Glen Scotia
13/02/2016
Glen Scotia w pigułce:
rok założenia: 1832
właściciel: Loch Lomond Group
region: Campbeltown
status: aktywna
wydajność: 800.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 9 ze stali corten
alembiki: 2
źródło wody: jezioro Crosshill Loch
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 25’ 46” N 05° 36’ 14” W
GPS: 55.429444, -5.603889
adres: High Street, Campbeltown, Argyll PA28 6DS
tel. 01586 552288
Glen Scotia
[glen-SKOU-sha]
Jedna z trzech zachowanych destylarni w kwitnącym niegdyś regionie Campbeltown. Jednocześnie bodaj najbardziej wycofana, tajemnicza, mało znana. Być może to za sprawą ducha Duncana MacCalluma, jednego z właścicieli destylarni, który popełnił samobójstwo ograbiony z oszczędności życia przez oszustów. Podobno do dziś nawiedza destylarnię.
Destylarnia, założona w 1832 roku przez połączone siły rodzin Stewart i Galbraith, początkowo nazywała się po prostu Scotia. Firma Stewart, Galbraith & Co. prowadziła ją niemal do końca XIX wieku, a w 1895 kupił ją wspomniany już Duncan MacCallum. W 1919 Glen Scotia przeszła na własność nowoutworzonej spółki West Highland Malt Distilleries, która jednak zbankrutowała pięć lat później, a destylarnia została z powrotem odkupiona przez Duncan MacCalluma.
W Campbeltown, miasteczku na początku XX wieku określanym mianem stolicy whisky słodowej, funkcjonowało około 30 destylarni whisky, których produkty przeznaczane były głównie na chłonny i mało wymagający rynek amerykański. Gdy jednak przyszła Prohibicja, dość szybko okazało się, że standardy jakościowe Campbeltown nie wystarczają by gorzelnie te przetrwały na bardziej wymagającym rynku europejskim. W latach dwudziestych XX wieku zbankrutowała większość z istniejących tu destylarni whisky. Glen Scotia przetrwała jako jedna z nielicznych, choć sytuacja finansowa wymusiła zamknięcie zakładu w latach 1928-1933. W 1954 destylarnia zostaje przejęta przez firmę Hiram Walker, jednak już w kolejnym roku zostaje sprzedana firmie A. Gillies & Co., która w 1970 zostaje wchłonięta przez Amalgamated Distilled Products.
Destylarnia przechodzi gruntowną renowację w 1979 roku, w 1984 wstrzymuje produkcję, w 1989 wraz z ADP zostaje przejęta przez Gibson International i wznawia produkcję po pięcioletniej przerwie. Nie na długo jednak, gdyż za kolejne pięć lat, w 1994 Glen Scotia znowu zostaje zamknięta. Produkcja rusza ponownie w 1999 już jako część Loch Lomond Distillers, wykorzystując do tego celu pracowników pobliskiej destylarni Springbank. Od maja 2000 roku destylarnia pracuje już za pomocą swojej własnej załogi.
Na wiosnę 2014 roku większość udziałów w Loch Lomond przejmuje Exponent Private Equity i zaczynają się niespotykane dotąd inwestycje w rozwój zarówno Glen Scotia, jak i siostrzanej destylarni Loch Lomond. Zainstalowane zostają m.in. trzy nowe kadzie fermentacyjne, wyremontowany zostaje dach, podrasowane alembiki, a także otwarte zostaje pierwsze w historii Glen Scotia Visitor Centre. Zgodnie z obowiązującym trendem, w Glen Scotia zaczyna się także regularna destylacja whisky w oparciu o wysokotorfowy słód (15 ppm i 50 ppm), choć już wcześniej odnotowano tu sporadyczne partie torfowej whisky.
