Czy masz ukończone 18 lat?
Wybierz swoją platformę
Bladnoch
17/08/2016
Bladnoch w pigułce:
rok założenia: 1817
właściciel: David Prior
region: Lowlands
status: aktywna
wydajność: 1.500.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: Loch Ma Berry
zwiedzanie: tak
położenie: 54° 51’ 30” N 04° 27’ 43” W
GPS: 54.858333, -4.461944
adres: Bladnoch, Wigtown, Wigtonshire DG8 9AB
tel. 01988 402605
Bladnoch
[BLAD-nok]
Kiedy w 1994 roku Irlandczyk Raymond Armstrong kupił destylarnię od United Distillers (aktualnie Diageo), niejednemu trudno było pogodzić się z myślą, że to najprawdopodobniej koniec tej najbardziej na południe położonej destylarni whisky w Szkocji. Nowy właściciel kupił ją bowiem jako posiadłość do zamieszkania, a zawarty z poprzednim właścicielem kontrakt zawierał klauzulę mówiącą o tym, że nowy właściciel nie może tu prowadzić produkcji whisky. Koniec, kropka. Początkowo nie stanowiło to problemu, gdyż nieużytkowane budynki destylarni miały służyć za pensjonat, jednak nowy właściciel dość szybko doszedł do wniosku, że rezygnacja z możliwości produkcji whisky w tym miejscu oznaczałaby karygodne marnowanie jego potencjału. Sześć lat trwały negocjacje z Diageo, które wreszcie w grudniu 2000 roku przyniosły częściowe ustępstwo gorzelnianego giganta – Raymond Armstrong mógł wytwarzać maksymalnie 100 tys. litrów alkoholu rocznie. Później przyszła szkoła whisky – można było się tu zatrudnić przy produkcji whisky, lecz zamiast otrzymywać za to wynagrodzenie, trzeba było za ten przywilej samemu zapłacić. Mimo to chętnych nie brakowało. Bladnoch stała się nie tylko miejscowym centrum kulturalnym, ośrodkiem wczasowym, wytwórnią whisky, ale z czasem też niezależnym dystrybutorem, wypuszczającym na rynek whisky z innych destylarni pod własną marką. Z tym większym zdziwieniem świata whisky spotkało się zawieszenie produkcji w 2010 roku i ogłoszona w marcu 2014 roku likwidacja destylarni. Jak wyjaśniał sam Raymond Armstrong, nie wynikała ona z problemów finansowych, a z braku jednomyślności w ramach zarządu co do przyszłości destylarni.
Rok później destylarnią zainteresował się australijski biznesmen David Prior, który wraz z byłym CEO Scotch Whisky Association Gavinem Hewittem ogłosił plany zakupu Bladnoch i przywrócenia jej do dawnej świetności. Nowy właściciel zapowiada poważne inwestycje i zwiększenie mocy produkcyjnych Bladnoch do 1,5 miliona litrów rocznie. Pod koniec 2015 roku na australijskim rynku pojawiła się pierwsza whisky – oparta w dużej mierze na Bladnoch whisky mieszana bez deklaracji wieku, Pure Scot. Zapowiadana jest również premiera single malt whisky – leżakujące w magazynach zapasy whisky mają od sześciu do dwudziestu ośmiu lat.
Bladnoch założona została w 1817 roku, co czyni ją jedną ze starszych wytwórni whisky w Szkocji. Założyli ją bracia McClelland, a sama destylarnia pozostała w rękach tej samej rodziny przez niemal całe stulecie. Bladnoch zmienia właściciel dopiero w 1911 roku, i tym samym gorzelnia po raz pierwszy przechodzi w ręce Irlandczyków – nowy właściciel, Dunville & Co. jest firmą irlandzką. Niemal do wybuchu II wojny światowej produkcja w Bladnoch jest okresowo wstrzymywana i ponownie uruchamiana, aż wreszcie w 1937 roku Irlandczycy bankrutują, zakład w Bladnoch zostaje zamknięty, a sprzęt rozmontowany i wywieziony do Szwecji. Na ponowne otwarcie destylarni trzeba było czekać bez mała dwie dekady. W 1956 roku zakład przejmuje niejaki A. B. Grant, wyposaża go m.in. w cztery nowe alembiki – i produkcja whisky rusza na nowo. Zanim Bladnoch stanie się własnością wspomnianego na początku Raymonda Armstronga w 1994 roku, zmienia ona właściciela jeszcze kilkakrotnie, przy czym ostatnim – przed Armstrongiem – producentem whisky w Bladnoch jest United Distillers, która wstrzymuje produkcję w Bladnoch w czerwcu 1993 roku.
