Bunnahabhain
27/07/2016
Bunnahabhain w pigułce:
rok założenia: 1881 (produkcja od 1883)
właściciel: Burn Stewart Distillers (Distell Group Ltd.)
region: Islay
status: aktywna
wydajność: 2.700.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: rzeka Margadale
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 52’ 58.5” N 06° 07’ 32” W
GPS: 55.882917, -6.125556
adres: Port Askaig, Islay, Argyll PA46 7RP
tel. 01496 840646
Bunnahabhain
[bu-na-HA-ven]
Żeby dotrzeć do Bunnahabhain, osady i destylarni na północno-wschodnim, trzeba odbyć pozornie niekończącą się podróż wąską drogą wijącą się wśród wrzosowisk, z zapierającym dech piersiach widokiem na sąsiadującą z Islay wyspę Jura. Mimo iż droga potrafi być wymagająca dla kierowcy, bycie pasażerem podczas takiej przejażdżki to czysta rozkosz dla zmysłów.
Na końcu tej drogi, w zatoce Bunnahabhain Bay, nad samym brzegiem morza przycupnęła destylarnia biorąca swą nazwę od nazwy zatoki – Bunnahabhain. W gruncie rzeczy, to i ta droga i znajdujące się w pobliżu destylarni budynki mieszkalne zbudowane zostały od zera właśnie w związku z budową destylarni i na jej potrzeby. Miejsce to wybrał w 1881 roku William Robertson, założyciel Bunnahabhain, jako idealne miejsce do urzeczywistnienia swojej wizji. Produkcja whisky rozpoczęła się tu w 1883.
Przez niemal stulecie destylarnia działała w miarę nieprzerwanie. W tym czasie działalność gorzelni wstrzymana została tylko w latach 1982-84. W 1887 prowadząca ją firma Islay Distillers Company Ltd. połączyła się z William Grant & Co., tworząc Highland Distillers, która z kolei została przejęta przez Edrington w 1999 roku. Efektem tego przejęcia było m.in. wstrzymanie produkcji w Bunnahabhain, choć przez kilka tygodni w roku odbywała się tu destylacja whisky. Bunnahabhain zostaje sprzedana Burn Stewart Distillers w roku 2003 za kwotę 10 milionów funtów. Transakcja obejmuje również markę Black Bottle, której głównym składnikiem jest Bunnahabhain.
Mimo że wydajność destylarni jest dwa razy większa niż Ardbeg, a porównywalna (nieznacznie większa) do Lagavulin, Bunnahabhain nigdy nie zrobiła wielkiej kariery wśród wielbicieli whisky. Wynikało to nie tylko z faktu, że Bunnahabhain była do niedawna whisky wytwarzaną bez użycia torfu, a więc z definicji nieciekawą w oczach wielu konsumentów, ale przede wszystkim z faktu wykorzystywania zdecydowanej większości produkcji do zestawiania blendów i braku polityki marketingowej mającej na celu wypromowanie marki. Sytuacja ta zaczęła się powoli zmieniać w nowym milenium, na fali rosnącego zainteresowania whisky słodową, a szczególnie tą pochodzącą z wyspy Islay, jak i w wyniku zastosowania bardziej przemyślanego podejścia do wizerunku marki – zaprzestano filtracji whisky, zarzucono barwienie karmelem, zaczęto butelkować whisky o mocy 46,3% vol., a przede wszystkim na rynku zaczęły pojawiać się torfowe wersje Bunnahabhain, jak i edycje cask strength. W efekcie produkcja uległa podwojeniu w ciągu ostatnich kilku lat, a marka z roku na rok zyskuje na popularności.
Obecnie podstawową wersją Bunnahabhain jest 12-letnia single malt, oprócz której ofertę podstawową destylarni uzupełniają wersje 18-letnia i 25-letnia. Ponadto w 2008 roku ukazała się torfowa, 10-letnia Toiteach, a w 2014 debiutowała inna torfowa whisky z Bruichladdich – Ceobanach. Do tego dochodzi szereg wersji butelkowanych na potrzeby rynku travel retail, wersji rocznikowych, limitowanych, itp. Bunnahabhain to zdecydowanie już nie tylko wypełniacz do Famous Grouse, Cutty Sark, czy Black Bottle.
