Glenrothes
17/02/2016
Glenrothes w pigułce:
rok założenia: 1878 (produkcja od 1879)
właściciel: The Edrington Group
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 5.600.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 10 z daglezji, 8 ze stali nierdzewnej
alembiki: 10
źródło wody: ujęcie Lady’s Well
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 31’ 35” N 03° 12’ 52.5” W
GPS: 57.526389, -3.214583
adres: Rothes, Morayshire AB38 7AA
tel. 01340 872300
Glenrothes
[glen-RO-des]
Charakterystycznej butelki i opakowania whisky produkowanej w Glenrothes nie sposób pomylić z żadną inną. Również żadna inna destylarnia nie butelkuje swojej whisky nie jako whisky z deklaracją wieku lub bez niej, lecz niemal wyłącznie jako whisky rocznikową. Jedno i drugie wprowadzone zostało w 1993 roku, kiedy to butelkowaniem i dystrybucją produktów destylarni zajęła się firma Berry Bros. & Rudd.
Destylarnia zaczęła swe istnienie od problemów finansowych. Firma James Stuart & Co., która wówczas prowadziła destylarnię Macallan, planowała budowę zakładu w Rothes we współpracy z Robertem Dickie, Williamem Grantem i Johnem Cruickshankiem. Jak się okazało, firmie James Stuart akurat upadł bank, pojawiły się problemy z finansowaniem przedsięwzięcia, więc pozostali partnerzy założyli własną spółkę – już bez Stuarta – nazwaną William Grant & Company i kontynuowali prace, w wyniku których w maju 1879 roku z alembików Glenrothes popłynął pierwszy destylat. W kwestiach finansowych pomógł im United Free Presbyterian Church of Knockando (sic!).
Po przezwyciężeniu początkowych trudności, interes zaczął iść gładko. Tym bardziej, że akurat nadchodziła fala zwiększonego zainteresowania whisky szkocką końca XIX wieku. W 1887 destylarnia Glenrothes-Glenlivet (bo tak się nazywała od 1884) połączyła swe siły z Bunnahabhain na Islay i obydwie destylarnie utworzyły spółkę Highland Distillers Company. Wkrótce whisky z Glenrothes znalazła uznanie jako cenny wkład w takie blendy, jak Cutty Sark czy The Famous Grouse.
W 1897 w destylarni wybucha pierwszy poważny pożar, sześć lat później, w 1903 dochodzi w budynkach zakładu do eksplozji, a pożar w 1922 to historie o rzece whisky wlewającej się do potoku Burn of Rothes, lokalnych mieszkańcach wyłapujących we wszelkiego rodzaju naczynia co się tylko dało uratować, czas w celu konsumpcji na miejscu, czy pstrągach łowionych w potoku i zupełnie nie stawiających oporu podczas zwijania żyłki na kołowrotek – tak oszołomione były spirytualnym szczęściem, w jakie chwilowo zamieniły się wody potoku. Żadne z tych nieszczęść nie stanowi jednak poważniejszego zagrożenia dla rozwoju destylarni.
Lata powojenne to okres nieustannego wzrostu, rozwoju i rozbudowy zakładu. W 1963 roku zwiększono liczbę alembików z czterech do sześciu, w 1980 dołożono kolejne dwa, a w 1989 – jeszcze dwa.
W 1987 roku Glenrothes wiąże się z londyńską firmą Berry Bros. & Rudd, właścicielką marki Cutty Sark, a w 2010 firma ta zyskuje na własność prawa do marki Glenrothes. Od tej pory destylarnia jako taka należy do grupy Edrington (od 2004 roku), ale produkowana tu whisky butelkowana jest, promowana i sprzedawana przez Berry Bros. & Rudd.
Jak wspomniano na wstępie, przez długie lata whisky z Glenrothes butelkowana była niemal wyłącznie w postaci edycji rocznikowych. Jak twierdzi producent, tutejszą whisky butelkuje się nie wtedy, kiedy osiągnie założony z góry wiek, lecz wtedy, kiedy osiąga optymalną jakość. Od tradycji tej odstąpiono szerzej dopiero w 2014, kiedy to na rynku pojawiły się edycje Select Reserve i Alba Reserve, obydwie bez deklaracji wieku. Dostępne są również edycje single cask i inne specjalne wersje.