Destylarnia zostaje rozbudowana w 1966 roku, kiedy to liczba alembików zostaje tu zwiększona do czterech, a w 1988 roku otwarte zostaje miejscowe Visitor Centre.
W związku z niewielką skalą produkcji w nowym milenium, trudno jest mówić o jednej oficjalnej wersji podstawowej whisky Bladnoch. Niegdyś Bladnoch 10yo wchodziła w skład firmowanej przez Diageo serii Flora & Fauna, jednak ta wersja jest obecnie niezwykle trudna do zdobycia w sprzedaży detalicznej. W 2009 roku debiutowała wersja 8-letnia, w całości pochodząca z produkcji pod rządami Armstronga, później raz po raz na rynku pojawiały się inne wersje, w tym 12-letnia i 22-letnia. Oprócz nich, na rynku znaleźć można niezbyt liczne wersje pochodzące od niezależnych bottlerów.
W chwili obecnej (lipiec 2016) trwają prace remontowe w destylarni, montowane jest nowe wyposażenie. Planowana jest instalacja czterech alembików, a więc podwojenie mocy produkcyjnych zakładu. Ponadto nowe kadzie, nowe kotły. Wznowienie produkcji zapowiadane jest na wiosnę 2017 roku.
[Zdjęcie: Destylarnia Bladnoch]
rok założenia: 1817
właściciel: David Prior
region: Lowlands
status: aktywna
wydajność: 1.500.000 litrów
kadzie fermentacyjne: 6 z daglezji
alembiki: 4
źródło wody: Loch Ma Berry
zwiedzanie: tak
położenie: 54° 51’ 30” N 04° 27’ 43” W
GPS: 54.858333, -4.461944
adres: Bladnoch, Wigtown, Wigtonshire DG8 9AB
tel. 01988 402605
Bladnoch
[BLAD-nok]
Kiedy w 1994 roku Irlandczyk Raymond Armstrong kupił destylarnię od United Distillers (aktualnie Diageo), niejednemu trudno było pogodzić się z myślą, że to najprawdopodobniej koniec tej najbardziej na południe położonej destylarni whisky w Szkocji. Nowy właściciel kupił ją bowiem jako posiadłość do zamieszkania, a zawarty z poprzednim właścicielem kontrakt zawierał klauzulę mówiącą o tym, że nowy właściciel nie może tu prowadzić produkcji whisky. Koniec, kropka. Początkowo nie stanowiło to problemu, gdyż nieużytkowane budynki destylarni miały służyć za pensjonat, jednak nowy właściciel dość szybko doszedł do wniosku, że rezygnacja z możliwości produkcji whisky w tym miejscu oznaczałaby karygodne marnowanie jego potencjału. Sześć lat trwały negocjacje z Diageo, które wreszcie w grudniu 2000 roku przyniosły częściowe ustępstwo gorzelnianego giganta – Raymond Armstrong mógł wytwarzać maksymalnie 100 tys. litrów alkoholu rocznie. Później przyszła szkoła whisky – można było się tu zatrudnić przy produkcji whisky, lecz zamiast otrzymywać za to wynagrodzenie, trzeba było za ten przywilej samemu zapłacić. Mimo to chętnych nie brakowało. Bladnoch stała się nie tylko miejscowym centrum kulturalnym, ośrodkiem wczasowym, wytwórnią whisky, ale z czasem też niezależnym dystrybutorem, wypuszczającym na rynek whisky z innych destylarni pod własną marką. Z tym większym zdziwieniem świata whisky spotkało się zawieszenie produkcji w 2010 roku i ogłoszona w marcu 2014 roku likwidacja destylarni. Jak wyjaśniał sam Raymond Armstrong, nie wynikała ona z problemów finansowych, a z braku jednomyślności w ramach zarządu co do przyszłości destylarni.