rok założenia: 1881 (produkcja od 1883)
właściciel: Burn Stewart Distillers (Distell Group Ltd.)
region: Islay
status: aktywna
wydajność: 2.700.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: rzeka Margadale
zwiedzanie: tak
położenie: 55° 52’ 58.5” N 06° 07’ 32” W
GPS: 55.882917, -6.125556
adres: Port Askaig, Islay, Argyll PA46 7RP
tel. 01496 840646
Bunnahabhain
[bu-na-HA-ven]
Żeby dotrzeć do Bunnahabhain, osady i destylarni na północno-wschodnim, trzeba odbyć pozornie niekończącą się podróż wąską drogą wijącą się wśród wrzosowisk, z zapierającym dech piersiach widokiem na sąsiadującą z Islay wyspę Jura. Mimo iż droga potrafi być wymagająca dla kierowcy, bycie pasażerem podczas takiej przejażdżki to czysta rozkosz dla zmysłów.
Na końcu tej drogi, w zatoce Bunnahabhain Bay, nad samym brzegiem morza przycupnęła destylarnia biorąca swą nazwę od nazwy zatoki – Bunnahabhain. W gruncie rzeczy, to i ta droga i znajdujące się w pobliżu destylarni budynki mieszkalne zbudowane zostały od zera właśnie w związku z budową destylarni i na jej potrzeby. Miejsce to wybrał w 1881 roku William Robertson, założyciel Bunnahabhain, jako idealne miejsce do urzeczywistnienia swojej wizji. Produkcja whisky rozpoczęła się tu w 1883.
Przez niemal stulecie destylarnia działała w miarę nieprzerwanie. W tym czasie działalność gorzelni wstrzymana została tylko w latach 1982-84. W 1887 prowadząca ją firma Islay Distillers Company Ltd. połączyła się z William Grant & Co., tworząc Highland Distillers, która z kolei została przejęta przez Edrington w 1999 roku. Efektem tego przejęcia było m.in. wstrzymanie produkcji w Bunnahabhain, choć przez kilka tygodni w roku odbywała się tu destylacja whisky. Bunnahabhain zostaje sprzedana Burn Stewart Distillers w roku 2003 za kwotę 10 milionów funtów. Transakcja obejmuje również markę Black Bottle, której głównym składnikiem jest Bunnahabhain.
Mimo że wydajność destylarni jest dwa razy większa niż Ardbeg, a porównywalna (nieznacznie większa) do Lagavulin, Bunnahabhain nigdy nie zrobiła wielkiej kariery wśród wielbicieli whisky. Wynikało to nie tylko z faktu, że Bunnahabhain była do niedawna whisky wytwarzaną bez użycia torfu, a więc z definicji nieciekawą w oczach wielu konsumentów, ale przede wszystkim z faktu wykorzystywania zdecydowanej większości produkcji do zestawiania blendów i braku polityki marketingowej mającej na celu wypromowanie marki. Sytuacja ta zaczęła się powoli zmieniać w nowym milenium, na fali rosnącego zainteresowania whisky słodową, a szczególnie tą pochodzącą z wyspy Islay, jak i w wyniku zastosowania bardziej przemyślanego podejścia do wizerunku marki – zaprzestano filtracji whisky, zarzucono barwienie karmelem, zaczęto butelkować whisky o mocy 46,3% vol., a przede wszystkim na rynku zaczęły pojawiać się torfowe wersje Bunnahabhain, jak i edycje cask strength. W efekcie produkcja uległa podwojeniu w ciągu ostatnich kilku lat, a marka z roku na rok zyskuje na popularności.
Obecnie podstawową wersją Bunnahabhain jest 12-letnia single malt, oprócz której ofertę podstawową destylarni uzupełniają wersje 18-letnia i 25-letnia. Ponadto w 2008 roku ukazała się torfowa, 10-letnia Toiteach, a w 2014 debiutowała inna torfowa whisky z Bruichladdich – Ceobanach. Do tego dochodzi szereg wersji butelkowanych na potrzeby rynku travel retail, wersji rocznikowych, limitowanych, itp. Bunnahabhain to zdecydowanie już nie tylko wypełniacz do Famous Grouse, Cutty Sark, czy Black Bottle.
Pokaż więcej wpisów z
Lipiec 2016