Przez wiele lat na rynku dostępna była tylko jedna wersja produkowanej tu whisky, mianowicie Glen Scotia 12yo. W 2012 roku na rynek trafia nowa podstawowa oferta Glen Scotia, składająca się z whisky 10-letniej 12-letniej, 16-letniej, 18-letniej i 21-letniej, w 2014 dwie edycje torfowej whisky, a w 2015 debiutuje nowa oferta. Ta składa się z Glen Scotia Double Cask, 15yo i Victoriana (również butelkowana w postaci cask strength).
rok założenia: 1832
właściciel: Loch Lomond Group
region: Campbeltown
status: aktywna
wydajność: 800.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 9 ze stali corten
alembiki: 2
źródło wody: jezioro Crosshill Loch
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 25’ 46” N 05° 36’ 14” W
GPS: 55.429444, -5.603889
adres: High Street, Campbeltown, Argyll PA28 6DS
tel. 01586 552288
Glen Scotia
[glen-SKOU-sha]
Jedna z trzech zachowanych destylarni w kwitnącym niegdyś regionie Campbeltown. Jednocześnie bodaj najbardziej wycofana, tajemnicza, mało znana. Być może to za sprawą ducha Duncana MacCalluma, jednego z właścicieli destylarni, który popełnił samobójstwo ograbiony z oszczędności życia przez oszustów. Podobno do dziś nawiedza destylarnię.
Destylarnia, założona w 1832 roku przez połączone siły rodzin Stewart i Galbraith, początkowo nazywała się po prostu Scotia. Firma Stewart, Galbraith & Co. prowadziła ją niemal do końca XIX wieku, a w 1895 kupił ją wspomniany już Duncan MacCallum. W 1919 Glen Scotia przeszła na własność nowoutworzonej spółki West Highland Malt Distilleries, która jednak zbankrutowała pięć lat później, a destylarnia została z powrotem odkupiona przez Duncan MacCalluma.
W Campbeltown, miasteczku na początku XX wieku określanym mianem stolicy whisky słodowej, funkcjonowało około 30 destylarni whisky, których produkty przeznaczane były głównie na chłonny i mało wymagający rynek amerykański. Gdy jednak przyszła Prohibicja, dość szybko okazało się, że standardy jakościowe Campbeltown nie wystarczają by gorzelnie te przetrwały na bardziej wymagającym rynku europejskim. W latach dwudziestych XX wieku zbankrutowała większość z istniejących tu destylarni whisky. Glen Scotia przetrwała jako jedna z nielicznych, choć sytuacja finansowa wymusiła zamknięcie zakładu w latach 1928-1933. W 1954 destylarnia zostaje przejęta przez firmę Hiram Walker, jednak już w kolejnym roku zostaje sprzedana firmie A. Gillies & Co., która w 1970 zostaje wchłonięta przez Amalgamated Distilled Products.
Destylarnia przechodzi gruntowną renowację w 1979 roku, w 1984 wstrzymuje produkcję, w 1989 wraz z ADP zostaje przejęta przez Gibson International i wznawia produkcję po pięcioletniej przerwie. Nie na długo jednak, gdyż za kolejne pięć lat, w 1994 Glen Scotia znowu zostaje zamknięta. Produkcja rusza ponownie w 1999 już jako część Loch Lomond Distillers, wykorzystując do tego celu pracowników pobliskiej destylarni Springbank. Od maja 2000 roku destylarnia pracuje już za pomocą swojej własnej załogi.
Na wiosnę 2014 roku większość udziałów w Loch Lomond przejmuje Exponent Private Equity i zaczynają się niespotykane dotąd inwestycje w rozwój zarówno Glen Scotia, jak i siostrzanej destylarni Loch Lomond. Zainstalowane zostają m.in. trzy nowe kadzie fermentacyjne, wyremontowany zostaje dach, podrasowane alembiki, a także otwarte zostaje pierwsze w historii Glen Scotia Visitor Centre. Zgodnie z obowiązującym trendem, w Glen Scotia zaczyna się także regularna destylacja whisky w oparciu o wysokotorfowy słód (15 ppm i 50 ppm), choć już wcześniej odnotowano tu sporadyczne partie torfowej whisky.
Przez wiele lat na rynku dostępna była tylko jedna wersja produkowanej tu whisky, mianowicie Glen Scotia 12yo. W 2012 roku na rynek trafia nowa podstawowa oferta Glen Scotia, składająca się z whisky 10-letniej 12-letniej, 16-letniej, 18-letniej i 21-letniej, w 2014 dwie edycje torfowej whisky, a w 2015 debiutuje nowa oferta. Ta składa się z Glen Scotia Double Cask, 15yo i Victoriana (również butelkowana w postaci cask strength).
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2016