Rok później destylarnią zainteresował się australijski biznesmen David Prior, który wraz z byłym CEO Scotch Whisky Association Gavinem Hewittem ogłosił plany zakupu Bladnoch i przywrócenia jej do dawnej świetności. Nowy właściciel zapowiada poważne inwestycje i zwiększenie mocy produkcyjnych Bladnoch do 1,5 miliona litrów rocznie. Pod koniec 2015 roku na australijskim rynku pojawiła się pierwsza whisky – oparta w dużej mierze na Bladnoch whisky mieszana bez deklaracji wieku, Pure Scot. Zapowiadana jest również premiera single malt whisky – leżakujące w magazynach zapasy whisky mają od sześciu do dwudziestu ośmiu lat.
Bladnoch założona została w 1817 roku, co czyni ją jedną ze starszych wytwórni whisky w Szkocji. Założyli ją bracia McClelland, a sama destylarnia pozostała w rękach tej samej rodziny przez niemal całe stulecie. Bladnoch zmienia właściciel dopiero w 1911 roku, i tym samym gorzelnia po raz pierwszy przechodzi w ręce Irlandczyków – nowy właściciel, Dunville & Co. jest firmą irlandzką. Niemal do wybuchu II wojny światowej produkcja w Bladnoch jest okresowo wstrzymywana i ponownie uruchamiana, aż wreszcie w 1937 roku Irlandczycy bankrutują, zakład w Bladnoch zostaje zamknięty, a sprzęt rozmontowany i wywieziony do Szwecji. Na ponowne otwarcie destylarni trzeba było czekać bez mała dwie dekady. W 1956 roku zakład przejmuje niejaki A. B. Grant, wyposaża go m.in. w cztery nowe alembiki – i produkcja whisky rusza na nowo. Zanim Bladnoch stanie się własnością wspomnianego na początku Raymonda Armstronga w 1994 roku, zmienia ona właściciela jeszcze kilkakrotnie, przy czym ostatnim – przed Armstrongiem – producentem whisky w Bladnoch jest United Distillers, która wstrzymuje produkcję w Bladnoch w czerwcu 1993 roku.
Destylarnia zostaje rozbudowana w 1966 roku, kiedy to liczba alembików zostaje tu zwiększona do czterech, a w 1988 roku otwarte zostaje miejscowe Visitor Centre.
W związku z niewielką skalą produkcji w nowym milenium, trudno jest mówić o jednej oficjalnej wersji podstawowej whisky Bladnoch. Niegdyś Bladnoch 10yo wchodziła w skład firmowanej przez Diageo serii Flora & Fauna, jednak ta wersja jest obecnie niezwykle trudna do zdobycia w sprzedaży detalicznej. W 2009 roku debiutowała wersja 8-letnia, w całości pochodząca z produkcji pod rządami Armstronga, później raz po raz na rynku pojawiały się inne wersje, w tym 12-letnia i 22-letnia. Oprócz nich, na rynku znaleźć można niezbyt liczne wersje pochodzące od niezależnych bottlerów.
W chwili obecnej (lipiec 2016) trwają prace remontowe w destylarni, montowane jest nowe wyposażenie. Planowana jest instalacja czterech alembików, a więc podwojenie mocy produkcyjnych zakładu. Ponadto nowe kadzie, nowe kotły. Wznowienie produkcji zapowiadane jest na wiosnę 2017 roku.
[Zdjęcie: Destylarnia Bladnoch]
Pokaż więcej wpisów z
Sierpień 2016
