Prima & Ultima od Diageo po raz drugi

W czerwcu ubiegłego roku pisaliśmy o pierwszej edycji niezwykłej serii firmowanej przez Diageo – Prima & Ultima. Były to nietuzinkowe edycje whisky słodowych pochodzących z należących do koncernu destylarni, przy czym każda z nich związana była z jakimś istotnym wydarzeniem. Klucz do zrozumienia idei leżącej u podwalin tej kolekcji umieszczono w samej nazwie – Prima & Ultima, czyli whisky z jakiegoś powodu pierwsze, najważniejsze, wyjątkowe. Lub ostatnie, jak to ma miejsce w przypadku kilku z nich.

W tych dniach Diageo zaprezentowało drugą odsłonę tej nadzwyczajnej serii. W przypadku większości destylarni należących do Diageo już sama nazwa przyprawia niejednego wielbiciela whisky i przyspieszone bicie serca, nie wspominając o wyjątkowości poszczególnych edycji. Nic więc dziwnego, że mimo iż Prima & Ultima do najtańszych nie należy, jej premiera odbiła się szerokim echem w świecie koneserów szkockiej whisky słodowej.

W skład zestawu weszły następujące whisky:

Auchroisk 1974 47yo, 48,7% vol.
Brora 1980 40yo, 49,4% vol.
Convalmore 1984 36yo, 48,6% vol.
Lagavulin 1992 28yo, 47,7% vol.
Linkwood 1981 39yo, 52,9% vol.
Mortlach 1995 25yo, 52,4% vol.
The Singleton of Glendullan 1992 28yo, 60,1% vol.
Talisker 1979 41yo, 47,5% vol.

Wyjątkowość poszczególnych whisky z serii wynika z różnych aspektów procesu produkcji, bądź historii danej destylarni. Auchroisk 1974 to whisky z absolutnie pierwszej beczki, napełnionej po uruchomieniu destylarni w 1974 roku. Brora 1980 to ostatnia beczka z trzech zachowanych z rocznika 1980. Singleton 1992 to efekt wyjątkowej podwójnej maturacji w beczkach z dębu europejskiego i beczkach po maderze. Linkwood 1981 poddana została wyjątkowo długiej maturacji wtórnej, trwającej 26 lat. Convalmore 1984 to zawartość trzech ostatnich beczek z 1984 roku. Z kolei butelka Talisker 1979 zawiera whisky z ostatnich beczek, które dojrzewały w Warehouse 4, magazynie położonym najbliżej morza.

Całość sprzedawana będzie w zestawach, których przygotowano jedynie 376. Każdy z nich kosztował będzie 23.500 funtów. Naturalnie, wszystkie whisky zabutelkowane zostały bez rozcieńczania, barwienia karmelem, czy filtrowania na zimno.

Diageo, największy koncern alkoholowy na świecie, powstało w 1997 roku. Jest spadkobiercą tradycji wielkich poprzedników, w tym United Distillers czy Guinness Group. W Szkocji do Diageo należy 28 destylarni whisky słodowej i jedna wytwórnia whisky zbożowej, Cameronbridge. Główna siedziba firmy znajduje się w Londynie, jednak Diageo ma swoje filie w 80 krajach świata. W portfolio koncernu znajdują się takie marki jak Johnnie Walker, najlepiej sprzedająca się marka whisky szkockiej, J&B, Bells, Black & White, Dimple czy Haig. Jeśli chodzi o whisky słodowe, to do Diageo należą między innymi Cardhu, Talisker, Oban, Cragganmore, Linkwood, Lagavulin, Knockando, Inchgower, Glenkinchie, Mortlach, Glendullan, Dufftown, Glen Ord i wiele innych. Oprócz 28 obecnie działających destylarni, do Diageo (lub wcześniej United Distillers) należał cały szereg innych wytwórni szkockiej whisky słodowej. Część z nich zamknięto w latach osiemdziesiątych XX wieku, podczas jednego z poważniejszych kryzysów nadprodukcji szkockiej whisky. Wśród nich znalazły się chociażby Brora czy Port Ellen, ale także Glenesk, Glen Albyn, North Port czy Glen Mhor. Niektóre z zamkniętych wówczas zakładów zostały później sprzedane innym graczom na rynku alkoholi mocnych. Są wśród nich Bladnoch, Aberfeldy, Craigellachie czy Rosebank.

Mówi się często – i jak najbardziej słusznie – że pierwszym single maltem dystrybuowanym na szeroką skalę była Glenfiddich, i to pionierskiej pracy firmy William Grant & Sons w dużej mierze zawdzięczamy popularność tego gatunku whisky. Jednak nie do przecenienia są zasługo Diageo i poprzedników firmy w popularyzacji whisky słodowej. Seria Classic Malts of Scotland (Cragganmore 12yo, Oban 14yo, Lagavulin 16yo, Glenkinchie 10yo, Dalwhinnie 15yo i Talisker 10yo) ukazała się po raz pierwszy na rynku w 1988 roku i przyczyniła się w ogromnym stopniu do spopularyzowania whisky typu single malt. Szczególne zasługi w przybliżeniu konsumentom whisky torfowych miała Lagavulin 16yo, pochodząca z wyspy Islay. Ogromną popularnością cieszyła się również mniej rozpowszechniona, dystrybuowana głównie w Wielkiej Brytanii, seria Flora & Fauna, w ramach której udostępniono konsumentom destylaty z niemal wszystkich należących do koncernu destylarni.

Obecnie firma Diageo jest w trakcie wprowadzania w życie ogromnej, niemającej sobie równej inwestycji, mającej na celu jeszcze lepsze, ciekawsze i nowocześniejsze sposoby przybliżania konsumentom swoich marek whisky. Mowa tu o gruntownej modernizacji i rozbudowie Visitor Centres w kilku destylarniach oraz o uruchomieniu centrum Johnnie Walkera w Edynburgu.

Grzechy przeszłości – likwidację produkcji w kilku kultowych destylarniach w latach osiemdziesiątych – koncern usiłuje zmazać przywracając do życia dwie najbardziej pożądane gorzelnie, a mianowicie Brorę w północnych Highlands i Port Ellen na wyspie Islay. Diageo, a właściwie jego poprzednik, United Distillers, odpowiedzialny jest także za whisky okrzyczaną swego czasu jako najgorszy single malt. Mowa o wprowadzonej na rynek w 1996 roku Loch Dhu 10yo z destylarni Mannochmore, o której jednak mało kto już dziś pamięta. O innych grzechach – na przykład, Cardhu – przez grzeczność wspominać nie będziemy.

Do Diageo należy także cały szereg marek alkoholowych niezwiązanych z whisky szkocką, a wśród nich chociażby Bailey’s, Smirnoff, Crown Royal, Tanqueray, Captain Morgan, Zacapa, Casamigos, Don Julio, czy wreszcie piwa Guinness i Kilkenny. Diageo jest także właścicielem 34% udziałów w Moet Hennessy, a więc należą do nich także – przynajmniej częściowo – marki Moët & Chandon czy Veuve Clicquot.

W oczekiwaniu na nową kolekcję Prima & Ultima od Diageo, zachęcamy do zapoznania się ze znajdującymi się w aktualnej ofercie Domu Whisky Online innymi edycjami marek Auchroisk, Brora, Convalmore, Lagavulin, Linkwood, Mortlach, Singleton i Talisker.


[09.08.2021 / zdjęcie: Diageo]