[Zdjęcie: Destylarnia Glenrothes]
rok założenia: 1878 (produkcja od 1879)
właściciel: The Edrington Group
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 5.600.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 10 z daglezji, 8 ze stali nierdzewnej
alembiki: 10
źródło wody: ujęcie Lady’s Well
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 31’ 35” N 03° 12’ 52.5” W
GPS: 57.526389, -3.214583
adres: Rothes, Morayshire AB38 7AA
tel. 01340 872300
Glenrothes
[glen-RO-des]
Charakterystycznej butelki i opakowania whisky produkowanej w Glenrothes nie sposób pomylić z żadną inną. Również żadna inna destylarnia nie butelkuje swojej whisky nie jako whisky z deklaracją wieku lub bez niej, lecz niemal wyłącznie jako whisky rocznikową. Jedno i drugie wprowadzone zostało w 1993 roku, kiedy to butelkowaniem i dystrybucją produktów destylarni zajęła się firma Berry Bros. & Rudd.
Destylarnia zaczęła swe istnienie od problemów finansowych. Firma James Stuart & Co., która wówczas prowadziła destylarnię Macallan, planowała budowę zakładu w Rothes we współpracy z Robertem Dickie, Williamem Grantem i Johnem Cruickshankiem. Jak się okazało, firmie James Stuart akurat upadł bank, pojawiły się problemy z finansowaniem przedsięwzięcia, więc pozostali partnerzy założyli własną spółkę – już bez Stuarta – nazwaną William Grant & Company i kontynuowali prace, w wyniku których w maju 1879 roku z alembików Glenrothes popłynął pierwszy destylat. W kwestiach finansowych pomógł im United Free Presbyterian Church of Knockando (sic!).
Po przezwyciężeniu początkowych trudności, interes zaczął iść gładko. Tym bardziej, że akurat nadchodziła fala zwiększonego zainteresowania whisky szkocką końca XIX wieku. W 1887 destylarnia Glenrothes-Glenlivet (bo tak się nazywała od 1884) połączyła swe siły z Bunnahabhain na Islay i obydwie destylarnie utworzyły spółkę Highland Distillers Company. Wkrótce whisky z Glenrothes znalazła uznanie jako cenny wkład w takie blendy, jak Cutty Sark czy The Famous Grouse.
W 1897 w destylarni wybucha pierwszy poważny pożar, sześć lat później, w 1903 dochodzi w budynkach zakładu do eksplozji, a pożar w 1922 to historie o rzece whisky wlewającej się do potoku Burn of Rothes, lokalnych mieszkańcach wyłapujących we wszelkiego rodzaju naczynia co się tylko dało uratować, czas w celu konsumpcji na miejscu, czy pstrągach łowionych w potoku i zupełnie nie stawiających oporu podczas zwijania żyłki na kołowrotek – tak oszołomione były spirytualnym szczęściem, w jakie chwilowo zamieniły się wody potoku. Żadne z tych nieszczęść nie stanowi jednak poważniejszego zagrożenia dla rozwoju destylarni.
Lata powojenne to okres nieustannego wzrostu, rozwoju i rozbudowy zakładu. W 1963 roku zwiększono liczbę alembików z czterech do sześciu, w 1980 dołożono kolejne dwa, a w 1989 – jeszcze dwa.
W 1987 roku Glenrothes wiąże się z londyńską firmą Berry Bros. & Rudd, właścicielką marki Cutty Sark, a w 2010 firma ta zyskuje na własność prawa do marki Glenrothes. Od tej pory destylarnia jako taka należy do grupy Edrington (od 2004 roku), ale produkowana tu whisky butelkowana jest, promowana i sprzedawana przez Berry Bros. & Rudd.
Jak wspomniano na wstępie, przez długie lata whisky z Glenrothes butelkowana była niemal wyłącznie w postaci edycji rocznikowych. Jak twierdzi producent, tutejszą whisky butelkuje się nie wtedy, kiedy osiągnie założony z góry wiek, lecz wtedy, kiedy osiąga optymalną jakość. Od tradycji tej odstąpiono szerzej dopiero w 2014, kiedy to na rynku pojawiły się edycje Select Reserve i Alba Reserve, obydwie bez deklaracji wieku. Dostępne są również edycje single cask i inne specjalne wersje.
[Zdjęcie: Destylarnia Glenrothes]
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
