Czy masz ukończone 18 lat?
Wybierz swoją platformę
Springbank
09/04/2015
Springbank w pigułce:
rok założenia: 1828
właściciel: Springbank Distillers (J. & A. Mitchell & Company)
region: Campbeltown
status: aktywna
wydajność: 750.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z modrzewia
alembiki: 3
źródło wody: Crosshill Loch
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 25’ 32” N 05° 36’ 32.5” W
GPS: 55.425556, -5.609028
adres: Well Close, Campbeltown, Argyll PA28 6ET
tel. 01586 551710
Springbank
[SPRING-bank]
Na początku XX wieku w regionie Campbeltown – rozumianym nieco szerzej niż tylko miasteczko o tej nazwie – funkcjonowało około dwudziestu destylarni whisky słodowej. Ze względu na bliskość ruchliwego portu w Glasgow i regularnie morskie połączenia, produkcja whisky w regionie rozwijała się nader dynamicznie, a gros produkowanej tutaj whisky trafiało na statki, którymi transportowane było za ocean, na niezwykle chłonny rynek amerykański. Rynek ten miał jeszcze jedną cechę – był niespotykanie mało wymagający. Kiedy więc w 1920 roku wprowadzono w Stanach Zjednoczonych prohibicję, tutejsi producenci whisky stanęli przed nie lada wyzwaniem. Trzeba było znaleźć nowe rynki zbytu dla swoich produktów, a przede wszystkim, podnieść ich jakość tak, by sprostać konkurencji whisky produkowanej w Speyside. Dynamicznie rozwijające się połączenia kolejowe z regionem, jak również w jego obrębie, sprawiły, że dostępność do wysokiej jakości whisky produkowanej w dolnie rzeki Spey wbiła ostatni gwóźdź do trumny producentów whisky z południowego krańca półwyspu Kintyre. W Campbeltown w latach dwudziestych XX wieku zamknięto 16 destylarni whisky, czyli niemal wszystkie działające tam wówczas gorzelnie.
Wśród nielicznych, które ocalały, była Springbank. Pod koniec XX wieku, w 1998 roku, kiedy w Campbeltown od kilku lat działała tylko Springbank, Scotch Whisky Association uznało, że jedna destylarnia to stanowczo za mało, by Campbeltown w dalszym ciągu uznawać za osobny region. Rok później wznowiła produkcję Glen Scotia, a w 2004 ruszyła – choć tylko w ograniczonym zakresie – Glengyle, i problem rozwiązał się sam. W Campbeltown funkcjonowały trzy destylarnie, czyli dokładnie tyle samo, co w tym samym czasie Lowlands. A przecież nikomu do głowy nie przyszłoby odmówić Lowlands statusu samodzielnego regionu produkcji whisky.
Niezależnie jednak od Glen Scotia i Glengyle, na upartego sama Springbank powinna wystarczyć. W destylarni tej bowiem produkuje się trzy różne whisky – i to pod względem używanego słodu i stopnia jego zatorfowienia, i to pod względem zastosowanego reżimu produkcyjnego. Podstawowym produktem destylarni jest Springbank, whisky wytwarzana na bazie lekko torfowego słodu (12-15 ppm), której część poddawana jest trzykrotnej destylacji. Łącznie jednak, jak wyliczają specjaliści, jest to dwuipółkrotna. Drugą produkowaną tu whisky jest Longrow, trunek wytwarzany na bazie torfowego słodu (50-55 ppm) i destylowany dwukrotnie. Ostatnią z produkowanych tu whisky jest Hazelburn, po raz pierwszy destylowana w 1997 roku, do której wykorzystuje się słód suszony bez użycia torfu, a destylowana jest trzykrotnie. Udział w produkcji destylarni to 80% Springbank, 10% Longrow i 10% Hazelburn. Longrow i Hazelburn nazwane zostały od dawno nieczynnych destylarni z Campbeltown. Longrow zamknięto w 1896, a Hazelburn w 1925.
Destylarnia założona została w 1828 roku przez członków rodziny Reid, jednak jej założyciele dość szybko wpadli w finansowe tarapaty i destylarnia zostaje kupiona przez Johna i Williama Mitchell. Pozostała własnością rodziny Mitchell do dziś. A że Mitchellowie byli związani z Reidami przez małżeństwo, można powiedzieć, że od początku swego istnienia Springbank pozostała w rękach tej samej rodziny.
