Miltonduff
23/07/2015
Miltonduff w pigułce:
rok założenia: 1824
właściciel: Chivas Brothers (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 5.800.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 16 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: potok Black Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 37’ 25” N 03° 22’ 07” W
GPS: 57.623611, -3.368611
adres: Miltonduff, Elgin, Morayshire IV30 8TQ
tel. 01343 547433
Miltonduff
[mil-ton-DAF]
Region Speyside obfituje w destylarnie whisky. Jest to prawdziwe zagłębie szkockiego przemysłu gorzelniczego. Niejeden wielbiciel whisky odwiedzający ten region po raz pierwszy hamował z piskiem opon na widok jednego z licznych drogowskazów, na których widniały dwie, czasem trzy albo i więcej nazwy destylarni. Nic dziwnego, jeśli pamiętamy, że destylarnie bardzo często nazywane były od nazw miejscowości, w których się znajdują. A jak już opatrzą się nam drogowskazy, to podczas podróży przez Speyside wprawne oko raz po raz dostrzeże same destylarnie – czasem ustawione tuż przy głównej drodze, czasem schowane gdzieś w dolinie, czasem kryjące się gdzieś za łanami jęczmienia. Krótko mówiąc, nie sposób przejechać przez Speyside i nie zobaczyć co najmniej kilku destylarni.
Miltonduff jest jedną z tych, na które trudno natknąć się tak zupełnie przypadkiem. Położona kilka kilometrów na południowy zachód od Elgin destylarnia otoczona jest polami, a najbliższa miejscowość – Milltonduff, naturalnie – składa się z kilkunastu domostw. Nie zmienia to faktu, że mamy do czynienia z jedną ze starszych destylarni w regionie i, co tu dużo mówić, jedną z bardziej zasłużonych. Na jej barkach bowiem od wielu już lat spoczywają losy jednej z najlepiej sprzedawanych na świecie whisky mieszanych, Ballantine’s. No, na jednym barku – drugi podstawia Glenburgie.
Destylarnia uzyskała licencję w 1824 roku, choć nielegalny odpęd whisky odbywał się tu dużo wcześniej. Farma, na której odbywał się ten proceder nazywała się wcześniej Milton, jednak nazwę rozszerzono o Duff, gdy rodzina o tym nazwisku kupiła ziemie, na których stał zakład. A sam zakład wcześniej pełnił funkcję młyna należącego do opactwa Pluscarden. W Szkocji działalność związana z uprawą i przetwarzaniem jęczmienia nieuchronnie wiązała się z bimbrownictwem.
W XIX wieku Miltonduff kilkakrotnie zmieniała właściciela, jednak najistotniejsza zmiana w tej dziedzinie miała miejsce w 1936 roku i zapewniła destylarni warunki do niezakłóconej działalności trwającej do dziś. Ówczesny właściciel zakładu, Thomas Yool & Co., sprzedał destylarnię kanadyjskiej firmie Hiram Walker Gooderham & Worts. Ta z kolei przekazała zarząd nad zakładem swojej spółce podległej George Ballantine & Son. Reszta jest historią.
W 1964 roku w destylarni zainstalowano parę alembików typu Lomond still, o których szerzej przy okazji omówienia destylarni Loch Lomond. Dość powiedzieć, że tego typu alembiki pozwalały na większą kontrolę nad charakterem otrzymywanego destylatu, głównie przez możliwość zwiększenia lub zmniejszenia refluksu w szyjce alembiku, a także kontaktu destylatu z miedzią. Wytwarzana w nich whisky sprzedawana była jako Mosstowie. Zastosowanie alembików typu Lomond nie było jedynym odstępstwem od powszechnie przyjętej technologii produkcji whisky w Speyside. Pod koniec XIX wieku wytwarzana tu whisky była destylowana trzykrotnie, podobnie jak w większości destylarni w Lowlands.
Destylarnia przeszła szeroko zakrojoną modernizację w 1974, a później w 1981, kiedy to zrezygnowano z uciążliwych w eksploatacji Lomond stills (problemy z czyszczeniem osadu na miedzianych płytkach w szyjce) i zastąpiono je parą zwykłych, prostych alembików. Od tej pory w Miltonduff działa ich sześć. Zmiany właścicielskie, jakie zaszły w otoczeniu Miltonduff między 1986 a 2005 rokiem usytuowały ostatecznie destylarnię w portfolio koncernu Pernod Ricard, w bezpośrednim zarządzie spółki Chivas Brothers.
W 1991 roku ówczesny właściciel Miltonduff, Allied Distillers, próbuje skopiować sukces sześciu whisky słodowych w serii Classic Malts of Scotland, wypuszczonych na rynek przez konkurencyjne United Distillers (obecnie Diageo), i wypuszcza serię Caledonian Malts. W skład tej serii wchodzą whisky z Tormore (w późniejszych latach zastąpiona przez Scapa), Glendronach, Laphroaig i właśnie Miltonduff.
