Chateau Laroque Saint-Emilion Grand Cru Grand Cru Classe 2018 /14,5% / 0,75l

Château Laroque to jedno z tych miejsc w Saint-Émilion, gdzie historia i krajobraz wina nakładają się na siebie jak kolejne roczniki w piwnicy. Pierwsze wzmianki o posiadłości sięgają XII wieku, gdy na wapiennym płaskowyżu wzniesiono warowną wieżę strzegącą drogi do miasteczka; do dziś zachowały się jej relikty, a sam klasycystyczny pałac, który znamy, powstał w XVII stuleciu z inicjatywy markiza de Rochefort-Lavie. Od 1935 roku majątek należy do rodziny Beaumartin, a nowy rozdział otworzył rok 2015, gdy ster winiarski powierzono Davidowi Suire’owi – odtąd Laroque konsekwentnie pnie się w hierarchii jakości. To największa winnica w całym Saint-Émilion (61 ha), monumentalnie osadzona na czerwonych i kasztanowych glinach leżących na słynnym wapieniu asteriowym; na tarasach i zboczach pojawia się też bardzo kredowa, niebieskawa glina – terroir, które narzuca winu kamienną energię, napięcie i słonawą mineralność. Właścicielem pozostaje rodzina Beaumartin, a kurs „powrotu do świetności” firmuje właśnie Suire. 

Na co dzień Laroque pracuje przede wszystkim z Merlotem (ok. 87–88% nasadzeń), wspieranym przez Cabernet Franc i odrobinę Cabernet Sauvignon. Zbiory prowadzi się ręcznie, fermentacja odbywa się w tradycyjnych zbiornikach betonowych, a dojrzewanie pierwszego wina to zwykle około połowy nowych baryłek i połowy beczek używanych. Skala jest poważna – przeciętnie butelkuje się tu około 130 tys. butelek – ale wino nie traci klasy arystokraty z wapiennego płaskowyżu. 

Rocznik 2018 w Saint-Émilion zapisał się ciepłą końcówką lata i świetną dojrzałością merlota, ale też – w najlepszych miejscach – rzadką równowagą pomiędzy mocą a świeżością. W Château Laroque kluczowy był dobór parceli na wapieniu, co pozwoliło utrzymać napięcie i elegancję nawet przy wysokiej dojrzałości owocu. 

Château Laroque Saint-Émilion Grand Cru Classé 2018 to kupaż z przewagą merlota (około 97%) z odrobiną cabernet franc (około 3%), dojrzewający w beczkach, z których mniej więcej połowa była nowa; w winie mamy więc bogactwo materii, ale oprawione w dyskretny szlif dębu. Alkohol wynosi ok. 14,5%, a niskie pH (ok. 3,48) przekłada się na wyraźną żywość na podniebieniu.

Wygląd: głęboka, rubinowo-atramentowa barwa z fioletowymi refleksami na obrzeżach, gęsta i lśniąca w kieliszku.

Aromat: czarne wiśnie, jeżyny i dojrzała śliwka, do tego kakao, kawa, czekolada i nuty cedru; z czasem pojawia się fiołek, suszona róża, liść tytoniu, korzenie i delikatny kredowy akcent terroir.

Smak: pełny, soczysty i elegancki, z rdzeniem czarnego owocu, drobną kredową taniną i świeżą, sprężystą kwasowością; długi, harmonijny finisz z powidłem wiśniowym, jeżyną i gorzką czekoladą.

Połączenia kulinarne: antrykot lub polędwica wołowa z sosem pieprzowym, comber jagnięcy z ziołami, pieczona kaczka z sosem wiśniowym, boeuf bourguignon; w polskim repertuarze – gulasz z borowikami, policzki wołowe duszone w winie, schab z majerankiem, zapiekane bakłażany i dojrzewające sery (Comté, Gouda, bursztyn).