Cragganmore
03/07/2016
Cragganmore w pigułce:
rok założenia: 1869
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 2.200.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: potok Craggan Burn
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 24’ 36” N 03° 23’ 40” W
GPS: 57.410000, -3.394444
adres: Ballindalloch, Moray AB37 9AB
tel. 01479 874700
Cragganmore
[KRAG-en-mor]
W 1869 roku niejaki John Smith postanawia zbudować własną destylarnię w Speyside. Podobno był nieślubnym synem George’a Granta, założyciela destylarni Glenlivet, jednak ten związek ze światem whisky poddawany jest w wątpliwość. Pewne natomiast jest, że zanim postanowił dać światu swoją własną whisky, pracował w kilku innych destylarniach, w tym właśnie w Glenlivet, Macallan, Dailuaine, Wishaw oraz Glenfarclas. Doświadczenie zdobyte w tych destylarniach pomogło mu w wyborze odpowiedniego miejsca na własny zakład, odpowiednim jego wyposażeniu i prowadzeniu.
Lokalizacja nowej destylarni była nieprzypadkowa. Nad brzegiem rzeki Spey John Smith znalazł odpowiednie źródło wody z potoku Craggan do produkcji whisky, rzeka Spey zapewniała wodę do chłodzenia, a przebiegająca tuż obok linia kolejowa Strathspey Railway stanowiła dogodny środek transportu surowców do produkcji i gotowego produktu na południe – do firm blenderskich.
Cragganmore prowadzona jest przez Johna Smitha, później jego brata George’a, syna Gordona, wreszcie synową Mary Jane. W 1901 roku zakład przechodzi pierwszą poważną modernizację i przebudowę pod okiem uznanego architekta Charlesa Doiga. W 1917 roku destylarnia wstrzymuje działalność, ale już w następnym roku produkcja whisky rusza na nowo – tym razem już w blasku światła elektrycznego. Każdy, kto kiedykolwiek odwiedził Cragganmore wie, że doprowadzenie linii elektrycznej do tak odległego i ukrytego zakątka Speyside musiało być nie lada wyzwaniem.
W 1923 roku zakład zostaje sprzedany specjalnie utworzonej spółce Cragganmore Distillery Co., w której udziały mają Mackie & Co. oraz Sir George Macpherson-Grant, właściciel posiadłości i zamku Ballindalloch. To właśnie fragment tej posiadłości wydzierżawiony został nieco ponad pół wieku wcześniej pod budowę destylarni Cragganmore. W 1927 połowa udziałów w Cragganmore staje się własnością DCL, a pozostałe 50% trafia do rąk spółki w 1965 roku. Stąd już prosta droga do dzisiejszego stanu właścicielskiego Cragganmore – zakład należy do koncernu Diageo, a pochodząca stąd whisky znalazła się w składzie pierwszych sześciu „Classic Malts of Scotland” firmowanych przez koncern. Macpherson-Grantowie z Ballindalloch wrócą do produkcji whisky w 2014 roku, uruchamiając destylarnię Ballindalloch na terenie swojej posiadłości. Rok przed przejęciem Cragganmore na wyłączność przez DCL, w 1964, destylarnia zostaje rozbudowana, a liczba alembików wzrasta z dwóch do czterech.
Wspomniana 12-letnia edycja Cragganmore single malt whisky, wchodząca w skład Classic Malts, debiutowała na rynku w 1988 roku. Do dzisiaj jest jedną z nielicznych oficjalnych edycji tutejszej whisky. Oprócz niej, na rynku pojawiły się rocznikowe wersje Distiller’s Edition, dodatkowo leżakowane w beczkach po porto, wersje w ramach Special Release, a także edycja bez deklaracji wieku, sprzedawana wyłącznie w otwartym tu w 2002 roku Visitor Centre. Edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów również nie są tak liczne, jak można by oczekiwać po tak uznanej marce. Spora część produkcji Cragganmore trafia do blendów firmowanych przez Diageo, wśród których wymienić trzeba Old Parr, markę założoną w 1909 roku przez braci Greenlees i sprzedającą się niezwykle dobrze w krajach Ameryki Łacińskiej.
