Czy masz ukończone 18 lat?
Wybierz swoją platformę
Royal Lochnagar
07/05/2015
Royal Lochnagar w pigułce:
rok założenia: 1845
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 500.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 2 z daglezji
alembiki: 2
źródło wody: lokalne ujęcia
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 01’ 47.5” N 03° 12’ 37” W
GPS: 57.029861, -3.210278
adres: Crathie, Ballater, Aberdeenshire AB35 5TB
tel. 01339 742700
Royal Lochnagar
[ro-jal-loch-na-GAR]
Najmniejsza destylarnia w stajni Diageo, usytuowana na południe od najwyższych gór Szkocji, Cairngorms, po sąsiedzku z posiadłością królewską Balmoral. Nic dziwnego, że ma przydomek Royal w nazwie.
Historia początków destylarni stanowi potwierdzenie, że George Smith z destylarni Glelivet, posiadacz jednej z pierwszych licencji na odpęd alkoholu w Speyside, miał dużo racji obawiając się o swoje życie i zdrowie, oraz o bezpieczeństwo swojego zakładu, gdy postanowił zerwać z nielegalnym bimbrownictwem i wystąpił o wydanie licencji. Te jego słynne pistolety noszone były wcale nie od parady. Przed wprowadzeniem Excise Act z 1823 roku, które praktycznie zalegalizowało produkcję whisky, w szkockich Highlands pędzono alkohol na potęgę. Bimbrownicy byli świetnie zorganizowani i nie brakowało im ani środków, ani determinacji, by bronić swoich interesów w obliczu zagrożenia ze strony legalnych gorzelni.
Niejaki James Robertson założył w 1823 roku destylarnię w Glen Feardan nad rzeką Dee. Destylarnia spłonęła w tajemniczych okolicznościach trzy lata później. Robertson nie poddawał się, postanowił raz jeszcze spróbować szczęścia, tym razem w innym miejscu, również w pobliżu rzeki Dee, u stóp góry Lochnagar, gdzie w 1826 roku postawił drugą destylarnię. Ta również spłonęła, lecz dopiero w 1841 roku. Tymczasem w 1826 roku wybuchł pożar również w zamku Corgarff, znajdującym się 15 mil dalej. Tutaj również funkcjonowała od niedawna legalna destylarnia whisky. Na zamku wkrótce zacznie stacjonować kompania wojska, której zadaniem jest kontrola i zwalczanie nielegalnego bimbrownictwa i przemytu whisky.
Kiedy więc inny przedsiębiorca, John Begg, w 1845 roku postanowił zbudować kolejną destylarnię w tej okolicy, wybrał przeciwny, południowy brzeg rzeki Dee i natychmiast postanowił zakumplować się ze swoimi nowymi sąsiadami. Właśnie w tym czasie królowa Victoria i książę Albert kupili sąsiednią posiadłość Balmoral, na terenie której wznosi się słynny zamek, będący do dziś jedną z oficjalnych rezydencji królewskich. John Begg zaprosił swoich sąsiadów na zwiedzanie destylarni, którą nazwał New Lochnagar – mówi się dziś, że była to pierwsza w historii turystyczna wizyta w szkockiej gorzelni – i poczęstował wytwarzaną tam whisky. Królowa Victoria rozsmakowała się w tutejszym trunku – choć musiała go rozcieńczać czerwonym winem bordoskim – a książę Albert dopilnował, by Lochnagar otrzymała tytuł dostawcy na dwór królewski, tzw. Royal Warrant. Stało się tak w 1848 roku i od tej pory Lochnagar, jako trzecia destylarnia w Szkocji, ma prawo nazywać się „królewską”.
Royal Lochnagar pozostała w rękach Johna Begga, a później jego dzieci i wnuków do 1916 roku. W tym czasie zdążyła wyrobić sobie dobrą opinię nie tylko rodziny królewskiej, ale także blenderów, więc nie było problemów ze sprzedaniem jej w 1916 firmie John Dewar & Sons. W 1925 spółka staje się częścią Distillers Company Limited (DCL), a ta z czasem przekształca się we współczesne Diageo.
Destylarnia przechodzi poważną przebudowę w 1963 roku, a w 1969 jej alembiki zostają przestawione na ogrzewanie parowe. W 1990 roku jeden z budynków istniejącej tu wcześniej farmy został zaadaptowany na potrzeby Visitor Centre. W związku z tym, że Royal Lochnagar jest niewielką gorzelnią, a spora część produkowanej tu whisky przeznaczana jest na blendy – w tym niezwykle popularną w Korei markę Windsor – oferta single malt jest niezwykle uboga. Stanowią ją wersje 12-letnia i regularne edycje Selected Reserve. Ta druga nie posiada deklaracji wieku, jednak jest to zwykle mieszanka whisky 18-20-letnich. Dostępne również bywają edycje specjalne i rocznikowe, a także w 2004 roku wypuszczono Royal Lochnagar w ramach serii Rare Malts. Ze względu na wielkość produkcji, niezależne edycje Royal Lochnagar również są stosunkowo rzadkie.
rok założenia: 1845
właściciel: Diageo
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 500.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 2 z daglezji
alembiki: 2
źródło wody: lokalne ujęcia
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 01’ 47.5” N 03° 12’ 37” W
GPS: 57.029861, -3.210278
adres: Crathie, Ballater, Aberdeenshire AB35 5TB
tel. 01339 742700
Royal Lochnagar
[ro-jal-loch-na-GAR]
Najmniejsza destylarnia w stajni Diageo, usytuowana na południe od najwyższych gór Szkocji, Cairngorms, po sąsiedzku z posiadłością królewską Balmoral. Nic dziwnego, że ma przydomek Royal w nazwie.
