Glenturret
03/02/2016
Glenturret w pigułce:
rok założenia: 1775
właściciel: The Edrington Group
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 340.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z daglezji
alembiki: 2
źródło wody: Loch Turret
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 23’ 21” N 03° 51’ 12” W
GPS: 56.389167, -3.853333
adres: The Hosh, Crieff, Perthshire PH7 4HA
tel. 01764 656565
Glenturret
[glen-TA-ret]
Glenturret bodaj najgłośniej rości sobie pretensje do miana najstarszej destylarni whisky szkockiej. Napis „Scotland’s Oldest Distillery” widnieje nawet na jednym z budynków zakładu. Bliższa analiza historii zakładu pozostawia jednak wiele wątpliwości czy twierdzenie to jest rzeczywiście uprawnione.
W 1775, roku uznawanym przez właścicieli za datę założenia Glenturret, jak wieść niesie, założona zostaje niewielka nielegalna wytwórnia whisky, zwana Hosh. W 1818 roku działalność ta zostaje zalegalizowana przez ówczesnego właściciela farmy, na terenie której ów nielegalny proceder miał miejsce, Johna Drummonda. Tymczasem w 1826 roku nieopodal Hosh zostaje założona inna destylarnia. Ta druga nazywa się Glenturret. Nie jest jej jednak pisana wielka kariera w świecie whisky – Glenturret zostaje zlikwidowana w 1852 roku, przeżywszy wcześniej w swojej krótkiej karierze kilka bankructw właścicieli.
Dopiero w 1875 roku, ponad dwadzieścia lat po likwidacji oryginalnej Glenturret, destylarnia Hosh pod kierownictwem nowego menedżera, Thomasa Stewarta, przyjmuje nazwę Glenturret. Nowa Glenturret przetrwa we względnym dobrobycie niemal kolejne pół wieku. W 1921, wskutek kryzysu na rynku whisky spowodowanego m.in. przez amerykańską prohibicję, produkcja whisky w Glenturret zostaje wstrzymana, a jej budynki wykorzystywane są do przechowywania whisky. Sytuacja ta trwa do 1929 roku, kiedy to ówczesny właściciel gorzelni, firma Mitchell Bros Ltd., zostaje zlikwidowana, a wyposażenie destylarni zostaje rozmontowane i usunięte z budynków. Od tej pory budynki Glenturret służą jedynie jako magazyny produktów rolnych.
Puste budynki destylarni zostały kupione w 1957 roku przez Jamesa Fairlie i ponownie wyposażone we wszelki niezbędny sprzęt, w tym kadzie, zbiorniki i alembiki. Kadź zacierna i alembiki pochodziły z destylarni Tullibardine, która akurat w tym czasie przechodziła renowację. Ponowne uruchomienie destylarni miało miejsce w 1959 roku. W tym miejscu jeszcze do niedawna można było się upierać, że Glenturret nie tylko nie jest najstarszą destylarnią w Szkocji, ale jedną z najmłodszych. Wszak to właśnie wyposażenie destylarni, w tym głównie alembiki, ma wpływ na charakter whisky, nie budynki, w których się ono znajduje. Jednak biorąc pod uwagę ogromną falę nowych przedsięwzięć w świecie whisky, a którą mamy do czynienia w ciągu ostatniej dekady, również pojęcie „młodej” destylarni też czas najwyższy przedefiniować.
W 1981 roku destylarnia zostaje przejęta przez Rémy Cointreau i w tym samym roku otwarte zostają podwoje tutejszego Visitor Centre. Był to dopiero drugi przypadek, kiedy wytwórnia whisky potraktowana została również jako potencjalna atrakcja turystyczna. Pierwszą była Glenfiddich, otwarta dla zwiedzających już w 1969 roku.
W 1990 destylarnia przechodzi na własność Highland Distillers, a dziewięć lat później, po przejęciu Highland Distillers przez Edrington Group i William Grant & Sons, Glenturrent przechodzi na własność grupy Edrington, gdzie pozostaje do chwili obecnej. Edrington jest właścicielem m.in. marki The Famnous Grouse, najlepiej sprzedawanej w Szkocji whisky mieszanej. Destylarnia Glenturret staje się „duchowym domem” marki, a w 2002 roku kwota 2,5 miliona funtów zostaje zainwestowana w rozbudowę tutejszych atrakcji turystycznych i powstaje The Famous Grouse Experience – rodzaj muzeum prezentującego historię destylarni Glenturret, marki Famous Grouse, jak i whisky szkockiej w ogóle.
Mimo dość burzliwej historii, Glenturret nigdy nie przestała być małą, farmerską wytwórnią whisky. Nawet według współczesnych standardów, gdy raz po raz powstają iście miniaturowe destylarnie, Glenturret trzeba byłoby zakwalifikować jako jedną z mniejszych wytwórni whisky. Wydajność na poziomie nieco ponad 300 tysięcy litrów czystego alkoholu rocznie, przy jednoczesnym zaangażowaniu w produkcję whisky mieszanych, nie pozwala na stworzenie dużej oferty oficjalnej destylarni jeśli chodzi o single malt whisky. Do niedawna na rynku dostępna była 12-letnia wersja produkowanej tu whisky, jednak w 2003 roku została ona zastąpiona wersją 10-letnią, która w tej chwili stanowi trzon podstawowej oferty zakładu. Ponadto, w ciągu ostatniej dekady na rynku pojawił się szereg wersji limitowanych – rocznikowych, single cask i wood finish – a także 18-letnia whisky dostępna tylko w sklepie na terenie destylarni. Wersje pochodzące od niezależnych dystrybutorów też są stosunkowo nieliczne.
rok założenia: 1775
właściciel: The Edrington Group
region: Highlands
status: aktywna
wydajność: 340.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 z daglezji
alembiki: 2
źródło wody: Loch Turret
zwiedzanie: tak
położenie: 56° 23’ 21” N 03° 51’ 12” W
GPS: 56.389167, -3.853333
adres: The Hosh, Crieff, Perthshire PH7 4HA
tel. 01764 656565
Glenturret
[glen-TA-ret]
Glenturret bodaj najgłośniej rości sobie pretensje do miana najstarszej destylarni whisky szkockiej. Napis „Scotland’s Oldest Distillery” widnieje nawet na jednym z budynków zakładu. Bliższa analiza historii zakładu pozostawia jednak wiele wątpliwości czy twierdzenie to jest rzeczywiście uprawnione.