Stosunkowo duże alembiki pierwszej destylacji sugerować mogłyby produkt lekki i delikatny, jednak ostro opadające ramiona alembików uniemożliwiają jakikolwiek refluks. To, w połączeniu z niewielkich rozmiarów alembikami drugiej destylacji i chłodzeniem za pomocą tradycyjnych miedzianych wężownic, daje w efekcie whisky złożoną, pełną i bogatą.
rok założenia: 1869
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 2.200.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: potok Craggan Burn
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 24’ 36” N 03° 23’ 40” W
GPS: 57.410000, -3.394444
adres: Ballindalloch, Moray AB37 9AB
tel. 01479 874700
Cragganmore
[KRAG-en-mor]
W 1869 roku niejaki John Smith postanawia zbudować własną destylarnię w Speyside. Podobno był nieślubnym synem George’a Granta, założyciela destylarni Glenlivet, jednak ten związek ze światem whisky poddawany jest w wątpliwość. Pewne natomiast jest, że zanim postanowił dać światu swoją własną whisky, pracował w kilku innych destylarniach, w tym właśnie w Glenlivet, Macallan, Dailuaine, Wishaw oraz Glenfarclas. Doświadczenie zdobyte w tych destylarniach pomogło mu w wyborze odpowiedniego miejsca na własny zakład, odpowiednim jego wyposażeniu i prowadzeniu.
Lokalizacja nowej destylarni była nieprzypadkowa. Nad brzegiem rzeki Spey John Smith znalazł odpowiednie źródło wody z potoku Craggan do produkcji whisky, rzeka Spey zapewniała wodę do chłodzenia, a przebiegająca tuż obok linia kolejowa Strathspey Railway stanowiła dogodny środek transportu surowców do produkcji i gotowego produktu na południe – do firm blenderskich.
Cragganmore prowadzona jest przez Johna Smitha, później jego brata George’a, syna Gordona, wreszcie synową Mary Jane. W 1901 roku zakład przechodzi pierwszą poważną modernizację i przebudowę pod okiem uznanego architekta Charlesa Doiga. W 1917 roku destylarnia wstrzymuje działalność, ale już w następnym roku produkcja whisky rusza na nowo – tym razem już w blasku światła elektrycznego. Każdy, kto kiedykolwiek odwiedził Cragganmore wie, że doprowadzenie linii elektrycznej do tak odległego i ukrytego zakątka Speyside musiało być nie lada wyzwaniem.
W 1923 roku zakład zostaje sprzedany specjalnie utworzonej spółce Cragganmore Distillery Co., w której udziały mają Mackie & Co. oraz Sir George Macpherson-Grant, właściciel posiadłości i zamku Ballindalloch. To właśnie fragment tej posiadłości wydzierżawiony został nieco ponad pół wieku wcześniej pod budowę destylarni Cragganmore. W 1927 połowa udziałów w Cragganmore staje się własnością DCL, a pozostałe 50% trafia do rąk spółki w 1965 roku. Stąd już prosta droga do dzisiejszego stanu właścicielskiego Cragganmore – zakład należy do koncernu Diageo, a pochodząca stąd whisky znalazła się w składzie pierwszych sześciu „Classic Malts of Scotland” firmowanych przez koncern. Macpherson-Grantowie z Ballindalloch wrócą do produkcji whisky w 2014 roku, uruchamiając destylarnię Ballindalloch na terenie swojej posiadłości. Rok przed przejęciem Cragganmore na wyłączność przez DCL, w 1964, destylarnia zostaje rozbudowana, a liczba alembików wzrasta z dwóch do czterech.
Wspomniana 12-letnia edycja Cragganmore single malt whisky, wchodząca w skład Classic Malts, debiutowała na rynku w 1988 roku. Do dzisiaj jest jedną z nielicznych oficjalnych edycji tutejszej whisky. Oprócz niej, na rynku pojawiły się rocznikowe wersje Distiller’s Edition, dodatkowo leżakowane w beczkach po porto, wersje w ramach Special Release, a także edycja bez deklaracji wieku, sprzedawana wyłącznie w otwartym tu w 2002 roku Visitor Centre. Edycje firmowane przez niezależnych dystrybutorów również nie są tak liczne, jak można by oczekiwać po tak uznanej marce. Spora część produkcji Cragganmore trafia do blendów firmowanych przez Diageo, wśród których wymienić trzeba Old Parr, markę założoną w 1909 roku przez braci Greenlees i sprzedającą się niezwykle dobrze w krajach Ameryki Łacińskiej.
Stosunkowo duże alembiki pierwszej destylacji sugerować mogłyby produkt lekki i delikatny, jednak ostro opadające ramiona alembików uniemożliwiają jakikolwiek refluks. To, w połączeniu z niewielkich rozmiarów alembikami drugiej destylacji i chłodzeniem za pomocą tradycyjnych miedzianych wężownic, daje w efekcie whisky złożoną, pełną i bogatą.
Pokaż więcej wpisów z
Lipiec 2016
