Talisker
05/03/2015
Talisker w pigułce:
rok założenia: 1830
właściciel: Diageo
region: wyspy (Skye)
status: aktywna
wydajność: 2.700.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z daglezji
alembiki: 5
źródło wody: potok Cnoc-nan-Speireag
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 18’ 08” N 06° 21’ 20.5” W
GPS: 57.302222, -6.355694
adres: Carbost, Isle of Skye, Inverness-shire IV47 8SR
tel. 01478 614308
Talisker
[TA-lis-ker]
Skye, największa wyspa w archipelagu Hebrydów Wewnętrznych, uznawana jest dość powszechnie za najpiękniejszą wyspę Szkocji. I rzeczywiście, przytłaczające swym ogromem góry Cuillins, ciągnący się przez kilkanaście kilometrów w północnej części wyspy uskok tektoniczny i związane z nim formacje Storr i Quiraing, cypel Neist Point, czy imponujący zamek i ogrody Dunvegan – wszystko to przyciąga na Skye rzesze spragnionych kontaktu z dziką przyrodą turystów. Niepozorne budynki destylarni Talisker, przycupnięte w miejscowości Carbost, nad wodami zatoki Talisker, kryją kolejną atrakcję turystyczną, dla wielu najważniejszy punkt pobytu na wyspie.
Uruchomiona w 1830 roku Talisker jest jedyną destylarnią na wyspie. Założona została przez braci Hugh i Kennetha MacAskill, którzy po kilkunastu latach prowadzenia zakładu zmuszeni są przekazać go w zarząd North of Scotland Bank. W historii szkockich destylarni nie było rzeczą niezwykłą, by ich właściciele bądź zarządcy okazywali się oszustami, bankrutowali, bądź unikali płacenia podatków. Podobne epizody da się znaleźć w XIX-wiecznym etapie działalności Talisker. W 1879 roku ówczesny przedstawiciel Talisker w Glasgow, niejaki John Anderson, trafia za kratki za sprzedaż nieistniejącej partii whisky.
W 1880 roku Talisker po raz kolejny zmienia właściciela. Nowi właściciele, Alexander Grigor Allan i Roderick Kemp inwestują w remont zakładu i wymianę urządzeń. W tym samym roku Robert Louis Stevenson, autor m.in. „Wyspy skarbów”, pisze wiersz, w którym produkowana tu whisky wspomniana zostaje jako jedna z większych radości Szkota wracającego z zagranicznych podróży do kraju. W 1898 roku założona cztery lata wcześniej spółka Talisker Distillery Ltd. dokonuje fuzji z Dailuaine-Glenlivet Distillers i Imperial Distillers, w wyniku której powstaje Dailuaine-Talisker Distillers Company.
W 1916 roku destylarnia zostaje przejęta przez konsorcjum, w skład którego weszli John Walker, John Dewar, W. P. Lowrie i Distillers Company Limited (DCL). W 1925 Talisker przeszła na własność DCL. Stąd już prosta droga do współczesnego Diageo. Dość nietypowo dla tej części Szkocji, przez pierwsze prawie sto lat działalności Talisker stosowano tu metodę potrójnej destylacji. Zarzucono ją na rzecz destylacji podwójnej dopiero w 1928 roku. Potrójna destylacja stosowana była powszechnie w Lowlands. Obecnie tradycję tę kontynuuje jedynie Auchentoshan, a w Springbank (Campbeltown) potrójnie destyluje się beztorfową Hazelburn.
W listopadzie 1960 roku w destylarni wybucha pożar, który trawi znaczną część budynków i wyposażenia. Właścicielom zakładu dwa lata zabrało przywrócenie produkcji. W 1972 Talisker zaprzestaje samodzielnej produkcji słodu i przestawia się na zaopatrzenie zewnętrzne. W Talisker korzysta się ze słodu jęczmiennego o zawartości fenoli torfowych na poziomie 18-20 ppm.