W 1775, roku uznawanym przez właścicieli za datę założenia Glenturret, jak wieść niesie, założona zostaje niewielka nielegalna wytwórnia whisky, zwana Hosh. W 1818 roku działalność ta zostaje zalegalizowana przez ówczesnego właściciela farmy, na terenie której ów nielegalny proceder miał miejsce, Johna Drummonda. Tymczasem w 1826 roku nieopodal Hosh zostaje założona inna destylarnia. Ta druga nazywa się Glenturret. Nie jest jej jednak pisana wielka kariera w świecie whisky – Glenturret zostaje zlikwidowana w 1852 roku, przeżywszy wcześniej w swojej krótkiej karierze kilka bankructw właścicieli.
Dopiero w 1875 roku, ponad dwadzieścia lat po likwidacji oryginalnej Glenturret, destylarnia Hosh pod kierownictwem nowego menedżera, Thomasa Stewarta, przyjmuje nazwę Glenturret. Nowa Glenturret przetrwa we względnym dobrobycie niemal kolejne pół wieku. W 1921, wskutek kryzysu na rynku whisky spowodowanego m.in. przez amerykańską prohibicję, produkcja whisky w Glenturret zostaje wstrzymana, a jej budynki wykorzystywane są do przechowywania whisky. Sytuacja ta trwa do 1929 roku, kiedy to ówczesny właściciel gorzelni, firma Mitchell Bros Ltd., zostaje zlikwidowana, a wyposażenie destylarni zostaje rozmontowane i usunięte z budynków. Od tej pory budynki Glenturret służą jedynie jako magazyny produktów rolnych.
Puste budynki destylarni zostały kupione w 1957 roku przez Jamesa Fairlie i ponownie wyposażone we wszelki niezbędny sprzęt, w tym kadzie, zbiorniki i alembiki. Kadź zacierna i alembiki pochodziły z destylarni Tullibardine, która akurat w tym czasie przechodziła renowację. Ponowne uruchomienie destylarni miało miejsce w 1959 roku. W tym miejscu jeszcze do niedawna można było się upierać, że Glenturret nie tylko nie jest najstarszą destylarnią w Szkocji, ale jedną z najmłodszych. Wszak to właśnie wyposażenie destylarni, w tym głównie alembiki, ma wpływ na charakter whisky, nie budynki, w których się ono znajduje. Jednak biorąc pod uwagę ogromną falę nowych przedsięwzięć w świecie whisky, a którą mamy do czynienia w ciągu ostatniej dekady, również pojęcie „młodej” destylarni też czas najwyższy przedefiniować.
W 1981 roku destylarnia zostaje przejęta przez Rémy Cointreau i w tym samym roku otwarte zostają podwoje tutejszego Visitor Centre. Był to dopiero drugi przypadek, kiedy wytwórnia whisky potraktowana została również jako potencjalna atrakcja turystyczna. Pierwszą była Glenfiddich, otwarta dla zwiedzających już w 1969 roku.
W 1990 destylarnia przechodzi na własność Highland Distillers, a dziewięć lat później, po przejęciu Highland Distillers przez Edrington Group i William Grant & Sons, Glenturrent przechodzi na własność grupy Edrington, gdzie pozostaje do chwili obecnej. Edrington jest właścicielem m.in. marki The Famnous Grouse, najlepiej sprzedawanej w Szkocji whisky mieszanej. Destylarnia Glenturret staje się „duchowym domem” marki, a w 2002 roku kwota 2,5 miliona funtów zostaje zainwestowana w rozbudowę tutejszych atrakcji turystycznych i powstaje The Famous Grouse Experience – rodzaj muzeum prezentującego historię destylarni Glenturret, marki Famous Grouse, jak i whisky szkockiej w ogóle.
Mimo dość burzliwej historii, Glenturret nigdy nie przestała być małą, farmerską wytwórnią whisky. Nawet według współczesnych standardów, gdy raz po raz powstają iście miniaturowe destylarnie, Glenturret trzeba byłoby zakwalifikować jako jedną z mniejszych wytwórni whisky. Wydajność na poziomie nieco ponad 300 tysięcy litrów czystego alkoholu rocznie, przy jednoczesnym zaangażowaniu w produkcję whisky mieszanych, nie pozwala na stworzenie dużej oferty oficjalnej destylarni jeśli chodzi o single malt whisky. Do niedawna na rynku dostępna była 12-letnia wersja produkowanej tu whisky, jednak w 2003 roku została ona zastąpiona wersją 10-letnią, która w tej chwili stanowi trzon podstawowej oferty zakładu. Ponadto, w ciągu ostatniej dekady na rynku pojawił się szereg wersji limitowanych – rocznikowych, single cask i wood finish – a także 18-letnia whisky dostępna tylko w sklepie na terenie destylarni. Wersje pochodzące od niezależnych dystrybutorów też są stosunkowo nieliczne.
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
