Czy masz ukończone 18 lat? Wybierz swoją platformę Dom Whisky
Change language: Polski | English
Teaninich

Teaninich

12/02/2015
Teaninich w pigułce:

rok założenia: 1817
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 9.800.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z modrzewia, 12 ze stali nierdzewnej
alembiki: 12
źródło wody: źródło Dairy Well
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 41’ 29.5” N 04° 15’ 37.5” W
GPS: 57.691528, -4.260417
adres: Alness, Ross-shire IV17 0XB
tel. 01349 885001



Teaninich
[ti-NI-nik]

Destylarnia Teaninich, jako jedna z nielicznych w Highlands, założona została jeszcze przed uchwaleniem Excise Act z 1823 roku, prawa regulującego zasady produkcji alkoholu w Szkocji i kładącego podwaliny pod rozwój współczesnego gorzelnictwa. Założył ją weteran wojen napoleońskich, kapitan Hugh Munro, jednak nie ten Hugh Munro, który skatalogował wszystkie góry w Szkocji wznoszące się ponad wysokość 3 tysięcy stóp, nazwane później od jego nazwiska.

Kapitan Munro był właścicielem ziemskim, który wraz z bratem Johnem, wsławił się wyjątkową niechęcią do rugowania farmerów z należących do niego ziem, by wykorzystać je do dochodowej i niewymagającej specjalnych nakładów hodowli owiec. Podczas gdy właściciele ziemscy w innych okolicach, na przykład markiz Stafford w Brora, z lubością oddawali się wysiedlaniu farmerów, bracia Hugh i John Munro okazywali im współczucie i służyli pomocą. Coś ich jednak łączyło z markizem – widzieli pożytek, a w przyszłości znaczny dochód z produkcji whisky. I jak markiz Stafford założył Clynelish, tak Hugh Munro założył Teaninich.

Rzecz miała miejsce w 1817 roku. Destylarnia należała najpierw do Hugh, potem do jego brata Johna, aż w 1850 roku ówczesny właściciel, John Munro, który wolał podróżować po Indiach niż zajmować się produkcją whisky, wydzierżawił Teaninich nie komu innemu, jak Robertowi Pattisonowi z Leith. Robert również miał brata, Waltera, ale ci dwaj wyrządzili więcej szkód niż pożytku szkockiemu przemysłowi gorzelniczemu, swoimi malwersacjami doprowadzając pod koniec XIX wieku do krachu na rynku, a w konsekwencji zamknięcia wielu destylarni.

Na skandalu braci Pattisonów trzeba było jeszcze czekać niemal pół wieku, tymczasem Teaninich jeszcze kilkakrotnie zmieniła właściciela, by wreszcie w 1933 roku wejść w skład Distillers Company Limited (DCL), poprzedniczki współczesnego Diageo.

W 1962 roku destylarnia została rozbudowana, a liczba alembików zwiększona z dwóch do czterech. Wszystkie alembiki otrzymały również ogrzewanie parowe. W 1970 rozpoczęła się budowa drugiego zakładu, tuż obok starej Teaninich, który nazwano „A side”. Zainstalowano w nim sześć nowych alembików. Przez kilkanaście lat obok siebie działy dwie destylarnie – A side i B side. Stara destylarnia została zamknięta dopiero w 1984 roku, jednak w związku ze spadkiem popytu na whisky w latach osiemdziesiątych, rok później wstrzymano produkcję również w nowym zakładzie. Wznowiono ją dopiero w 1991 roku.

W 2000 roku w Teaninich jako jedynej dotąd destylarni whisky zainstalowano filtr zacierny – urządzenie pozwalające na wytwarzanie zacieru jęczmiennego bez konieczności stosowania kadzi zaciernej. W 2015 Teaninich przeszła kolejną rozbudowę, w wyniku której podwojono liczbę alembików (z sześciu do dwunastu) i wydajność. Diageo ogłosiło plany dalszej rozbudowy destylarni, a właściwie zbudowania w jej miejsce nowej, o wydajności 13 milionów litrów, jednak sygnały o spadku popytu na niektórych rynkach wymusił ich wstrzymanie.

Whisky produkowana w Teaninich przeznaczana jest do zestawiania blendów, w tym przede wszystkim mieszanek Johnnie Walker. Stąd też nie jest ona częstym gościem na półkach sklepowych. Podstawowa jej wersja słodowa to Teaninich 10yo wchodząca w skład serii Flora & Fauna. Inne oficjalne wersje są niezwykle rzadkie, jak na przykład Teaninich 1996 single cask wypuszczona w ramach serii Manager’s Choice, również firmowanej przez Diageo. Na rynku dostępne są jednak dość liczne edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów.
Pokaż więcej wpisów z Luty 2015
pixel