Kamieniem milowym w rozwoju Talisker było wprowadzenie na rynek serii Classic Malts of Scotland w 1988 roku. Początkowo w skład tej serii wchodziły whisky pochodzące z sześciu destylarni reprezentujących poszczególne regiony produkcji whisky. Znalazły się wśród nich Dalwhinnie, Cragganmore, Glenkinchie, Lagavulin, Oban i właśnie Talisker, reprezentująca wyspiarski style whisky szkockiej. W tym samym roku na terenie destylarni uruchomiono Visitor Centre. Dziesięć lat później, w 1998 roku, na rynku pojawiła się seria będąca uzupełnieniem Classic Malts, mianowicie Distillers Edition, w ramach której zaprezentowano rocznikowe edycje whisky pochodzących z „klasycznej szóstki”, tym razem jednak w wersji dodatkowo leżakowanej w beczkach po innych trunkach. W przypadku Talisker była to sherry amoroso.
Jeśli chodzi o ofertę oficjalną Talisker, przez długi czas na rynku dostępna była jedynie wersja 10-letnia i kolejne edycje wspominanej Distillers Edition. W ciągu ostatniej dekady jednak na rynku pojawiło się wiele różnorodnych edycji Talisker – rocznikowych, limitowanych czy specjalnych. W 2013 roku zadebiutowała nowa oferta podstawowa, w skład której weszły Talisker Storm, whisky bez deklaracji wieku, jak również wersje 10-letnia, 18-letnia, 25-letnia, 30-letnia, a także wypuszczana w niewielkich partiach Talisker 57° North i Talisker Port Ruighe, dojrzewana dodatkowo w beczkach po porto. Wiosną 2015 roku oferta rozszerzona została o Talisker Skye, whisky bez deklaracji wieku, a także Talisker Dark Storm, wysokotorfowa wersja przeznaczona na rynek travel retail. Na rynku dostępne bywają również edycje Talisker firmowane przez niezależnych dystrybutorów, jednak nie są one tak liczne, jak w przypadku innych destylarni, a w każdym razie nie tak liczne, jak można byłoby oczekiwać sądząc po popularności marki.
rok założenia: 1830
właściciel: Diageo
region: wyspy (Skye)
status: aktywna
wydajność: 2.700.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z daglezji
alembiki: 5
źródło wody: potok Cnoc-nan-Speireag
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 18’ 08” N 06° 21’ 20.5” W
GPS: 57.302222, -6.355694
adres: Carbost, Isle of Skye, Inverness-shire IV47 8SR
tel. 01478 614308
Talisker
[TA-lis-ker]
Skye, największa wyspa w archipelagu Hebrydów Wewnętrznych, uznawana jest dość powszechnie za najpiękniejszą wyspę Szkocji. I rzeczywiście, przytłaczające swym ogromem góry Cuillins, ciągnący się przez kilkanaście kilometrów w północnej części wyspy uskok tektoniczny i związane z nim formacje Storr i Quiraing, cypel Neist Point, czy imponujący zamek i ogrody Dunvegan – wszystko to przyciąga na Skye rzesze spragnionych kontaktu z dziką przyrodą turystów. Niepozorne budynki destylarni Talisker, przycupnięte w miejscowości Carbost, nad wodami zatoki Talisker, kryją kolejną atrakcję turystyczną, dla wielu najważniejszy punkt pobytu na wyspie.
Uruchomiona w 1830 roku Talisker jest jedyną destylarnią na wyspie. Założona została przez braci Hugh i Kennetha MacAskill, którzy po kilkunastu latach prowadzenia zakładu zmuszeni są przekazać go w zarząd North of Scotland Bank. W historii szkockich destylarni nie było rzeczą niezwykłą, by ich właściciele bądź zarządcy okazywali się oszustami, bankrutowali, bądź unikali płacenia podatków. Podobne epizody da się znaleźć w XIX-wiecznym etapie działalności Talisker. W 1879 roku ówczesny przedstawiciel Talisker w Glasgow, niejaki John Anderson, trafia za kratki za sprzedaż nieistniejącej partii whisky.
