Cardhu
17/07/2016
Cardhu w pigułce:
rok założenia: 1824
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 3.400.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 4 z modrzewia, 4 z daglezji, 2 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: źródła na stoku Mannoch Hill i potok Lyne Burn
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 28’ 16” N 03° 20’ 56” W
GPS: 57.471111, -3.348889
adres: Knockando, Aberlour, Moray AB38 7RY
tel. 01479 874635
Cardhu
[car-DU]
Podobnie jak niektórzy niezależni dystrybutorzy na początku bieżącego stulecia odkryli, że posiadanie własnej destylarni gwarantuje im pozostanie w biznesie (Murray McDavid, Signatory, Gordon & MacPhail), tak pod koniec XIX wieku największa wówczas firma blenderska, John Walker & Sons, rozwój swojej firmy widziała w możliwości zapewnienia sobie niczym niezakłóconych dostaw whisky na potrzeby zestawiania swoich mieszanek z własnej destylarni. Wybór padła na niewielką gorzelnię znajdującą się w miniaturowej wręcz miejscowości Cardow w Speyside – Cardhu. Transakcja sfinalizowana została w 1893 roku i od tej pory Cardhu jest nierozerwalnie związana z marką Johnnie Walker. Było to przed wprowadzeniem obecnej marki, ponad dziesięć lat zanim na etykietach pojawił się kroczący śmiało gentleman. Wówczas whisky zestawiane przez John Walker & Sons sprzedawane były jako Kilmarnock (od nazwy miasta, w którym firma miała siedzibę) lub Walker’s Old Highland Whisky. Słynny Jaś Wędrowniczek pojawił się dopiero w 1908 roku.
Helen i John Cumming uzyskali licencję na prowadzenie gorzelni w 1824 roku, i właśnie tę datę uznaje się za rok założenia Cardhu, jednak nieoficjalnie i nielegalnie działalność gorzelnicza prowadzona byłą na farmie Cummingów już od 1811. Podobno to właśnie Helen była siłą napędową nielegalnego przedsięwzięcia. Cummingowie nie byli jedynymi farmerami w okolicy, którzy postanowili sobie dorobić nieco na bakier z prawem. Co więcej, legenda głosi, że Helen ostrzegała innych gorzelników o nalocie kontrolerów przez wywieszenie czerwonej flagi na wysokim maszcie nad swoją farmą. To była dopiero solidarność!
Na polu zmian własnościowych w historii Cardhu działo się zaskakująco niewiele. Po śmierci Johna Cumminga, destylarnię w dalszym ciągu prowadziła Helen, a pomagał jej syn Lewis. Po śmierci Lewisa, biznesem zajmuje się jego żona, a synowa Helen, Elizabeth Cumming – kolejna kobieta w historii firmy. Elizabeth rozbudowuje zakład w 1884 i to przede wszystkim ona pracuje na uznanie, jakim produkty Cardhu cieszą się nie tylko lokalnie, ale i szerzej, wśród uznanych blenderów, a także jako single malt whisky, sprzedawana w Londynie już w roku 1888. Jeden ze stałych klientów, firma John Walker & Sons złożyła ofertę zakupu destylarni w 1893, oferta została przyjęta, a reszta jest historią. Do dziś Cardhu określana jest jako „spiritual home of Johnnie Walker”. O tym jak ważna była to transakcja dla blenderów z Kilmarnock niech świadczy fakt, że jednym z warunków umowy sprzedaży było utrzymanie produkcji w Cardhu w rękach rodziny Cumming oraz zapewnienie im miejsca w zarządzie John Walker & Sons. Naturalnie, warunek ten został spełniony.
Podczas rozbudowy – a właściwie budowy nowej destylarni – w 1884 roku nic nie mogło się zmarnować. Oto pojawił się na horyzoncie niejaki William Grant z Dufftown, który planował wybudowanie swojej destylarni o nazwie Glenfiddich w Dufftown. Zainteresowany był zakupem starych alembików z Cardhu. I stało się, że w Boże Narodzenie 1887 z alembików z Cardhu popłynął pierwszy destylat w Glenfiddich.
