Macallan
20/08/2015
Macallan w pigułce:
rok założenia: 1824
właściciel: Edrington Group
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 11.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 22 ze stali nierdzewnej, 6 z daglezji
alembiki: 21
źródło wody: studnie na terenie posiadłości Macallan
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 29’ 03.5” N 03° 12’ 30.5” W
GPS: 57.484306, -3.208472
adres: Easter Elchies, Craigellachie, Morayshire AB38 9RX
tel. 01340 871471
Macallan
[ma-KA-lan]
Macallan jest destylarnią, która na przełomie XX i XXI wieku reklamowała się jako producent najwyższej jakości whisky, swego rodzaju Rolls-Royce szkockiego przemysłu gorzelniczego. Podkreślano przywiązanie do tradycji, wykorzystanie najwyższej jakości surowców, w tym nieco mniej wydajnej, lecz zapewniającej najwyższej klasy zacier odmiany jęczmienia Golden Promise, a przede wszystkim dojrzewanie whisky tylko i wyłącznie w beczkach po sherry. Efektem tych działań były doskonałe edycje whisky butelkowanej w tamtym okresie, a także niemal kultowy status destylarni, który trwa do dziś.
Popularność produkowanej tu whisky jest tak ogromna – zarówno wśród wielbicieli single malt whisky, jak i wśród firm blenderskich – że wielokrotnie trzeba było rozbudowywać destylarnię i powiększać jej wydajność, by sprostać zapotrzebowaniu. Ostatnim akcentem na tej drodze wzrostu – w każdym sensie tego słowa – jest aktualna budowa nowego zakładu tuż obok istniejącego. Nowoczesne budynki wkomponowane w otoczenie do tego stopnia, że ich dachy przypominające nieco łagodne pagórki, mają być pokryte trawnikiem. Nowy zakład mieścił będzie aż trzy hale alembików, z których każda wyposażona będzie w 12 aparatów odpędowych. Koszt przedsięwzięcia szacowany jest na 100 milionów funtów.
A zaczęło się nader skromnie. W 1824 roku Alexander Reid, właściciel niewielkiej farmy, na której między innymi odbywał się nielegalny odpęd alkoholu, postanowił zalegalizować swoją tę część swojej działalności i uzyskał licencję na produkcję whisky. Rzecz miała miejsce krótko po uchwaleniu Excise Act w 1823 roku, który to w praktyce oznaczał legalizację produkcji whisky w Szkocji w ogóle i dał początek współczesnemu przemysłowi gorzelniczemu. Obniżono wówczas znacznie podatek od produkcji whisky oraz uzależniono jego wysokość nie od posiadanego sprzętu odpędowego, a od wielkości faktycznej produkcji.
W 1847, po śmierci założyciela, destylarnia zmienia właściciela. Proces powtarza się jeszcze dwukrotnie w XIX wieku, aż w 1892 ówczesny właściciel, James Stuart, sprzedaje Macallan Roderickowi Kempowi z Elgin. Ten już wcześniej zaangażowany był w produkcję whisky jako właściciel destylarni Talisker na wyspie Skye. Nowy właściciel rozbudowuje destylarnię i nadaje jej nazwę Macallan-Glenlivet. W owym czasie przyrostek „Glenlivet” był z jednej strony określeniem regionu – znacznie wybiegającego poza granice doliny rzeki Livet – a z drugiej, stanowił dla wielu sugestię najwyższej jakości produkowanej tu whisky. Praktyka ta uporządkowana została w 1884 roku wyrokiem sądu, na mocy którego destylarnia Glenlivet mogła stosować wyróżnik „the” przed nazwą, natomiast wszelkie inne zakłady mogły stosować tę nazwę jedynie w postaci przyrostka poprzedzonego łącznikiem. Nawet jeśli ich lokalizacja znajdowała się stosunkowo daleko od rzeki Livet.
