Nowe-stare Glenglassaugh

Rachel Barrie, do niedawna odpowiedzialna za selekcję w Glenmorangie i Ardbeg, nie ustaje w wysiłkach, by w magazynach przejętej stosunkowo niedawno przez Brown-Forman destylarni Glenglassaugh znaleźć whiskowego świętego Graala. A że gorzelnia była nieczynna przez ponad 20 lat, staranne poszukiwania dają spore szanse powodzenia.

Glenglassaugh wypuściła właśnie trzecią partię (batch 3) limitowanych whisky w ramach serii Rare Cask. Składa się ona z ośmiu edycji single cask, pochodzących z lat 1965-1986. Oznacza to, że oferowane właśnie whisky spędziły od 30 do 50 lat w dębowych beczkach, w magazynie nad brzegiem Morza Północnego.

Do butelek trafiły whisky z roczników 1965, 1967, 1968, 1972, 1973, 1974, 1978 i 1986. W tej chwili trudno jeszcze znaleźć informacje dotyczące poszczególnych roczników, ich mocy, rodzajów beczek i liczby butelek. Nie ma ich nawet na oficjalnej stronie Glenglassaugh. Jak łatwo się domyślić, edycje te będą ściśle limitowane, w niektórych przypadkach do około, lub tylko nieznacznie ponad, stu butelek, oferowane będą – podobnie jak dwie poprzednie edycje Rare Batch – w postaci cask strength, bez filtrowania i barwienia karmelem. Z prostego rachunku wynika również, że ich butelkowanie odbyło się już około dwa lata temu – najstarsza whisky w serii pochodzi z 1965 roku i oznaczona jest jako 50yo.

Jak wspomniano, znajdująca się nad zatoką Sandend Bay w pobliżu miejscowości Portsoy na wybrzeżu Morza Północnego, a założona w 1874 roku destylarnia Glenglassaugh, została zamknięta w 1986 roku. Nie zlikwidowano jej jako zakładu, lecz jedynie zatrzymano produkcję. To rozróżnienie jest ważne, gdyż w takiej sytuacji produkcję można wznowić ponownie na podstawie posiadanej licencji. W praktyce jednak i w jednym i w drugim przypadku zakład whisky nie wytwarza, więc z punktu widzenia konsumenta najczęściej ma to niewielkie znaczenie. To wstrzymanie produkcji trwało w Glenglassaugh trwało do 2008 roku, kiedy to destylarnię za kwotę 5 milionów funtów kupiła grupa Scaet i wznowiono produkcję. W 2013 Glenglassaugh stała się częścią BenRiach Company i jako taka w 2016 objęta została jednym z największych transferów w świecie whisky w ostatnich latach – wraz z destylarniami BenRiach i GlenDronach została kupiona przez amerykański koncern Brown-Forman, właściciela m.in. marki Jack Daniel’s.