Destylarnia rozbudowywana była jeszcze dwukrotnie, i dwa razy zwiększano tu liczbę alembików – z dwóch do czterech w 1897, wreszcie z czterech do sześciu w 1960 roku. W 1998 roku otwarto tutaj Visitor Centre i otwarto podwoje Cardhu dla zwiedzających. W historii zakładu często zamiennie stosowane były dwie nazwy – Cardhu i Cardow, przy czym to drugie jest oryginalną nazwą farmy, obecnie miejscowości wśród wzgórz na północ od rzeki Spey.
Oficjalna wersja tutejszej whisky to Cardhu 12yo, wprowadzona na rynek w latach dziewięćdziesiątych, sprzedawana w eleganckich butelkach, niejako nawiązujących swoim kształtem do kobiecych wątków w historii zakładu. W związku z tym, że Cardhu nie przestała być jednym z ważniejszych składników blendów firmowanych przez Diageo, właściciela marki Johnnie Walker, a jej wydajność jest ograniczona, w 2002 roku zapadła decyzja o zmianie Cardhu 12yo Single Malt na Cardhu 12yo Pure Malt, będącą w gruncie rzeczy mieszanką whisky słodowych pochodzących z różnych destylarni, Wszystko to przy zachowaniu niemal identycznej szaty graficznej i tej samej, charakterystycznej butelki. Nic dziwnego, że w światku whisky zawrzało. Protesty trwały całe dwa lata, aż Diageo ugięło się pod presją i wycofało z rynku sporną Pure Malt w 2004, a w 2005 ponownie wprowadziło na rynek Cardhu 12yo Single Malt Whisky. Ponadto, na rynku dostępne są wersje Amber Rock i Gold Reserve, obydwie bez deklaracji wieku, oraz wersje 15-letnia, 18-letnia i 21-letnia.
rok założenia: 1824
właściciel: Diageo
region: Speyside
status: aktywna
wydajność: 3.400.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 4 z modrzewia, 4 z daglezji, 2 ze stali nierdzewnej
alembiki: 6
źródło wody: źródła na stoku Mannoch Hill i potok Lyne Burn
zwiedzanie: tak
położenie: 57° 28’ 16” N 03° 20’ 56” W
GPS: 57.471111, -3.348889
adres: Knockando, Aberlour, Moray AB38 7RY
tel. 01479 874635
Cardhu
[car-DU]
Podobnie jak niektórzy niezależni dystrybutorzy na początku bieżącego stulecia odkryli, że posiadanie własnej destylarni gwarantuje im pozostanie w biznesie (Murray McDavid, Signatory, Gordon & MacPhail), tak pod koniec XIX wieku największa wówczas firma blenderska, John Walker & Sons, rozwój swojej firmy widziała w możliwości zapewnienia sobie niczym niezakłóconych dostaw whisky na potrzeby zestawiania swoich mieszanek z własnej destylarni. Wybór padła na niewielką gorzelnię znajdującą się w miniaturowej wręcz miejscowości Cardow w Speyside – Cardhu. Transakcja sfinalizowana została w 1893 roku i od tej pory Cardhu jest nierozerwalnie związana z marką Johnnie Walker. Było to przed wprowadzeniem obecnej marki, ponad dziesięć lat zanim na etykietach pojawił się kroczący śmiało gentleman. Wówczas whisky zestawiane przez John Walker & Sons sprzedawane były jako Kilmarnock (od nazwy miasta, w którym firma miała siedzibę) lub Walker’s Old Highland Whisky. Słynny Jaś Wędrowniczek pojawił się dopiero w 1908 roku.