W chwili obecnej Miltonduff dostępna jest jako single malt tylko i wyłącznie w postaci regularnych limitowanych edycji cask strength, sprzedawanych na terenie Visitor Centres w destylarniach należących do grupy Chivas (np. Strathisla czy Scapa). Dostępne są stosunkowo liczne edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów – i to zarówno whisky Miltonduff, jak i Mosstowie, destylowanej niegdyś w alembikach Lomond.
rok założenia: 1824
właściciel: Chivas Brothers (Pernod Ricard)
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 5.800.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 16 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: potok Black Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 37’ 25” N 03° 22’ 07” W
GPS: 57.623611, -3.368611
adres: Miltonduff, Elgin, Morayshire IV30 8TQ
tel. 01343 547433
Miltonduff
[mil-ton-DAF]
Region Speyside obfituje w destylarnie whisky. Jest to prawdziwe zagłębie szkockiego przemysłu gorzelniczego. Niejeden wielbiciel whisky odwiedzający ten region po raz pierwszy hamował z piskiem opon na widok jednego z licznych drogowskazów, na których widniały dwie, czasem trzy albo i więcej nazwy destylarni. Nic dziwnego, jeśli pamiętamy, że destylarnie bardzo często nazywane były od nazw miejscowości, w których się znajdują. A jak już opatrzą się nam drogowskazy, to podczas podróży przez Speyside wprawne oko raz po raz dostrzeże same destylarnie – czasem ustawione tuż przy głównej drodze, czasem schowane gdzieś w dolinie, czasem kryjące się gdzieś za łanami jęczmienia. Krótko mówiąc, nie sposób przejechać przez Speyside i nie zobaczyć co najmniej kilku destylarni.
Miltonduff jest jedną z tych, na które trudno natknąć się tak zupełnie przypadkiem. Położona kilka kilometrów na południowy zachód od Elgin destylarnia otoczona jest polami, a najbliższa miejscowość – Milltonduff, naturalnie – składa się z kilkunastu domostw. Nie zmienia to faktu, że mamy do czynienia z jedną ze starszych destylarni w regionie i, co tu dużo mówić, jedną z bardziej zasłużonych. Na jej barkach bowiem od wielu już lat spoczywają losy jednej z najlepiej sprzedawanych na świecie whisky mieszanych, Ballantine’s. No, na jednym barku – drugi podstawia Glenburgie.
Destylarnia uzyskała licencję w 1824 roku, choć nielegalny odpęd whisky odbywał się tu dużo wcześniej. Farma, na której odbywał się ten proceder nazywała się wcześniej Milton, jednak nazwę rozszerzono o Duff, gdy rodzina o tym nazwisku kupiła ziemie, na których stał zakład. A sam zakład wcześniej pełnił funkcję młyna należącego do opactwa Pluscarden. W Szkocji działalność związana z uprawą i przetwarzaniem jęczmienia nieuchronnie wiązała się z bimbrownictwem.
W XIX wieku Miltonduff kilkakrotnie zmieniała właściciela, jednak najistotniejsza zmiana w tej dziedzinie miała miejsce w 1936 roku i zapewniła destylarni warunki do niezakłóconej działalności trwającej do dziś. Ówczesny właściciel zakładu, Thomas Yool & Co., sprzedał destylarnię kanadyjskiej firmie Hiram Walker Gooderham & Worts. Ta z kolei przekazała zarząd nad zakładem swojej spółce podległej George Ballantine & Son. Reszta jest historią.
W 1964 roku w destylarni zainstalowano parę alembików typu Lomond still, o których szerzej przy okazji omówienia destylarni Loch Lomond. Dość powiedzieć, że tego typu alembiki pozwalały na większą kontrolę nad charakterem otrzymywanego destylatu, głównie przez możliwość zwiększenia lub zmniejszenia refluksu w szyjce alembiku, a także kontaktu destylatu z miedzią. Wytwarzana w nich whisky sprzedawana była jako Mosstowie. Zastosowanie alembików typu Lomond nie było jedynym odstępstwem od powszechnie przyjętej technologii produkcji whisky w Speyside. Pod koniec XIX wieku wytwarzana tu whisky była destylowana trzykrotnie, podobnie jak w większości destylarni w Lowlands.
Destylarnia przeszła szeroko zakrojoną modernizację w 1974, a później w 1981, kiedy to zrezygnowano z uciążliwych w eksploatacji Lomond stills (problemy z czyszczeniem osadu na miedzianych płytkach w szyjce) i zastąpiono je parą zwykłych, prostych alembików. Od tej pory w Miltonduff działa ich sześć. Zmiany właścicielskie, jakie zaszły w otoczeniu Miltonduff między 1986 a 2005 rokiem usytuowały ostatecznie destylarnię w portfolio koncernu Pernod Ricard, w bezpośrednim zarządzie spółki Chivas Brothers.
W 1991 roku ówczesny właściciel Miltonduff, Allied Distillers, próbuje skopiować sukces sześciu whisky słodowych w serii Classic Malts of Scotland, wypuszczonych na rynek przez konkurencyjne United Distillers (obecnie Diageo), i wypuszcza serię Caledonian Malts. W skład tej serii wchodzą whisky z Tormore (w późniejszych latach zastąpiona przez Scapa), Glendronach, Laphroaig i właśnie Miltonduff.
W chwili obecnej Miltonduff dostępna jest jako single malt tylko i wyłącznie w postaci regularnych limitowanych edycji cask strength, sprzedawanych na terenie Visitor Centres w destylarniach należących do grupy Chivas (np. Strathisla czy Scapa). Dostępne są stosunkowo liczne edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów – i to zarówno whisky Miltonduff, jak i Mosstowie, destylowanej niegdyś w alembikach Lomond.
Pokaż więcej wpisów z
Lipiec 2015
