Opis produktu
Château Bellegrave to maleńka, klasyczna posiadłość położona na południu Pauillac, dosłownie w sąsiedztwie największych nazwisk apelacji – między Château Latour, Pichon-Longueville i Lynch-Bages. Jej dzieje są nietypowe jak na Médoc: na początku XX wieku (1901) majątek trafił do H. Van-der-Voorta, kupca z San Francisco, a w 1997 r. nabyła go rodzina Meffre (właściciele m.in. Du Glana i Lalande w Saint-Julien). Dziś domaine prowadzą wnukowie założyciela rodu, Ludovic i Julien Meffre, nadając mu styl łączący tradycję Pauillac z nowoczesną precyzją. Sama nazwa „Bellegrave” nie jest przypadkiem – odnosi się do pięknych „graves”, żwirowych gleb Garonny, które są sercem tutejszego terroir i najlepiej karmią cabernet sauvignon. Winnice mają zaledwie 8,35 ha, obsadzone przede wszystkim cabernetem i merlotem (średni wiek krzewów ok. 25 lat), a prace w polu i zbiór wykonuje się ręcznie, działka po działce. To jedno z tych miejsc, gdzie skala butikowa idzie w parze z sąsiedztwem grand cru classé – stąd reputacja ukrytego klejnotu Pauillac.
W 2017 roku, roczniku lżejszym i wcześniej dojrzewającym w Médoc, powstał klasycznie skrojony Pauillac o świeżym, napiętym charakterze. Winifikacja przebiega w stali, a następnie wino dojrzewa ok. 12 miesięcy w beczkach z dębu francuskiego, przeciętnie w ~40% nowych – to recepta domu na zachowanie owocu i cedrowo-tytoniowej elegancji bez nadmiernego dębu. Ciekawostką jest drugi wino posiadłości, Les Sieurs de Bellegrave, które pozwala jeszcze ostrzej selekcjonować owoce do wina głównego.
Rocznik 2017 to kupaż 62% Cabernet Sauvignon i 38% Merlot, czyli proporcje oddające ducha lewego brzegu. Styl bywa opisywany jako średnio zbudowany, chrupki i pieprzno-ziołowy na tle czerwonej porzeczki i czarnej porzeczki – w skrócie: bardzo „pauillacki”, lecz przystępny wcześniej niż potężniejsze roczniki.
Wygląd: głęboki rubin z granatowym refleksem, klarowny i żywy.
Aromat: czarna porzeczka i czerwone owoce leśne, do tego cedr, liść tytoniu, grafit i odrobina pieprznej przyprawy; z czasem nuty cygarowe i suszona wędlina.
Smak: średnie ciało, świeża, żwawa kwasowość i drobnoziarnista, „chrupka” tanina; rdzeń porzeczkowo-wiśniowy z ziołowo-pieprznym finiszem, który z wiekiem łagodnieje.
Połączenia kulinarne: rostbef lub antrykot z rusztu, stek z kością, jagnięcina z rozmarynem, polędwica z pieprzem, dojrzewające sery krowie; w wersji domowej świetny do burgera z czarnym pieprzem i cheddar’em lub klasycznej wołowiny bourguignonne.