Helen i John Cumming uzyskali licencję na prowadzenie gorzelni w 1824 roku, i właśnie tę datę uznaje się za rok założenia Cardhu, jednak nieoficjalnie i nielegalnie działalność gorzelnicza prowadzona byłą na farmie Cummingów już od 1811. Podobno to właśnie Helen była siłą napędową nielegalnego przedsięwzięcia. Cummingowie nie byli jedynymi farmerami w okolicy, którzy postanowili sobie dorobić nieco na bakier z prawem. Co więcej, legenda głosi, że Helen ostrzegała innych gorzelników o nalocie kontrolerów przez wywieszenie czerwonej flagi na wysokim maszcie nad swoją farmą. To była dopiero solidarność!
Na polu zmian własnościowych w historii Cardhu działo się zaskakująco niewiele. Po śmierci Johna Cumminga, destylarnię w dalszym ciągu prowadziła Helen, a pomagał jej syn Lewis. Po śmierci Lewisa, biznesem zajmuje się jego żona, a synowa Helen, Elizabeth Cumming – kolejna kobieta w historii firmy. Elizabeth rozbudowuje zakład w 1884 i to przede wszystkim ona pracuje na uznanie, jakim produkty Cardhu cieszą się nie tylko lokalnie, ale i szerzej, wśród uznanych blenderów, a także jako single malt whisky, sprzedawana w Londynie już w roku 1888. Jeden ze stałych klientów, firma John Walker & Sons złożyła ofertę zakupu destylarni w 1893, oferta została przyjęta, a reszta jest historią. Do dziś Cardhu określana jest jako „spiritual home of Johnnie Walker”. O tym jak ważna była to transakcja dla blenderów z Kilmarnock niech świadczy fakt, że jednym z warunków umowy sprzedaży było utrzymanie produkcji w Cardhu w rękach rodziny Cumming oraz zapewnienie im miejsca w zarządzie John Walker & Sons. Naturalnie, warunek ten został spełniony.
Podczas rozbudowy – a właściwie budowy nowej destylarni – w 1884 roku nic nie mogło się zmarnować. Oto pojawił się na horyzoncie niejaki William Grant z Dufftown, który planował wybudowanie swojej destylarni o nazwie Glenfiddich w Dufftown. Zainteresowany był zakupem starych alembików z Cardhu. I stało się, że w Boże Narodzenie 1887 z alembików z Cardhu popłynął pierwszy destylat w Glenfiddich.
Destylarnia rozbudowywana była jeszcze dwukrotnie, i dwa razy zwiększano tu liczbę alembików – z dwóch do czterech w 1897, wreszcie z czterech do sześciu w 1960 roku. W 1998 roku otwarto tutaj Visitor Centre i otwarto podwoje Cardhu dla zwiedzających. W historii zakładu często zamiennie stosowane były dwie nazwy – Cardhu i Cardow, przy czym to drugie jest oryginalną nazwą farmy, obecnie miejscowości wśród wzgórz na północ od rzeki Spey.
Oficjalna wersja tutejszej whisky to Cardhu 12yo, wprowadzona na rynek w latach dziewięćdziesiątych, sprzedawana w eleganckich butelkach, niejako nawiązujących swoim kształtem do kobiecych wątków w historii zakładu. W związku z tym, że Cardhu nie przestała być jednym z ważniejszych składników blendów firmowanych przez Diageo, właściciela marki Johnnie Walker, a jej wydajność jest ograniczona, w 2002 roku zapadła decyzja o zmianie Cardhu 12yo Single Malt na Cardhu 12yo Pure Malt, będącą w gruncie rzeczy mieszanką whisky słodowych pochodzących z różnych destylarni, Wszystko to przy zachowaniu niemal identycznej szaty graficznej i tej samej, charakterystycznej butelki. Nic dziwnego, że w światku whisky zawrzało. Protesty trwały całe dwa lata, aż Diageo ugięło się pod presją i wycofało z rynku sporną Pure Malt w 2004, a w 2005 ponownie wprowadziło na rynek Cardhu 12yo Single Malt Whisky. Ponadto, na rynku dostępne są wersje Amber Rock i Gold Reserve, obydwie bez deklaracji wieku, oraz wersje 15-letnia, 18-letnia i 21-letnia.
Pokaż więcej wpisów z
Lipiec 2016