W 1926 roku, kiedy wokół upadały dobrze prosperujące niegdyś destylarnie, kryzys światowy zmusił i Springbank to wstrzymania produkcji. Wznowiono ją jednak już w 1933 roku. Nie był to jedyny okres przestoju w Springbank. W 1979 roku po za kolejny trzeba była wstrzymać produkcję, tym razem na całe dziesięć lat. Destylarnię uruchomiono ponownie w 1989.
Springbank jest jedną z niewielu szkockich gorzelni, w których w dalszym ciągu prowadzi się produkcję słodu jęczmiennego, jednak i ta gałąź działalności miała swoje przerwy. Słodownię zamknięto w 1960 roku i przestawiono się na zaopatrzenie zewnętrzne w słód. Jednak w 1992 roku podjęto decyzję o wznowieniu produkcji słodu.
Inne kluczowe daty w historii działalności destylarni to rok 1969, kiedy to spółka J. & A. Mitchell kupuje najstarszego niezależnego dystrybutora whisky, firmę Cadenhead’s, z którą do dziś jest ściśle związana. W 1985 roku, na długo przed pojawieniem się mody na whisky torfowe debiutuje Longrow. W 1997 roku po raz pierwszy destylowana jest Hazelburn.
Podstawowa oferta destylarni obejmuje obecnie wersje 10-letnią, 15-letnią i 18-letnią, a także 12-letnią cask strength oraz coroczne limitowane edycje wersji 21-letniej. Longrow dostępna jest w postaci Longrow single malt bez deklaracji wieku, 18-letniej i Longrow Red. Hazelburn oferowana jest w postaci whisky 10-letniej i 12-letniej. Ponadto, w ostatnich latach ukazała się na rynku niezliczona wręcz liczba wersji limitowanych, rocznikowych i specjalnych (w tym wood finish) pod wszystkimi trzema markami. Springbank jest również chętnie i często butelkowana przez niezależnych dystrybutorów. Springbank jest również jedną z niewielu destylarni szkockich, gdzie butelkowanie whisky odbywa się w tym samym zakładzie, co destylacja.
rok założenia: 1828
właściciel: Springbank Distillers (J. & A. Mitchell & Company)
region: Campbeltown
status: aktywna
wydajność: 750.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z modrzewia
alembiki: 3
źródło wody: Crosshill Loch
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 25’ 32” N 05° 36’ 32.5” W
GPS: 55.425556, -5.609028
adres: Well Close, Campbeltown, Argyll PA28 6ET
tel. 01586 551710
Springbank
[SPRING-bank]
Na początku XX wieku w regionie Campbeltown – rozumianym nieco szerzej niż tylko miasteczko o tej nazwie – funkcjonowało około dwudziestu destylarni whisky słodowej. Ze względu na bliskość ruchliwego portu w Glasgow i regularnie morskie połączenia, produkcja whisky w regionie rozwijała się nader dynamicznie, a gros produkowanej tutaj whisky trafiało na statki, którymi transportowane było za ocean, na niezwykle chłonny rynek amerykański. Rynek ten miał jeszcze jedną cechę – był niespotykanie mało wymagający. Kiedy więc w 1920 roku wprowadzono w Stanach Zjednoczonych prohibicję, tutejsi producenci whisky stanęli przed nie lada wyzwaniem. Trzeba było znaleźć nowe rynki zbytu dla swoich produktów, a przede wszystkim, podnieść ich jakość tak, by sprostać konkurencji whisky produkowanej w Speyside. Dynamicznie rozwijające się połączenia kolejowe z regionem, jak również w jego obrębie, sprawiły, że dostępność do wysokiej jakości whisky produkowanej w dolnie rzeki Spey wbiła ostatni gwóźdź do trumny producentów whisky z południowego krańca półwyspu Kintyre. W Campbeltown w latach dwudziestych XX wieku zamknięto 16 destylarni whisky, czyli niemal wszystkie działające tam wówczas gorzelnie.
