Glen Spey
10/02/2016
Gen Spey w pigułce:
rok założenia: 1878
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 1.400.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 ze stali nierdzewnej
alembiki: 4
źródło wody: potok Doonie Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 31’ 32.5” N 03° 12’ 36” W
GPS: 57.525694, -3.210000
adres: Rothes, Morayshire AB38 7AU
tel. 01340 831215
Glen Spey
[glen-SPEJ]
Przejeżdżając przez niewielkie, wydawałoby się uśpione miasteczko Rothes w drodze do Elgin, trudno nie zauważyć po lewej stronie, tuż przy głównej drodze, niewielkiego wzgórza, na którego szczycie stoją ruiny zamku Rothes, a bezpośrednio za nim bramy wiodącej na teren destylarni. To Glen Spey, jedna z czterech wytwórni whisky, którymi szczyci się to miasteczko. Do niedawna było ich pięć, jednak Caperdonich (wcześniej znana jako Glen Grant No. 2) została zamknięta w 2002 roku, a w 2010 wyburzona. Pozostałe trzy to Glen Grant, Glenrothes i Speyburn.
Destylarnia założona została w 1878 roku przez Jamesa Stuarta, przedsiębiorcę specjalizującego się w handlu zbożem, jako Mill of Rothes. James Stuart od 10 już lat z powodzeniem prowadził pobliską Macallan, co bez wątpienia wpłynęło na jego decyzję by rozszerzyć działalność posiadanego młyna zbożowego w Rothes o urządzenia do destylacji whisky.
Nazwa destylarni została zmieniona na Glen Spey w 1887, kiedy to Stuart kupuje na własność destylarnię Macallan, i postanawia skoncentrować całą swoją uwagę na niej. Glen Spey zostaje kupiona przez angielską firmę W. & A. Gilbey, do tej pory specjalizującej się w produkcji ginu. Jest to pierwszy przypadek w historii szkockiego przemysłu gorzelniczego, kiedy angielska firma angażuje się w szkocką destylarnię. Z czasem firma stała się właścicielem Strathmill i Knockando, a Glen Spey kojarzona była z blendem Spey Royal.
W 1962 roku W. & A. Gilbey, wraz z United Wine Traders, tworzy International Distillers and Vintners (IDV). United Wine Traders jest właścicielem firmy Justerini & Brooks, producenta whisky mieszanej J&B, w której recepturze wykorzystywano już wcześniej whisky produkowaną w Glen Spey. Dziesięć lat później, w 1972 destylarnia przechodzi rozbudowę, w ramach której zwiększona zostaje liczba alembików z dwóch do czterech. IDV jeszcze dwukrotnie zmienia właściciela (najpierw Watney Mann, później Grand Metropolitan), by wreszcie stać się jednym z podmiotów tworzących współczesny koncern Diageo w 1997 roku.
Glen Spey jest jedną z nielicznych destylarni whisky słodowej w Szkocji, których alembiki wyposażone są w specjalne oczyszczacze (tzw. purifiers). Są to Specjalnie skonstruowane rurki skraplające i odprowadzające część destylatu opuszczającego alembik z ramienia z powrotem do głównego naczynia. Chodzi tu o to, żeby destylat oczyścić z najcięższych elementów i poddać je ponownej destylacji. Dzięki temu procesowi ostateczny produkt ma być bardziej lekki, bardziej delikatny. Podobne oczyszczacze zainstalowane są chociażby w pobliskiej Glen Grant, czy Ardbeg na wyspie Islay.