W 1880 roku Talisker po raz kolejny zmienia właściciela. Nowi właściciele, Alexander Grigor Allan i Roderick Kemp inwestują w remont zakładu i wymianę urządzeń. W tym samym roku Robert Louis Stevenson, autor m.in. „Wyspy skarbów”, pisze wiersz, w którym produkowana tu whisky wspomniana zostaje jako jedna z większych radości Szkota wracającego z zagranicznych podróży do kraju. W 1898 roku założona cztery lata wcześniej spółka Talisker Distillery Ltd. dokonuje fuzji z Dailuaine-Glenlivet Distillers i Imperial Distillers, w wyniku której powstaje Dailuaine-Talisker Distillers Company.
W 1916 roku destylarnia zostaje przejęta przez konsorcjum, w skład którego weszli John Walker, John Dewar, W. P. Lowrie i Distillers Company Limited (DCL). W 1925 Talisker przeszła na własność DCL. Stąd już prosta droga do współczesnego Diageo. Dość nietypowo dla tej części Szkocji, przez pierwsze prawie sto lat działalności Talisker stosowano tu metodę potrójnej destylacji. Zarzucono ją na rzecz destylacji podwójnej dopiero w 1928 roku. Potrójna destylacja stosowana była powszechnie w Lowlands. Obecnie tradycję tę kontynuuje jedynie Auchentoshan, a w Springbank (Campbeltown) potrójnie destyluje się beztorfową Hazelburn.
W listopadzie 1960 roku w destylarni wybucha pożar, który trawi znaczną część budynków i wyposażenia. Właścicielom zakładu dwa lata zabrało przywrócenie produkcji. W 1972 Talisker zaprzestaje samodzielnej produkcji słodu i przestawia się na zaopatrzenie zewnętrzne. W Talisker korzysta się ze słodu jęczmiennego o zawartości fenoli torfowych na poziomie 18-20 ppm.
Kamieniem milowym w rozwoju Talisker było wprowadzenie na rynek serii Classic Malts of Scotland w 1988 roku. Początkowo w skład tej serii wchodziły whisky pochodzące z sześciu destylarni reprezentujących poszczególne regiony produkcji whisky. Znalazły się wśród nich Dalwhinnie, Cragganmore, Glenkinchie, Lagavulin, Oban i właśnie Talisker, reprezentująca wyspiarski style whisky szkockiej. W tym samym roku na terenie destylarni uruchomiono Visitor Centre. Dziesięć lat później, w 1998 roku, na rynku pojawiła się seria będąca uzupełnieniem Classic Malts, mianowicie Distillers Edition, w ramach której zaprezentowano rocznikowe edycje whisky pochodzących z „klasycznej szóstki”, tym razem jednak w wersji dodatkowo leżakowanej w beczkach po innych trunkach. W przypadku Talisker była to sherry amoroso.
Jeśli chodzi o ofertę oficjalną Talisker, przez długi czas na rynku dostępna była jedynie wersja 10-letnia i kolejne edycje wspominanej Distillers Edition. W ciągu ostatniej dekady jednak na rynku pojawiło się wiele różnorodnych edycji Talisker – rocznikowych, limitowanych czy specjalnych. W 2013 roku zadebiutowała nowa oferta podstawowa, w skład której weszły Talisker Storm, whisky bez deklaracji wieku, jak również wersje 10-letnia, 18-letnia, 25-letnia, 30-letnia, a także wypuszczana w niewielkich partiach Talisker 57° North i Talisker Port Ruighe, dojrzewana dodatkowo w beczkach po porto. Wiosną 2015 roku oferta rozszerzona została o Talisker Skye, whisky bez deklaracji wieku, a także Talisker Dark Storm, wysokotorfowa wersja przeznaczona na rynek travel retail. Na rynku dostępne bywają również edycje Talisker firmowane przez niezależnych dystrybutorów, jednak nie są one tak liczne, jak w przypadku innych destylarni, a w każdym razie nie tak liczne, jak można byłoby oczekiwać sądząc po popularności marki.
Pokaż więcej wpisów z
Marzec 2015