Historia początków destylarni stanowi potwierdzenie, że George Smith z destylarni Glelivet, posiadacz jednej z pierwszych licencji na odpęd alkoholu w Speyside, miał dużo racji obawiając się o swoje życie i zdrowie, oraz o bezpieczeństwo swojego zakładu, gdy postanowił zerwać z nielegalnym bimbrownictwem i wystąpił o wydanie licencji. Te jego słynne pistolety noszone były wcale nie od parady. Przed wprowadzeniem Excise Act z 1823 roku, które praktycznie zalegalizowało produkcję whisky, w szkockich Highlands pędzono alkohol na potęgę. Bimbrownicy byli świetnie zorganizowani i nie brakowało im ani środków, ani determinacji, by bronić swoich interesów w obliczu zagrożenia ze strony legalnych gorzelni.
Niejaki James Robertson założył w 1823 roku destylarnię w Glen Feardan nad rzeką Dee. Destylarnia spłonęła w tajemniczych okolicznościach trzy lata później. Robertson nie poddawał się, postanowił raz jeszcze spróbować szczęścia, tym razem w innym miejscu, również w pobliżu rzeki Dee, u stóp góry Lochnagar, gdzie w 1826 roku postawił drugą destylarnię. Ta również spłonęła, lecz dopiero w 1841 roku. Tymczasem w 1826 roku wybuchł pożar również w zamku Corgarff, znajdującym się 15 mil dalej. Tutaj również funkcjonowała od niedawna legalna destylarnia whisky. Na zamku wkrótce zacznie stacjonować kompania wojska, której zadaniem jest kontrola i zwalczanie nielegalnego bimbrownictwa i przemytu whisky.
Kiedy więc inny przedsiębiorca, John Begg, w 1845 roku postanowił zbudować kolejną destylarnię w tej okolicy, wybrał przeciwny, południowy brzeg rzeki Dee i natychmiast postanowił zakumplować się ze swoimi nowymi sąsiadami. Właśnie w tym czasie królowa Victoria i książę Albert kupili sąsiednią posiadłość Balmoral, na terenie której wznosi się słynny zamek, będący do dziś jedną z oficjalnych rezydencji królewskich. John Begg zaprosił swoich sąsiadów na zwiedzanie destylarni, którą nazwał New Lochnagar – mówi się dziś, że była to pierwsza w historii turystyczna wizyta w szkockiej gorzelni – i poczęstował wytwarzaną tam whisky. Królowa Victoria rozsmakowała się w tutejszym trunku – choć musiała go rozcieńczać czerwonym winem bordoskim – a książę Albert dopilnował, by Lochnagar otrzymała tytuł dostawcy na dwór królewski, tzw. Royal Warrant. Stało się tak w 1848 roku i od tej pory Lochnagar, jako trzecia destylarnia w Szkocji, ma prawo nazywać się „królewską”.
Royal Lochnagar pozostała w rękach Johna Begga, a później jego dzieci i wnuków do 1916 roku. W tym czasie zdążyła wyrobić sobie dobrą opinię nie tylko rodziny królewskiej, ale także blenderów, więc nie było problemów ze sprzedaniem jej w 1916 firmie John Dewar & Sons. W 1925 spółka staje się częścią Distillers Company Limited (DCL), a ta z czasem przekształca się we współczesne Diageo.
Destylarnia przechodzi poważną przebudowę w 1963 roku, a w 1969 jej alembiki zostają przestawione na ogrzewanie parowe. W 1990 roku jeden z budynków istniejącej tu wcześniej farmy został zaadaptowany na potrzeby Visitor Centre. W związku z tym, że Royal Lochnagar jest niewielką gorzelnią, a spora część produkowanej tu whisky przeznaczana jest na blendy – w tym niezwykle popularną w Korei markę Windsor – oferta single malt jest niezwykle uboga. Stanowią ją wersje 12-letnia i regularne edycje Selected Reserve. Ta druga nie posiada deklaracji wieku, jednak jest to zwykle mieszanka whisky 18-20-letnich. Dostępne również bywają edycje specjalne i rocznikowe, a także w 2004 roku wypuszczono Royal Lochnagar w ramach serii Rare Malts. Ze względu na wielkość produkcji, niezależne edycje Royal Lochnagar również są stosunkowo rzadkie.
Pokaż więcej wpisów z
Maj 2015
