Inverleven

Inverleven w pigułce:

rok założenia: 1938 (zamknięta w 1985)
właściciel: Chivas Brothers
region: Lowlands
status: zamknięta
wydajność: -
kadzie fermentacyjne: -
alembiki: -
źródło wody: Loch Lomond
zwiedzanie: nie
położenie: 55° 56’ 35” N 04° 34’ 00” W
GPS: 55.943056, -4.566667


Inverleven / Dumbarton / Lomond
[in-wer-LE-wen / DAM-bar-ton / LOU-mond]

Założona w 1938 roku destylarnia whisky zbożowej w Dumbarton, na północnym brzegu ujścia rzeki Clyde, w miejscu gdzie wpada do niej inna rzeka, Leven, była największym kompleksem gorzelnianym w Szkocji. Zbudowany przez kanadyjski koncern Hiram Walker, oprócz ogromnego zakładu produkującego whisky zbożową, obejmował również niewielką destylarnię whisky słodowej. Działała tu jedna para alembików, w której w cieniu zbożowego giganta wytwarzano stosunkowo niewielkie ilości whisky słodowej.

W 1955 roku pewien inżynier, niejaki Alistair Cunnigham, opracował nowy rodzaj alembiku. Stanowił on swego rodzaju połączenie tradycyjnego alembiku do odpędu whisky słodowej z kolumną rektyfikacyjną. Szyjka alembiku, zamiast zgrabnie zwężać się ku górze, czy też rozdymać u nasady w charakterystyczną kulę, była w nim prosta i stosunkowo długa. Znajdowały się w niej perforowane płytki miedziane, za pomocą których – poprzez ich odpowiednie ustawienie lub schłodzenie – można było wpływać na wielkość refluksu podczas destylacji, a tym samym wpływać na charakter destylatu. Ponadto, można było zmieniać kąt ustawienia ramienia odprowadzającego destylat, w jeszcze większym stopniu wpływając na jego charakter. Innymi słowy, zamiast instalować kilka alembików o różnych kształtach i wielkości, można było otrzymać destylaty o różnym charakterze, posługując się tylko jednym aparatem odpędowym.

Taki oto alembik zainstalowano w 1956 roku w destylarni Inveleven, w jej słodowej części. Puryści twierdzą, że zestawienie tego nowego alembiku, zwanego Lomond still, z tradycyjnym alembikiem do pierwszej destylacji (wash still) istniejącej destylarni, dało w rezultacie kolejną, nową destylarnię, Lomond. Stąd mnogość nazw w nagłówku tej części. Okazało się dość szybko, że wytwarzany w ten sposób destylat różnił się za bardzo od podstawowego profilu wytwarzanej tu whisky słodowej (a nie taki był zamysł tej zmiany?), dlatego też trzeba było usunąć owe płytki i prowadzić produkcję w stary, sprawdzony sposób.

Produkcja w pod-destylarni Lomond została wstrzymana w 1985 roku. Inverleven przetrwała jeszcze sześć lat i została zamknięta w 1991. Ówczesny właściciel destylarni, Allied Distillers (później Allied Domecq) zamknął cały kompleks w 2002 roku.

Ów historyczny alembik typu Lomond znalazł zastosowanie w destylarni Bruichladdich, gdzie przeniesiono go w 2010 roku, a gdzie służy do destylacji ginu. Ponadto, tego typu alembiki stosowano przez jakiś czas w destylarniach Loch Lomond, Glenburgie, Miltonduff i Scapa. W tej ostatniej jest on używany do dziś.

Whisky Lomond nigdy nie była butelkowana jako single malt, tak więc jest zupełnie nie do zdobycia. Chyba, że któryś z pracowników wyniósł kilka butelek w nogawce spodni. Gdyby pojawiły się na aukcjach, z pewnością osiągnęłyby iście astronomiczne ceny. Inverleven natomiast pojawiła się na rynku w 2010, kiedy to Chivas Brothers wypuściło 36-letnią wersję w ramach serii Deoch an Doras. Wcześniej znane były edycje firmowane przez niezależnego dystrybutora, firmę Gordon & MacPhail z Elgin.