Z racji swojej niewielkiej wydajności, Glen Spey nigdy nie była promowana jako whisky słodowa. W 2001 roku na rynek wprowadzona zostaje 12-letnia Glen Spey single malt w ramach firmowanej przez Diageo serii Flora & Fauna. Poza tym, na rynku pojawiły się bardzo nieliczne edycje limitowane. Zdecydowanie bardziej liczne są pojawiające się raz po raz edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów.
rok założenia: 1878
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 1.400.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 8 ze stali nierdzewnej
alembiki: 4
źródło wody: potok Doonie Burn
zwiedzanie: nie
położenie: 57° 31’ 32.5” N 03° 12’ 36” W
GPS: 57.525694, -3.210000
adres: Rothes, Morayshire AB38 7AU
tel. 01340 831215
Glen Spey
[glen-SPEJ]
Przejeżdżając przez niewielkie, wydawałoby się uśpione miasteczko Rothes w drodze do Elgin, trudno nie zauważyć po lewej stronie, tuż przy głównej drodze, niewielkiego wzgórza, na którego szczycie stoją ruiny zamku Rothes, a bezpośrednio za nim bramy wiodącej na teren destylarni. To Glen Spey, jedna z czterech wytwórni whisky, którymi szczyci się to miasteczko. Do niedawna było ich pięć, jednak Caperdonich (wcześniej znana jako Glen Grant No. 2) została zamknięta w 2002 roku, a w 2010 wyburzona. Pozostałe trzy to Glen Grant, Glenrothes i Speyburn.
Destylarnia założona została w 1878 roku przez Jamesa Stuarta, przedsiębiorcę specjalizującego się w handlu zbożem, jako Mill of Rothes. James Stuart od 10 już lat z powodzeniem prowadził pobliską Macallan, co bez wątpienia wpłynęło na jego decyzję by rozszerzyć działalność posiadanego młyna zbożowego w Rothes o urządzenia do destylacji whisky.
Nazwa destylarni została zmieniona na Glen Spey w 1887, kiedy to Stuart kupuje na własność destylarnię Macallan, i postanawia skoncentrować całą swoją uwagę na niej. Glen Spey zostaje kupiona przez angielską firmę W. & A. Gilbey, do tej pory specjalizującej się w produkcji ginu. Jest to pierwszy przypadek w historii szkockiego przemysłu gorzelniczego, kiedy angielska firma angażuje się w szkocką destylarnię. Z czasem firma stała się właścicielem Strathmill i Knockando, a Glen Spey kojarzona była z blendem Spey Royal.
W 1962 roku W. & A. Gilbey, wraz z United Wine Traders, tworzy International Distillers and Vintners (IDV). United Wine Traders jest właścicielem firmy Justerini & Brooks, producenta whisky mieszanej J&B, w której recepturze wykorzystywano już wcześniej whisky produkowaną w Glen Spey. Dziesięć lat później, w 1972 destylarnia przechodzi rozbudowę, w ramach której zwiększona zostaje liczba alembików z dwóch do czterech. IDV jeszcze dwukrotnie zmienia właściciela (najpierw Watney Mann, później Grand Metropolitan), by wreszcie stać się jednym z podmiotów tworzących współczesny koncern Diageo w 1997 roku.
Glen Spey jest jedną z nielicznych destylarni whisky słodowej w Szkocji, których alembiki wyposażone są w specjalne oczyszczacze (tzw. purifiers). Są to Specjalnie skonstruowane rurki skraplające i odprowadzające część destylatu opuszczającego alembik z ramienia z powrotem do głównego naczynia. Chodzi tu o to, żeby destylat oczyścić z najcięższych elementów i poddać je ponownej destylacji. Dzięki temu procesowi ostateczny produkt ma być bardziej lekki, bardziej delikatny. Podobne oczyszczacze zainstalowane są chociażby w pobliskiej Glen Grant, czy Ardbeg na wyspie Islay.
Z racji swojej niewielkiej wydajności, Glen Spey nigdy nie była promowana jako whisky słodowa. W 2001 roku na rynek wprowadzona zostaje 12-letnia Glen Spey single malt w ramach firmowanej przez Diageo serii Flora & Fauna. Poza tym, na rynku pojawiły się bardzo nieliczne edycje limitowane. Zdecydowanie bardziej liczne są pojawiające się raz po raz edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów.
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