Era nowożytna w Macallan to przede wszystkim zdobywanie nowych rynków zbytu i powiększanie produkcji, a także systematyczna praca nad budowaniem wizerunku marki. W 1965 roku liczba alembików zostaje tu zwiększona z sześciu do dwunastu. Niecałe dziesięć lat później, w 1974 roku, liczba ta zostaje zwiększona do osiemnastu. Już rok później i to okazuje się za mało i zainstalowane zostają trzy nowe alembiki. Tak więc, w 1975 roku w Macallan funkcjonuje już 21 alembików.
W 1986 roku japońska Suntory kupuje 25% udziałów w Macallan-Glenlivet plc, a 10 lat później pozostałe 75% kupuje Highland Distilleries. W 1999 roku Edrington i William Grant & Sons kupuje Highland Distillers, przy czym Edrington staje się właścicielem większościowym (70% udziałów Highland Distillers).
Macallan jako whisky słodowa zaczęła być sprzedawana już w 1978 roku. Byłą to druga marka whisky słodowej promowana na szerszą skalę, po Glenfiddich, która zaczęła przecierać szlaki dla single malt whisky już w 1963 roku. Jednak prawdziwa promocja Macallan single malt whisky rozpoczęła się wraz z debiutem 18-letniej whisky słodowej w 1984 roku. Nowe milenium przyniosło niespotykaną dotąd liczbę edycji produkowanej w Macallan. W tej chwili oferta podstawowa destylarni obejmuje serię 1824 (rok założenia destylarni), na którą składają się cztery whisky bez deklaracji wieku – Gold, Amber, Sienna i Ruby. Stopniowo wycofywane są whisky oferowane w ramach poprzedniego zestawu, a mianowicie serie Sherry Oak i Fine Oak, w skład których wchodzić szereg whisky w wieku od 12 do 30 lat. W 2014 na rynek wprowadzono serię 1824 Master Series, w skład której wchodzą cztery luksusowe whisky sprzedawane w karafkach Lalique – Rare Cask, Reflexion, No. 6 i M. Macallan dostępna jest także w dość licznych wersjach pochodzących od niezależnych dystrybutorów.
rok założenia: 1824
właściciel: Edrington Group
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 11.000.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 22 ze stali nierdzewnej, 6 z daglezji
alembiki: 21
źródło wody: studnie na terenie posiadłości Macallan
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 29’ 03.5” N 03° 12’ 30.5” W
GPS: 57.484306, -3.208472
adres: Easter Elchies, Craigellachie, Morayshire AB38 9RX
tel. 01340 871471
Macallan
[ma-KA-lan]
Macallan jest destylarnią, która na przełomie XX i XXI wieku reklamowała się jako producent najwyższej jakości whisky, swego rodzaju Rolls-Royce szkockiego przemysłu gorzelniczego. Podkreślano przywiązanie do tradycji, wykorzystanie najwyższej jakości surowców, w tym nieco mniej wydajnej, lecz zapewniającej najwyższej klasy zacier odmiany jęczmienia Golden Promise, a przede wszystkim dojrzewanie whisky tylko i wyłącznie w beczkach po sherry. Efektem tych działań były doskonałe edycje whisky butelkowanej w tamtym okresie, a także niemal kultowy status destylarni, który trwa do dziś.
Popularność produkowanej tu whisky jest tak ogromna – zarówno wśród wielbicieli single malt whisky, jak i wśród firm blenderskich – że wielokrotnie trzeba było rozbudowywać destylarnię i powiększać jej wydajność, by sprostać zapotrzebowaniu. Ostatnim akcentem na tej drodze wzrostu – w każdym sensie tego słowa – jest aktualna budowa nowego zakładu tuż obok istniejącego. Nowoczesne budynki wkomponowane w otoczenie do tego stopnia, że ich dachy przypominające nieco łagodne pagórki, mają być pokryte trawnikiem. Nowy zakład mieścił będzie aż trzy hale alembików, z których każda wyposażona będzie w 12 aparatów odpędowych. Koszt przedsięwzięcia szacowany jest na 100 milionów funtów.