Wśród nielicznych, które ocalały, była Springbank. Pod koniec XX wieku, w 1998 roku, kiedy w Campbeltown od kilku lat działała tylko Springbank, Scotch Whisky Association uznało, że jedna destylarnia to stanowczo za mało, by Campbeltown w dalszym ciągu uznawać za osobny region. Rok później wznowiła produkcję Glen Scotia, a w 2004 ruszyła – choć tylko w ograniczonym zakresie – Glengyle, i problem rozwiązał się sam. W Campbeltown funkcjonowały trzy destylarnie, czyli dokładnie tyle samo, co w tym samym czasie Lowlands. A przecież nikomu do głowy nie przyszłoby odmówić Lowlands statusu samodzielnego regionu produkcji whisky.
Niezależnie jednak od Glen Scotia i Glengyle, na upartego sama Springbank powinna wystarczyć. W destylarni tej bowiem produkuje się trzy różne whisky – i to pod względem używanego słodu i stopnia jego zatorfowienia, i to pod względem zastosowanego reżimu produkcyjnego. Podstawowym produktem destylarni jest Springbank, whisky wytwarzana na bazie lekko torfowego słodu (12-15 ppm), której część poddawana jest trzykrotnej destylacji. Łącznie jednak, jak wyliczają specjaliści, jest to dwuipółkrotna. Drugą produkowaną tu whisky jest Longrow, trunek wytwarzany na bazie torfowego słodu (50-55 ppm) i destylowany dwukrotnie. Ostatnią z produkowanych tu whisky jest Hazelburn, po raz pierwszy destylowana w 1997 roku, do której wykorzystuje się słód suszony bez użycia torfu, a destylowana jest trzykrotnie. Udział w produkcji destylarni to 80% Springbank, 10% Longrow i 10% Hazelburn. Longrow i Hazelburn nazwane zostały od dawno nieczynnych destylarni z Campbeltown. Longrow zamknięto w 1896, a Hazelburn w 1925.
Destylarnia założona została w 1828 roku przez członków rodziny Reid, jednak jej założyciele dość szybko wpadli w finansowe tarapaty i destylarnia zostaje kupiona przez Johna i Williama Mitchell. Pozostała własnością rodziny Mitchell do dziś. A że Mitchellowie byli związani z Reidami przez małżeństwo, można powiedzieć, że od początku swego istnienia Springbank pozostała w rękach tej samej rodziny.
W 1926 roku, kiedy wokół upadały dobrze prosperujące niegdyś destylarnie, kryzys światowy zmusił i Springbank to wstrzymania produkcji. Wznowiono ją jednak już w 1933 roku. Nie był to jedyny okres przestoju w Springbank. W 1979 roku po za kolejny trzeba była wstrzymać produkcję, tym razem na całe dziesięć lat. Destylarnię uruchomiono ponownie w 1989.
Springbank jest jedną z niewielu szkockich gorzelni, w których w dalszym ciągu prowadzi się produkcję słodu jęczmiennego, jednak i ta gałąź działalności miała swoje przerwy. Słodownię zamknięto w 1960 roku i przestawiono się na zaopatrzenie zewnętrzne w słód. Jednak w 1992 roku podjęto decyzję o wznowieniu produkcji słodu.
Inne kluczowe daty w historii działalności destylarni to rok 1969, kiedy to spółka J. & A. Mitchell kupuje najstarszego niezależnego dystrybutora whisky, firmę Cadenhead’s, z którą do dziś jest ściśle związana. W 1985 roku, na długo przed pojawieniem się mody na whisky torfowe debiutuje Longrow. W 1997 roku po raz pierwszy destylowana jest Hazelburn.
Podstawowa oferta destylarni obejmuje obecnie wersje 10-letnią, 15-letnią i 18-letnią, a także 12-letnią cask strength oraz coroczne limitowane edycje wersji 21-letniej. Longrow dostępna jest w postaci Longrow single malt bez deklaracji wieku, 18-letniej i Longrow Red. Hazelburn oferowana jest w postaci whisky 10-letniej i 12-letniej. Ponadto, w ostatnich latach ukazała się na rynku niezliczona wręcz liczba wersji limitowanych, rocznikowych i specjalnych (w tym wood finish) pod wszystkimi trzema markami. Springbank jest również chętnie i często butelkowana przez niezależnych dystrybutorów. Springbank jest również jedną z niewielu destylarni szkockich, gdzie butelkowanie whisky odbywa się w tym samym zakładzie, co destylacja.
Pokaż więcej wpisów z
Kwiecień 2015
