawunki król, przetrwał do roku 1926 jako Gleneagles Brewery. Kilka lat po wojnie, znany ówczesny architekt, zajmujący się m.in. projektowaniem destylarni whisky, William Delmé Evans, kupił działkę, na której stał browar i zbudował tu destylarnię whisky w 1949 roku. Tullibardine, bo tak została nazwana, nie była pierwszą destylarnią noszącą tę nazwę. Pierwsza próba produkcji whisky w okolicy, w gorzelni noszącej nazwę Tullibardine, miała miejsce już w 1798 roku. Zakład przetrwał tylko jeden sezon i został zamknięty. Po raz drugi próbę taką podjęto w 1814 roku. Tym razem udało się pędzić whisky nieco dłużej – druga Tullibardine została zamknięta w 1837 roku. Do trzech razy sztuka, jak się okazuje.
Otwarta w 1949 roku destylarnia została sprzedana spółce Brodie Hepburn w 1953. W 1971 Invergordon Distillers przejmuje Brodie Hepbrun, a w 1993 Whyte & Mackay (spółka podległa Fortune Brands) przejmuje Invergordon. W ciągu następnych kilku lat następuje szereg zmian właścicielskich, ale też nazw spółek, do których należała Tullibardine. W tym czasie zakład odnotowuje okres przestoju w latach 1994-2003. Ostatecznie, w 2011 roku destylarnię kupuje francuska spółka Picard Vins & Spiritueux, do której zakład należy do dziś. Do spółki Picard należy również marka whisky Highland Queen, wprowadzona na rynek jeszcze w 1893 roku przez Rodericka Macdonalda, późniejszego właściciela Glenmorangie.
Obecnie podstawowa oferta producenta składa się z Tullibardine Sovereign, 225 Sauternes Finish, 228 Burgundy Finish, 500 Sherry Finish – wszystkie cztery bez deklaracji wieku – oraz Tullibardine 20yo i 25yo. W 2015 roku wypuszczono na rynek 60-letnią Tullibardine Custodian Collection z 1952 roku. W przypadku tej ostatniej istniało ryzyko, że zawartość alkoholu w leżakującej w beczkach whisky może spaść poniżej wymaganego prawem poziomu 40% vol., zabutelkowano ją już w 2012 roku, trzy lata przed debiutem rynkowym. Tullibardine dostępna jest także w edycjach firmowanych przez niezależnych dystrybutorów.
rok założenia: 1949
właściciel: Picard Vins & Spiritueux
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 3.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 9 ze stali nierdzewnej
alembiki: 4
źródło wody: potok Danny Burn
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 15’ 28.5” N 03° 47’ 06.5” W
GPS: 56.257917, -3.785139
adres: Blackford, Perthshire PH4 1QG
tel. 01764 682252
Tullibardine
[ta-li-BAR-din]
Kiedy w lipcu 1488 roku król Jakub IV wracał ze Scone, gdzie miała miejsce jego koronacja do zamku w Stirling, zatrzymał się w osadzie Blackford, by dokonać zakupu beczki piwa w tutejszym browarze. Choć trudno to potwierdzić ponad wszelką wątpliwość, niektóre źródła do dziś twierdzą, że był to najstarszy publiczny browar w Szkocji. Ten sam król kilka lat później, w 1495 roku, zamówił aqua vitae u braciszka Johna Cor, a zapis dotyczący transakcji kupna słodu na ten cel stał się pierwszym dokumentem, w którym wspomniano o produkcji whisky w Szkocji.
Browar, w którym zatrzymał się po sprawunki król, przetrwał do roku 1926 jako Gleneagles Brewery. Kilka lat po wojnie, znany ówczesny architekt, zajmujący się m.in. projektowaniem destylarni whisky, William Delmé Evans, kupił działkę, na której stał browar i zbudował tu destylarnię whisky w 1949 roku. Tullibardine, bo tak została nazwana, nie była pierwszą destylarnią noszącą tę nazwę. Pierwsza próba produkcji whisky w okolicy, w gorzelni noszącej nazwę Tullibardine, miała miejsce już w 1798 roku. Zakład przetrwał tylko jeden sezon i został zamknięty. Po raz drugi próbę taką podjęto w 1814 roku. Tym razem udało się pędzić whisky nieco dłużej – druga Tullibardine została zamknięta w 1837 roku. Do trzech razy sztuka, jak się okazuje.
Otwarta w 1949 roku destylarnia została sprzedana spółce Brodie Hepburn w 1953. W 1971 Invergordon Distillers przejmuje Brodie Hepbrun, a w 1993 Whyte & Mackay (spółka podległa Fortune Brands) przejmuje Invergordon. W ciągu następnych kilku lat następuje szereg zmian właścicielskich, ale też nazw spółek, do których należała Tullibardine. W tym czasie zakład odnotowuje okres przestoju w latach 1994-2003. Ostatecznie, w 2011 roku destylarnię kupuje francuska spółka Picard Vins & Spiritueux, do której zakład należy do dziś. Do spółki Picard należy również marka whisky Highland Queen, wprowadzona na rynek jeszcze w 1893 roku przez Rodericka Macdonalda, późniejszego właściciela Glenmorangie.
Obecnie podstawowa oferta producenta składa się z Tullibardine Sovereign, 225 Sauternes Finish, 228 Burgundy Finish, 500 Sherry Finish – wszystkie cztery bez deklaracji wieku – oraz Tullibardine 20yo i 25yo. W 2015 roku wypuszczono na rynek 60-letnią Tullibardine Custodian Collection z 1952 roku. W przypadku tej ostatniej istniało ryzyko, że zawartość alkoholu w leżakującej w beczkach whisky może spaść poniżej wymaganego prawem poziomu 40% vol., zabutelkowano ją już w 2012 roku, trzy lata przed debiutem rynkowym. Tullibardine dostępna jest także w edycjach firmowanych przez niezależnych dystrybutorów.
Pokaż więcej wpisów z
Styczeń 2015