A zaczęło się nader skromnie. W 1824 roku Alexander Reid, właściciel niewielkiej farmy, na której między innymi odbywał się nielegalny odpęd alkoholu, postanowił zalegalizować swoją tę część swojej działalności i uzyskał licencję na produkcję whisky. Rzecz miała miejsce krótko po uchwaleniu Excise Act w 1823 roku, który to w praktyce oznaczał legalizację produkcji whisky w Szkocji w ogóle i dał początek współczesnemu przemysłowi gorzelniczemu. Obniżono wówczas znacznie podatek od produkcji whisky oraz uzależniono jego wysokość nie od posiadanego sprzętu odpędowego, a od wielkości faktycznej produkcji.
W 1847, po śmierci założyciela, destylarnia zmienia właściciela. Proces powtarza się jeszcze dwukrotnie w XIX wieku, aż w 1892 ówczesny właściciel, James Stuart, sprzedaje Macallan Roderickowi Kempowi z Elgin. Ten już wcześniej zaangażowany był w produkcję whisky jako właściciel destylarni Talisker na wyspie Skye. Nowy właściciel rozbudowuje destylarnię i nadaje jej nazwę Macallan-Glenlivet. W owym czasie przyrostek „Glenlivet” był z jednej strony określeniem regionu – znacznie wybiegającego poza granice doliny rzeki Livet – a z drugiej, stanowił dla wielu sugestię najwyższej jakości produkowanej tu whisky. Praktyka ta uporządkowana została w 1884 roku wyrokiem sądu, na mocy którego destylarnia Glenlivet mogła stosować wyróżnik „the” przed nazwą, natomiast wszelkie inne zakłady mogły stosować tę nazwę jedynie w postaci przyrostka poprzedzonego łącznikiem. Nawet jeśli ich lokalizacja znajdowała się stosunkowo daleko od rzeki Livet.
Era nowożytna w Macallan to przede wszystkim zdobywanie nowych rynków zbytu i powiększanie produkcji, a także systematyczna praca nad budowaniem wizerunku marki. W 1965 roku liczba alembików zostaje tu zwiększona z sześciu do dwunastu. Niecałe dziesięć lat później, w 1974 roku, liczba ta zostaje zwiększona do osiemnastu. Już rok później i to okazuje się za mało i zainstalowane zostają trzy nowe alembiki. Tak więc, w 1975 roku w Macallan funkcjonuje już 21 alembików.
W 1986 roku japońska Suntory kupuje 25% udziałów w Macallan-Glenlivet plc, a 10 lat później pozostałe 75% kupuje Highland Distilleries. W 1999 roku Edrington i William Grant & Sons kupuje Highland Distillers, przy czym Edrington staje się właścicielem większościowym (70% udziałów Highland Distillers).
Macallan jako whisky słodowa zaczęła być sprzedawana już w 1978 roku. Byłą to druga marka whisky słodowej promowana na szerszą skalę, po Glenfiddich, która zaczęła przecierać szlaki dla single malt whisky już w 1963 roku. Jednak prawdziwa promocja Macallan single malt whisky rozpoczęła się wraz z debiutem 18-letniej whisky słodowej w 1984 roku. Nowe milenium przyniosło niespotykaną dotąd liczbę edycji produkowanej w Macallan. W tej chwili oferta podstawowa destylarni obejmuje serię 1824 (rok założenia destylarni), na którą składają się cztery whisky bez deklaracji wieku – Gold, Amber, Sienna i Ruby. Stopniowo wycofywane są whisky oferowane w ramach poprzedniego zestawu, a mianowicie serie Sherry Oak i Fine Oak, w skład których wchodzić szereg whisky w wieku od 12 do 30 lat. W 2014 na rynek wprowadzono serię 1824 Master Series, w skład której wchodzą cztery luksusowe whisky sprzedawane w karafkach Lalique – Rare Cask, Reflexion, No. 6 i M. Macallan dostępna jest także w dość licznych wersjach pochodzących od niezależnych dystrybutorów.
Pokaż więcej wpisów z
Sierpień 2015
